ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
γράμμα 537
οι τελευταίες αμερικανικές εκλογές (;)
φτάσαμε λοιπόν, πάλι εδώ. Ο πορτοκαλής Μουσολίνι κατεβαίνει για τρίτη (και τελευταία;) φορά υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ένα πρόσωπο απερίγραπτο, μια γκροτέσκα καρικατούρα που ήρθε και θρονιάστηκε στην επικαιρότητα διαστρεβλώνοντας τα κριτήρια και το αισθητήριο δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που δεν είχαν ξανασυναντήσει ποτέ τίποτε τέτοιο. Οκτώ χρόνια μετά, ακόμα δεν έχουμε καταλάβει καλά τι είναι αυτό που συμβαίνει στις κοινωνίες μας, τι αρρώστια, τι σαράκι είναι αυτό που κάνει τους ευάλωτους ανθρώπους να ξεστρατίζουν από τον πραγματικό κόσμο στον οποίο νομίζαμε ότι ζούμε όλοι μαζί, και να ακολουθούν κάτι τόσο κραυγαλέα λάθος. Πώς θα κουβεντιάζει ο κόσμος του 2050 γι' αυτά που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, για το φαινόμενο αυτό που ξεχειλίζει και σε άλλες δημοκρατίες του κόσμου; Αν υπάρχει ακόμα κόσμος το 2050, τουλάχιστον.
Γράφω και για τις εκλογές. Για το μεγάλο ψέμα του 2020. Για το 2022, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ έχασε -πάλι. Ήταν οι ενδιάμεσες εκλογές, τότε, και οι εκλεκτοί υποψήφιοι που στήριξε έφαγαν χοντρό μαύρισμα στις κάλπες, αντίθετα με ό,τι προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις. Ήταν τόσο μεγάλη η κατραπακιά που (σίγουρα δεν το θυμάστε) ο Τραμπ αντιμετώπισε για πρώτη φορά σοβαρή εσωκομματική αντίδραση.
Στην αυριανή Καθημερινή γράφω και για τις σημερινές δημοσκοπήσεις που, όπως και το 2022, δεν είναι καλές. Και διακινδυνεύω και μια δική μου πρόβλεψη για το αποτέλεσμα των εκλογών.
Ποιοι άλλοι διακινδυνεύουν πρόβλεψη; Τα μέλη του 241020 Club. Όπως πάντα, όταν κρίνονται κρίσιμα διακυβεύματα, ζήτησα την εκτίμησή τους. Ως τώρα, σε σύνολο περίπου 300 ψήφων, το 64% προβλέπει Χάρις. Οι πιο μερακλήδες έχουν προβλέψει και κατανομή εκλεκτόρων. Θα σας πω πώς τα πήγαν στο επόμενο γράμμα.
Και βέβαια, προχωρώντας προς τις εκλογές, αξίζει να θυμόμαστε δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το πρόβλημα δεν είναι ο Τραμπ. Ο Τραμπ είναι το σύμπτωμα.
Τέλος πάντων, περισσότερα εκλογικά λινξ, μαζί με το υπόλοιπο υλικό της εβδομάδας, παρακάτω.
Εν τω μεταξύ,
ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα
Την περασμένη άνοιξη στο συνέδριο WOW Athens μαζί με τέσσερις άλλους κυρίους κάναμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα με θέμα: ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος των ανδρών στον αγώνα για την έμφυλη ισότητα; Τις προάλλες το ΚΠΙΣΝ την ανέβασε στο YouTube, και μπορείτε να τη δείτε τώρα εδώ.
Το πάνελ ξεκινά στο 09:30.
Ο ορισμός του mansplaining.
το βιβλίο της εβδομάδας
Έχετε ποτέ διαβάσει ένα βιβλίο και μετά σιχτιρίζατε την ώρα και τη στιγμή που διαβάσατε κριτικές και άρθρα γι' αυτό, ή και το ίδιο το οπισθόφυλλο, πριν το αγοράσετε; Τι γίνεται όταν πρέπει να πεις δυο λόγια για την υπόθεση του βιβλίου που προτείνεις ή πουλάς αλλά, με κάθε πληροφορία για την πλοκή ή για τους χαρακτήρες, αφαιρείς από την απόλαυση της αναγνώστριας ή του αναγνώστη; Αυτό σκεφτόμουν διαβάζοντας ετούτο το μυθιστόρημα του Γάλλου συγγραφέα Ερβέ λε Τελιέ,
που κέρδισε το Γκονκούρ το 2020. Οπότε δεν θέλω να σας γράψω τίποτε για την υπόθεσή του. Επειδή, ακόμα κι αν σας γράψω το βασικό, κομβικό γεγονός που ορίζει την πλοκή του βιβλίου, θα σας το χαλάσω λιγάκι (το βασικό γεγονός συμβαίνει περίπου στη σελίδα 120). Αντ' αυτού, θα σας παραθέσω μερικά άλλα πολιτισμικά προϊόντα. Αν σας αρέσουν εκείνα, θα σας αρέσει και το "The Anomaly" (το οποίο εγώ διάβασα στα εγγλέζικα -κυκλοφορεί και στα γαλλικά, βεβαίως, και έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά). Τα πολιτισμικά προϊόντα είναι:
Τα διηγήματα του Τεντ Τσιάνγκ.
Οι τηλεοπτικές σειρές "Lost", "Black Mirror" και "The Leftovers".
Δεν θα σας πω τίποτε άλλο γι' αυτό το πολύ περίεργο βιβλίο. Μην διαβάσετε τις κριτικές. Μη διαβάσετε ούτε το οπισθόφυλλο, όταν το πάρετε.
και τώρα, λινξ
πάμε πρώτα, για να ξεμπερδεύουμε, με τα εκλογικά λινξ.
“His understanding of global events, his understanding of global history, his understanding of U.S. history was really limited. It’s really hard to have a conversation with someone who doesn’t even understand the concept for why we’re talking about this.”
κι άλλο ένα 20λεπτο με το Τζόρνταν Κλέπερ που πηγαίνει σε τρεις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ (και μία της Χάρις). Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που κάνει αυτή τη δουλειά αυτός ο άνθρωπος. Τι έχει τραβήξει όλα αυτά τα χρόνια. Εύχομαι την Τρίτη να επαληθευτεί η δική μου πρόβλεψη και να τελειώσουν όλα. Όχι, δεν θα έχει λυθεί το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στην καρδιά της αμερικανικής κοινωνίας. Αλλά τουλάχιστον να ξεφορτωθούμε επιτέλους αυτό το (78χρονο πια, σε εμφανή αποδρομή) πλάσμα, να πάψουμε να το βλέπουμε σε οθόνες, πια. Να σταματήσει να ταλαιπωρείται και αυτός ο δόλιος ο Τζόρνταν Κλέπερ. Και να σταματήσουμε κι εμείς να γράφουμε γι' αυτό. Αρκετά.
πάνω από 200 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τις πλημμύρες αυτής της εβδομάδας στην Ισπανία μια τραγωδία
H OpenAI έχει φτιάξει -και πουλάει- ένα εργαλείο ονόματι Whisper, το οποίο απομαγνητοφωνεί συζητήσεις. Το πρόβλημα: το εργαλείο, όπως πολλά άλλα παρόμοια, παθαίνει "παραισθήσεις". Πολύ συχνά καταγράφει πράγματα που κανένας δεν είπε στη συνομιλία. Πολλές φορές, μάλιστα, πρόκειται για αυθαίρετες προσθήκες οι οποίες έχουν ρατσιστικό ή βίαιο περιεχόμενο. Κανείς δεν ξέρει γιατί. Αλλά σε μια καταγραφή 26.000 απομαγνητοφωνήσεων που ήλεγξαν ερευνητές, βρέθηκαν "παραισθήσεις" σχεδόν σε όλες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα: το εργαλείο το χρησιμοποιούν ήδη σε 40 νοσοκομεία στις ΗΠΑ, για να καταγράφουν συζητήσεις με ασθενείς. Καλά θα πάει αυτό.
Από την άλλη, δυο ενδιαφέροντα ελληνικά πρότζεκτ:
Το opencouncil.gr, ένα εργαλείο για την αυτόματη καταγραφή των πρακτικών των δημοτικών συμβουλίων στους Δήμους της Ελλάδας (με λιγότερα hallucinations, ελπίζουμε), και την ανάπτυξη άλλων χρήσιμων υλικών (από συνόψεις και στατιστικά, μέχρι podcasts και reels) που μπορούν να κάνουν την επαφή του δημότη με όσα αποφασίζονται στο Δήμο του πιο άμεση. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Το Marabou είναι ένα κινηματογραφικό και φωτογραφικό οδοιπορικό στα κατοικημένα νησιά του Αιγαίου, με συνεντεύξεις και μαρτυρίες από εκατοντάδες κατοίκους, που διηγούνται τις ιστορίες τους. Μια γεύση εδώ.
Το ότι ο επιχειρηματίας Ήλον Μασκ έχει λυσσάξει δαπανώντας εκατομμύρια για την προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ, και διασπείροντας άπειρες θεωρίες συνομωσίας και ψέματα ο ίδιος προσωπικά στο Twitter, το ξέρετε. Το ότι έχει αναπτύξει ένα καινούργιο μένος κατά των "παράνομων μεταναστών" που δήθεν κατασπαράζουν γάτες, σκύλους και ολόκληρη τη χώρα, πιθανότατα το ξέρετε επίσης. Αυτό που ίσως δεν ξέρετε: ήταν και ο ίδιος παράνομος μετανάστης τη δεκαετία του '90. Το ότι δούλευε στη χώρα χωρίς βίζα σημαίνει ότι, σύμφωνα με το νόμο, μπορεί να χάσει την υπηκοότητα και μετά να πάθει αυτό που απαιτεί να πάθουν όλοι οι άλλοι "παράνομοι" μετανάστες: να απελαθεί. Δεν θα ήταν τέλειο;
Ρωσικά δικαστήρια επιδίκασαν πρόστιμο $20,5 δεκάκις εκατομμυρίων στη Google, επειδή έχει αποκλείσει 17 ρωσικά δίκτυα προπαγάνδας από την πλατφόρμα. Δύο πράγματα: πρώτον, ήταν μια καλή ευκαιρία να ψάξω πόση είναι η περιουσία "του κόσμου". Πόσα λεφτά αξίζουν τα πάντα. Και η απάντηση είναι: 500 τρισεκατομμύρια. Δεύτερον: πόσο μοιάζει ο Πούτιν με τον Dr. Evil;
Θυμάστε το δείκτη "Doing Business" της Παγκόσμιας Τράπεζας; Κάθε χρόνο αξιολογούσε τις χώρες ανάλογα με το πόσο φιλικές προς την επιχειρηματικότητα είναι. Τον είχα χρησιμοποιήσει πολλές φορές τα παλιά τα χρόνια της κρίσης, σε εκείνα τα άρθρα τα πύρινα, που υποδείκνυαν πόσο χάλια τα κάνουμε όλα, και πόσο αναπόφευκτη ήταν η χρεοκοπία. Πάντα χάλια τα πηγαίναμε ως χώρα (και) σε αυτή την αξιολόγηση. Ε, το 2021 ο δείκτης σταμάτησε να εκδίδεται. Είχαν συγκεντρωθεί τόσες καταγγελίες για παρεμβάσεις από χώρες και μεθοδολογικές αστοχίες, που η Παγκόσμια Τράπεζα τον σταμάτησε. Στη θέση του σχεδίασε ένα νέο δείκτη, ονόματι "Business Ready", πιο αξιόπιστο υποτίθεται, που πλέον κατατάσσει τις χώρες που συμμετέχουν (και το πώς αντιμετωπίζουν την επιχειρηματικότητα) σε τρεις κατηγορίες: το θεσμικό πλαίσιο, τις δημόσιες υπηρεσίες και την "επιχειρησιακή αποδοτικότητα". Μόνο 50 χώρες συμμετέχουν σε αυτό, το πρώτο κύμα, οι περισσότερες φτωχές. Αλλά η Ελλάδα είναι μία από αυτές. Και στις δύο από τις κατηγορίες εμφανίζεται στο τοπ-10. Αυτό δεν σημαίνει και πολλά (συμμετέχουν μόνο επτά χώρες της Ε.Ε.) αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται ίσως στην άλλη, την τρίτη κατηγορία. Όπου η Ελλάδα κατατάσσεται 35η, κάτω από το Λεσότο, το Πακιστάν, την Καμπότζη και το Μπανγκλαντές. Ναι, είναι η "επιχειρησιακή αποδοτικότητα".
Η Apple ανακοίνωσε νέα προϊόντα αυτή την εβδομάδα, μεταξύ των οποίων και την νέα εκδοχή του ασύρματου mouse της (ναι, κόσμος χρησιμοποιεί ακόμα ποντίκια) με θύρα USB-C για να φορτίζει (ευχαριστούμε, Ε.Ε!). Και τι μας νοιάζει, θα μου πείτε. Θα σας πω. Το πρόβλημα: η θύρα είναι πάλι στο ίδιο, κωμικά και ανεξήγητα ακατάλληλο σημείο.
Τέλος, θα σας αφήσω με μια συνέντευξη του Μάρτειν Ντούλαρντ, του Ολλανδού που ζει στα βουνά των Ιταλικών Άλπεων και ανεβάζει στο YouTube το πρότζεκτ της ανακαίνισης των ερειπωμένων πέτρινων καλυβιών που αγόρασε. Σας έχω γράψει κάμποσες φορές για αυτόν. Εδώ, δίνει συνέντευξη σε έναν άλλο, που ανέβηκε στο βουνό για να τον βρει.
