M E E L E V E N
Op 2 mei is de heer Roel Stemmer, van Sonstraat 23, 5262HW Vught, 87 jaar geworden.
De heer Dhr. H. Goossensen, Merpatistraat 5304, 5262 ZX Vught vierde op 5 mei zijn 82e verjaardag.
U allebei van harte gefeliciteerd!
|
|
|
Wandelen tussen Pasen en Pinksteren, de vijftigdagentijd.
En zo vertrokken we afgelopen maandag 3 Mei met het gedichtje van Mari- Anne;
Stilstaan, bij hoe het was.
Stilstaan, bij het heden.
Is oorlog al verleden?
En wandelden we door de natuur van de Vughtse heide naar het monument van de fusilladeplaats. Op het gedenkteken staan de namen van 329 mannen, die hier zijn geëxecuteerd tussen juni en september 1944.
Op deze plek legden we ieder een bloem, meegebracht door Corian en las Margriet een passend herdenkingsgedicht; ”In tijden van verdriet….”.
We namen een plaats in om samen in stilte te zijn op die plek, met enkel het getjilp en gezang van de vogels in de bomen.
We voelden ons omringd door een andere wereld, een onzichtbare wereld, waarin de doden verkeren, bekend en onbekend. Een wolk van getuigen over het hele gedenkterrein. “Wij zijn omgeven door energie”, laat ons Einstein weten. Wij zijn verweven met elkaar hier, met onze voor- en nageslacht. Wij bestaan met, door en van elkaar; Ubuntu, de samenhang van alles met alles. Een Afrikaanse traditie van wijsheid, dat de gemeenschap van alles met alles vormt. Wij behoren toe aan die energie en niet andersom; dat leert ons; Ubuntu.
Nog zo’n woord; Annica, het eeuwig veranderende. Een eeuwige beweging van levende relaties waar wij deel van uitmaken. Wij zijn de ander en de ander ons. Alles blijft bestaan, niets gaat verloren.
In Johannes 20, waar Pasen en Pinksteren op één dag vallen, zie je die Ubuntu, Annica, die energie ook, maar nu wordt het aangeduid met het verbindende woord Geest. Een kracht, die zich niets aantrekt van dichte deuren. Of een stil bos. Een aanwezigheid, niet aan plaats of tijd gebonden. Zoals al onze doden levend zijn om ons heen.
Op 17 Mei wandelen we de volgende en laatste wandeling in deze serie.
Aline, aline.verbaas@ziggo.nl, 06 30648877
Margriet, margriet.witlox@hotmail.com
|
|
|
|
EEN WELONDERHOUDEN PUINHOOP
Het wonderlijke uiterlijk van de Lambertuskerk – een stompe toren met een los kerkje erachter – is niet alleen het gevolg van een noodlottige kanonskogel ten tijde van de 80-jarige oorlog. Conrad Busken Huet (1826-1886), de snedige letterkundige en historicus, beschrijft een dieper liggende oorzaak.
[In ons land zijn nauwelijks middeleeuwse burchten over. Ook van oude abdijen staat nog weinig overeind. De oorzaak hiervan is een aan de beeldenstorm verwante verwoestingscampagne die rond 1572 heeft plaatsgehad en die gericht was tegen feodale bouwwerken met een religieuze en strategische bestemming.]
‘De kerken werden in zekere mate ontzien, omdat zij onder de nieuwe orde van zaken voor een gelijksoortig doel gedeeltelijk bruikbaar bleven. Men betimmerde ze inwendig met schoolbanken, alle gekeerd naar kansels. Van deze katheders zou, gewild en bedoeld als evangelieverkondiging, het dogmatisch en populair wijsgerig onderwijs een aanvang nemen in hetwelk de kracht van het protestantisme ligt (…). Voor dit onderwijs waren eigenlijk gezegde kerken overbodig; ruime lokalen voldoende. Verwijdering van hetgeen ergernis geven kon, - heiligenbeelden van buiten, altaargeheimenissen van binnen, - was aanvankelijk hoofdzaak. Voor het overige bepaalde men er zich toe de gebouwen waterdicht te houden, en tegen instorten te behoeden. Alleen aan de orgels werd zorg besteed, ondanks ultra-calvinistische tegenstand; want met de prediking vormde het gemeenschappelijk psalmgezang der gemeente het sprekendst kenmerk der eredienst welke voor de vroegere in de plaats gekomen was. Aan vervangen van het andere werd door niemand gedacht, omdat niemand in de eerste tijd er behoefte aan gevoelde, en allen om strijd de noodzakelijkheid of de gepastheid loochenden. (…)
Op die wijs zijn in Nederland een groot aantal middeleeuwse kerken de welonderhouden puinhopen geworden die men er thans alom aantreft. Ik spreek niet van de onwillekeurige verwaarlozing in enkele dode steden, waar de bevolking en de voorspoed in zulke mate verminderd zijn dat kerk- noch gemeentebesturen er zich de weelde van herstellen of kalefateren veroorloven kunnen. Overal waar welvaart heerst vertonen ook de oude heiligdommen een voorkomen van welgedaanheid; en tevens kan men ze slechts bouwvallen noemen, omdat de soort van onderhoud, die er aan besteed is, niet verschilt van de zorg welke een verstandig koopman wijden zou aan een voorvaderlijk, nog gerieflijk pakhuis.
Waar, na 1572, het schip ener oude kerk is ingestort of afgebrand, daar heeft men, zelfs in voorname steden, de open ruimte tussen de toren en het koor een woestijn gelaten, of, indien ook het koor verdwenen was, het onkruid aan de voet des torens vrijheid gegeven zich te vermenigvuldigen. Menige gereformeerde dorpskerk in Nederland is een fragment; het overige is afgebroken omdat het te groot was, of het te vernieuwen te veel gekost zou hebben. Verloor een toren zijn spits, men verving haar door een kap of nachtkap, waartegen nuttige wijzerplaten aangebracht werden. Onvoltooid gebleven kerken en torens bleven onvoltooid, in de rede gevallen Babelse gevaarten. Bezat men in de een of andere oude kerk liever een groot gereformeerd orgel dan een groot rooms boogvenster, men metselde het venster dicht en deed het orgel met de rug tegen de aldus verkregen blinde muur steunen. Vond men het jammer een glasschilderij op te offeren, alleen omdat in één klein vak, in strijd met het nieuwe geloof, een afbeelding van God de Vader voorkwam, men stelde er een onschadelijke arabesk voor in de plaats en liet het kunstwerk overigens ongedeerd. (…)’
Uit: C. Busken Huet, Het land van Rembrand, studies over de Noordnederlandse beschaving in de zeventiende eeuw (1882-1884), ed. O. Praamstra Amsterdam, 1987, p. 249v
|
|
|
Schaapjes in het blauw
drijven elkaar in het nauw
ze spelen tikkertje in de lucht
als de wind eens extra zucht.
Vertel het maar verder:
ze hebben een Goede Herder
Vught, 30 april 2021
Mari-Anne van Oortmerssen ©
|
|
|
Deze nieuwsbrief is samengesteld door Udo Doedens en Rose-Anne de Haan. De volgende verschijnt op donderdag 20 mei 2021. Kopijdatum maandag 17 mei. Heeft u vragen of wilt u een bijdrage leveren stuur dan een mail naar redactie@lambertuskerkvught.nl
|
|
|
|
|
|
