καθώς περιμένουμε να μπει κάτι μέσα μας

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, 30 Απριλίου του 2020, οι New York Times τα έβαλαν κάτω και κατέγραψαν ακριβώς το πώς και το τι και υπολόγισαν πότε μπορεί να είναι έτοιμο ένα εμβόλιο κατά της Covid-19. Υπολόγισαν όλα τα στάδια, όλες τις παραμέτρους, έφτιαξαν όλα τα σενάρια, τα έβαλαν κάτω και έφτιαξαν ένα infographic στο οποίο οποιοσδήποτε μπορούσε να μελετήσει πόσο θα κρατήσει κάθε στάδιο και κάθε διαδικασία. Αν όλα πήγαιναν με τις συνηθισμένες ταχύτητες, λέει, "το εμβόλιο" θα μπορούσε να είναι έτοιμο μέχρι το Νοέμβριο του 2033. Επειδή όμως είναι έκτακτες οι συνθήκες, οι συγγραφείς αναρωτιόντουσαν πώς θα μπορούσαν να επιταχυνθούν όλα τα στάδια και πόσο. Και βρήκαν πράγματι, ότι αν όλα γίνονταν στο ταχύτερο δυνατό χρόνο, το εμβόλιο (το ένα) θα μπορούσε να είναι έτοιμο και διαθέσιμο τον Αύγουστο του 2021. 

Δεν ήταν παράλογο. Δεν ήταν "λάθος". Ο Άντονι Φάουτσι εκείνη την εποχή έλεγε ότι εμβόλιο μπορεί να έχουμε σε 18 μήνες (από τον Απρίλιο του '20, θυμίζω). Πολλοί κάνουν κριτική στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης επειδή το Νοέμβριο του 2020  έλεγε ότι "τα εμβόλια δεν υπάρχουν". Δεν είχε άδικο. Οι εταιρείες ήξεραν, κάποιοι αρμόδιοι στους ελεγκτικούς μηχανισμούς ίσως κάτι να είχαν καταλάβει, πολλοί υπόσχονταν τον ουρανό με τ' άστρα αλλά στην πραγματικότητα, ορθολογικά και ψύχραιμα, τα φιλόδοξα χρονοδιαγράμματα των υπεραισιόδοξων πολιτικών και τον φαρμακευτικών εταιρειών τότε δεν έμοιαζαν καθόλου εφικτά ή ρεαλιστικά. Τον Οκτώβριο του '20 εξαιρετικά ενημερωμένος ειδικός μου έλεγε ότι εμείς στην Ελλάδα θα αρχίσουμε να εμβολιαζόμαστε "από τα τέλη του '21". 

Αυτό που συνέβη μετά είναι απίστευτο. 

Κανείς, κανένας απολύτως δεν περίμενε να εμφανιστούν ασφαλή εμβόλια με αποτελεσματικότητα 95% μέσα σε 9 μήνες. Όλοι μάθαμε πόσο δύσκολο είναι να παρασκευάζονται και να διανέμονται εμβόλια σε δισεκατομμύρια χέρια. Κι όμως, έγινε. Όχι όσο γρήγορα όσο νόμιζαν (ή υπόσχονταν) κάποιοι, αλλά γίνεται, τώρα που μιλάμε. Με τέσσερα εμβόλια διαθέσιμα, και άλλα να έρχονται. Η δε αποτελεσματικότητα δεν ήταν καν 95%. Ήταν παραπάνω. 

Τώρα κάποιοι από εσάς ανεβάζετε χαρούμενες σέλφι, οι υπόλοιποι περιμένουμε να κάνουμε το ίδιο από στιγμή σε στιγμή, οι συζητήσεις πλέον είναι γύρω από το αν το περάσαμε ελαφρά ή όχι (η δική μου προσδοκία: δεν θα μπορώ να καταλάβω αν είναι συμπτώματα από το εμβόλιο ή η φυσιολογική μου κατάσταση) 

Βεβαίως, όλη αυτή η υπερβολική αισιοδοξία και χαλάρωση είναι έντονη, δικαιολογημένη και πολύ επικίνδυνη. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να εξηγείς στον άλλο που έχει λαλήσει εδώ κι ένα χρόνο περί πιθανοτήτων, ότι ο ιός ακόμα καλπάζει, ότι ο Μάιος θα είναι δύσκολος γιατί είμαστε μόλις στο 10% και η επίπτωση της ανοσίας θα αρχίσει να φαίνεται έντονα μόνο μετά το 30-40%, ή ότι οι μεταλλάξεις πληθαίνουν ολοένα καθώς ο ιός σαρώνει τον πλανήτη, ότι μέχρι τώρα όλες φαίνεται ότι τα εμβόλιά μας τις πιάνουν, αλλά και πως το να εμφανιστεί μία ή περισσότερες που δεν θα την πιάνουν είναι απλά θέμα χρόνου. Αλλά τέλος πάντων. 

Το εμβόλιο είναι κάτι το απίστευτο, ένα μοναδικό δώρο, μα δεν είναι η θαυματουργή λύση για τα πάντα, αμέσως. Για παράδειγμα, αυτό το χρόνο έχουμε συσσωρεύσει ένα σωρό κουσούρια τα οποία δεν θα φύγουν, έχουν έρθει να προστεθούν στα άλλα, τα default, με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι μια ανθρωπότητα λίγο πιο δυσλειτουργική κι αλλόκοτη από ό,τι θα ήταν "κανονικά". Θα σας πω τώρα ένα κουσούρι δικό μου, από τα πιο ανώδυνα.Όποτε βλέπω αναφορές ή εικόνες από συγκεκριμένα μακρινά μέρη, έχω αναπτύξει την εξαιρετικά ενοχλητική συνήθεια να πετάγομαι και να λέω δυο λέξεις:     

έχω πάει

δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί, υποθέτω. 

εχτές στην Καθημερινή

εκτάκτως, λόγω Πάσχα, το άρθρο βγήκε στο φύλλο της Πέμπτης και είχε να κάνει με τις πρώτες 100 ημέρες του Τζο Μπάιντεν στην Προεδρία. Ποιος περίμενε ότι ο παππούς αυτός, το αδιάφορο sidekick/άλλοθι του λαμπερού Μπαράκ Ομπάμα, θα αποδεικνυόταν (άκου να δεις πράγματα) και καλύτερος Πρόεδρος; Προς τα κει φαίνεται ότι το πάει, τουλάχιστο. Ποιος ξέρει. 

Ολόκληρο το κείμενο εδώ. 

το βιβλίο του μήνα στο Bookworm

διαΝΕΟδιάβασμα

και τώρα, μερικά λινξ

Σας προτείνω ένθερμα να διαβάσετε αυτό το άρθρο του καθηγητή Πίτερ Κέσλερ που ζει στην πόλη Τσενγκντού στην Κίνα (ΕΧΩ ΠΑΕΙ). Έχει ως θέμα τις πρακτικές επιπτώσεις του "εμπορικού πολέμου" ΗΠΑ - Κίνας αλλά παράλληλα περιγράφει τη ζωή μετά τα λοκντάουν στην πόλη, το εκπληκτικό επιχειρηματικό πνεύμα και ένστικτο των καπάτσων, ευπροσάρμοστων ντόπιων επιχειρηματιών (φανταστικοί αυτοί που ζουν κατασκευάζοντας σημαίνες και πανό "Τραμπ", ή η κυρία που πούλαγε βραχιόλια και όταν έσκασε η πανδημία στη Δύση, όπου είναι όλοι της οι πελάτες, γύρισε τη γραμμή παραγωγής για να φτιάχνει νοσοκομειακό εξοπλισμό) και αναφέρει και ωραία στοιχεία όπως το ότι τα τελευταία 35 χρόνια το μέσο ύψος του μέσου 19χρονου Κινέζου έχει αυξηθεί εφτάμισι πόντους.  

Από την απίστευτη φρίκη στην Ινδία:

• Ο ανταποκριτής των NYT γράφει για το μέγεθος της τραγωδίας. Βαρύ, σκληρό, δύσκολο.  
• Ένας Ινδός δημοσιογράφος έκανε livetweet την πορεία της ασθένειάς του με Covid, το πόσο γρήγορα έπεφτε το νούμερο που έβλεπε στο οξύμετρο και την αδυναμία του να βρει ιατρική φροντίδα πουθενά. Μέχρι που σταμάτησε.

Με όλα τα μέτρα περιορισμού της Covid γλιτώσαμε εκατομμύρια θανάτους και τραγωδίες αλλά κάναμε και κάτι άλλο: εξαφανίσαμε τη γρίπη. Δεν υπάρχει πια γρίπη στον κόσμο. Πράγμα που είναι καλό, βέβαια, αλλά ενδέχεται να δημιουργήσει ένα πρόβλημα όταν περιοριστούν τα μέτρα και η γρίπη επιστρέψει. Όπως, για παράδειγμα, το ότι δεν θα μπορούμε να μαντέψουμε ποιο στέλεχος θα επιστρέψει, για να φτιάξουμε το κατάλληλο εμβόλιο. 

Πώς θα ήταν αν υπήρχε ένα εμβόλιο για όλους τους κορωνοϊούς, που να το κάνεις και να σε προστατεύει για πάντα; Μετά τον τρέχοντα θρίαμβο, βλέπετε, μας έχει ανοίξει η όρεξη και ο ορίζοντας του εφικτού έχει επεκταθεί ραγδαία.  

Τρία κείμενα της Ελίζαμπεθ Κόλμπερτ, η οποία είναι πολύ καλή (τα βιβλία της εδώ): 
- Πόση ενέργεια καταναλώνει το Bitcoin; (ένα θέμα που, πάντως, χωράει συζήτηση). 
- Μπορεί η τεχνολογία δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα να μας σώσει από την κλιματική κρίση; (tl:dr όχι, αλλά ίσως) 
- Τι μας "ανήκει" πλέον; Και τι ανήκει στις εταιρείες τεχνολογίας; 

Μια άποψη: ενδέχεται ο στόχος του "μηδέν" να είναι μια παγίδα, αφορμή για να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα αυτοί που πρέπει να πάρουν τις σκληρές, μεγάλες αποφάσεις για την καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης. 

Εν τω μεταξύ, στις δυτικές ΗΠΑ ζουν τη μεγαλύτερη ξηρασία των τελευταίων 400 χρόνων. Στο Λας Βέγκας (ΕΧΩ ΠΑΕΙ) σκέφτονται να απαγορεύσουν το γκαζόν. 

Θα είναι η Viva Wallet το πρώτο ελληνικό "unicorn"; Μπορεί! 

Ένας που τον έλεγαν Τζος Σουέιν βρήκε όλους τους άλλους Τζος Σουέιν που μπορούσε να βρει στα social media και τους κάλεσε σε ένα πάρκο για να παλέψουν για το ποιος θα μπορεί να κρατήσει το όνομα -όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να το αλλάξουν. Και πήγαν εκατοντάδες. 

Η απίστευτη ιστορία μιας μηχανικού του προγράμματος Apollo σε μία παράγραφο. Τελειώνει σε δυο λέξεις που οπωσδήποτε δεν θα περίμενε κανείς να διαβάσει σε μια τέτοια ιστορία. Μόλις τις διαβάσετε, ΑΜΕΣΩΣ μετά, πατήστε αυτό. 

Ο ενάρετος χάκερ Ντάνιελ Καμίνσκι πέθανε στην ηλικία των 42. Αυτό το πολύ ωραίο κείμενο για τη ζωή του αξίζει να το διαβάσετε. 

Βίντεο: Μια πισίνα που της φεύγει ο πάτος. Πού πάει το νερό; 
Βίντεο: Μια φάρμα στη Ρωσία, με ρομπότ. 
Βίντεο: Πόσο ψηλά μπορεί να πηδήξει κάποιος σε κάθε πλανήτη του ηλιακού συστήματος; 

Κάτι που δεν ήξερα: η παράδοση της μεγάλη παρέλασης για τη dia de muertos στην Πόλη του Μεξικού δεν είναι ακριβώς "παράδοση". Η ημέρα των νεκρών εορτάζεται εδώ και αιώνες, αλλά η συνήθεια να γίνεται παρέλαση στους δρόμους υπάρχει μόλις από το 2016. Ξέρετε πώς ξεκίνησε; Από την ταινία "Spectre", με το Τζέιμς Μποντ, που είχε μια σχετική σκηνή. 

τέλος, άλλη μια "ανταπόκριση από το Τικ Τοκ για πολυάσχολους μεσήλικες που δεν
ξέρουν τι είναι το Τικ Τοκ"

Μερικά φανταστικά βιντεάκια: 

• ένας οδηγός φορτηγού εξηγεί τι κάνει στη δουλειά του
• ένας σχεδιαστής συγκοινωνιακών παρεμβάσεων δείχνει πώς επιλέγει πού να βάλει κώνους και γραμμές για να είναι ασφαλείς οι ποδηλάτες  
• αυτός ο κύριος αξιολογεί θάμνους στις εξοχές της Ιρλανδίας 

ακόμα: 

• ο ταχυδακτυλουργός Ντέιβιντ Μπλέιν κάνει ένα μαγικό στον Χάρισον Φορντ. Ο οποίος αντιδρά ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς. 

τέλος, θυμάστε εκείνο τον καταπληκτικό κωμικό με το βιντεάκι στο ΙΚΕΑ; Φυσικά τον θυμάστε, την προηγούμενη εβδομάδα σας τον έβαλα. Εδώ δίνει συνέντευξη. Ξεκαρδίστηκα στο σημείο που τον ρωτάει ο άλλος τι όνομα θα έδινε στα παιδιά του, αν έπρεπε να τους δώσει ονόματα προϊόντων του ΙΚΕΑ.