ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
|
Λοιπόν, κοιτάξτε προσεκτικά το παρακάτω γράφημα. "Consumer sentiment", λέει, πώς αισθάνονται οι πολίτες στην Αμερική για το πώς πάει η οικονομία, ουσιαστικά. Κοιτάξτε το για δυο λεπτά. Καταλαβαίνετε τι βλέπετε;
|
|
Βλέπετε ότι ο τρόπος που ο κόσμος βλέπει την πορεία της οικονομίας εξαρτάται από το τι ψηφίζει. Κοιτάξτε. Μετά την 6η Νοεμβρίου, στην άκρη δεξιά, ξαφνικά οι Ρεπουμπικάνοι άλλαξαν γνώμη. Τώρα η οικονομία πάει καλά. Αν οι δικοί μας κερδάνε, η οικονομία πάει καλά. Αν όχι, δεν πάει καλά. Ανεξαρτήτως από το τι κάνει η οικονομία στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχει πραγματικότητα It’s not “the economy”. It's stupid. Είναι το ότι ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα, σε άλλους κόσμους. Δεν λύνεται αυτό. Δυστυχώς.
Σας θλίβει αυτή η αλήθεια; Σας κάνει να νιώθετε απόγνωση; Το καταλαβαίνω. Δεν έχω τη λύση. Έχω, όμως,
|
|
Ακούστε το κόνσεπτ. Για όλες και όλους -κυρίως για τους αμερικάνους, αλλά και για εμάς- τα επόμενα χρόνια θα είναι λίγο σαν να πηγαινοερχόμαστε στο Drake passage με καΐκι. Κάποιοι σκαρφίστηκαν μια εναλλακτική επιλογή. Να μπαρκάρετε στις θάλασσες.
Μια εταιρεία προσφέρει μια τετραετή κρουαζιέρα στον κόσμο. Μπαρκάρετε με το καράβι και φεύγετε, και πάτε αλλού. Ενώ ο κόσμος στις στεριές χάνεται, εσείς περιπλανιέστε στις θάλασσες, αγγίζοντας λιμάνια μακρινά και μόνο σποραδικά. Είναι μια ιδέα. Το κόστος; $160 χιλιάδες το άτομο σε δίκλινο (άρα $320 χιλιάδες το ζευγάρι) ή $256 χιλιάδες αν θέλετε να πάτε μόνες ή μόνοι. Και το ερώτημα που αναπόφευκτα τίθεται είναι: όταν περάσουνε τα τέσσερα χρόνια, κι αφού έχετε δει τα πέρατα της οικουμένης, μέσα στην τρυφηλότητα και την ξεγνοιασιά.
Θα υπάρχει λιμάνι για να επιστρέψετε;
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή,
γράφω για τους χαμένους των αμερικανικών εκλογών. Την προηγούμενη εβδομάδα είχα γράψει για τους κερδισμένους. Ε, τώρα περιγράφω πώς και πόσο χάνουμε οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες. Είμαστε πολύ, πολύ περισσότεροι. Χιλιάδες λέξεις βγήκε. Θα ανέβει και το Σαββατόβραδο εκεί.
Την Τετάρτη στο 360 έγραφα για τις πολιτικές του αυτονόητου, δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις και τις παρεμβάσεις που λειτουργούν προληπτικά ή αποτρεπτικά, για να μετριάσουν τις συνέπειες φαινομένων και καταστροφών. Είναι πράγματα απαραίτητα που, όμως, οι κυβερνήσεις δεν έχουν πολλά κίνητρα για να υλοποιήσουν. Όταν τα κάνουν, κανένας δεν τους λέει μπράβο.
|
|
Ο βιολόγος Τιμ Κούλσον από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το ανθρώπινο είδος κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα (εύχεται αργά) θα αφανιστεί. Ποια μορφή ζωής θα το αντικαταστήσει κυριαρχώντας στον πλανήτη; Δεν θα σας βάλω εδώ το λινκ με την απάντηση, για να το σκεφτείτε λίγο. Θα σας το βάλω στο τέλος, κάτω κάτω.
"Η τροχιά του ηθικού σύμπαντος είναι μακριά, μα κλίνει προς την κατεύθυνση της δικαιοσύνης". Ωραία ατάκα. Την είπε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και υπενθυμίζει πως, ακόμα και όταν τα πράγματα μοιάζουν να πηγαίνουν προς τη λάθος κατεύθυνση, η εντύπωση είναι αποσπασματική και πρόσκαιρη. Στην πραγματικότητα ο κόσμος, αργά ή γρήγορα, θα πάει προς το φως. Ναι. Πώς πάει αυτό;
Ο Τραμπ έχει υποσχεθεί να απελάσει εκατομμύρια "παράνομους μετανάστες". ΟΚ. Παρακάμπτοντας τα ηθικά και τα λογιστικά προβλήματα, ας σκεφτούμε το οικονομικό σκέλος. Γι' αυτό δεν γράφουν όλοι ότι τον διάλεξαν; Για να "φτιάξει" την "οικονομία"; Πόσο θα κόστιζε να απελάσει δέκα, δώδεκα, δεκατρία εκατομμύρια ανθρώπους από τη χώρα; Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε δέκα χρόνια. Τόσο θα κοστίσει. Ειδικοί κάθισαν και το υπολόγισαν.
Η ανθρωπότητα το 2024 έστειλε την ατμόσφαιρα ποσότητα-ρεκόρ αερίων του θερμοκηπίου. Σπάσαμε το ρεκόρ του 2024. Βεβαίως, ο ρυθμός της αύξησης μειώνεται. Κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον θα πιάσουμε την όποια κορυφή. Εάν και εφόσον δεν εκτροχιαστεί εντελώς το θέμα, λόγω Τραμπ, τουλάχιστον.
Το αγγλόφωνο Twitter έχει, λέει, πλέον μετατραπεί σε ένα εργαλείο προπαγάνδας της "λευκής ανωτερότητας", αυτού του τοξικού, ρατσιστικού ακροδεξιού "κινήματος" (με τη χαλαρή έννοια). Η προτίμηση του αλγόριθμου σε τέτοιο ακραίο ιδεοληπτικό περιεχόμενο το έχει κάνει λίγο-πολύ άχρηστο για ανθρώπους σαν και εμένα εδώ και πολύ καιρό, αλλά πλέον από ό,τι φαίνεται η κατάσταση έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Τις προάλλες ο Guardian ανακοίνωσε ότι παύει την ανάρτηση οποιουδήποτε περιεχομένου στο Twitter. Και καθώς το Threads της Meta αποδεικνύει ότι δεν λειτουργεί πολύ καλά για την ανάγνωση ειδήσεων ή για την παρακολούθηση live γεγονότων (όπως ήταν τα παλιά καλά χρόνια το Twitter), πολύς κόσμος τώρα στρέφεται σε έναν άλλο κλώνο, το Blue Sky. Μια τάση έντονη κυρίως στον αγγλόφωνο κόσμο, προς το παρόν.
|
|
Ερευνητές μελέτησαν τη λογοκρισία στο κινεζικό ίντερνετ, και κατέληξαν σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Το βασικό και το κυριότερο είναι ότι η κινεζική κυβέρνηση, λέει, δεν λογοκρίνει συχνά αναρτήσεις που ασκούν κριτική στην ίδια ή στο Κόμμα ή στο κράτος γενικά. Ίσα ίσα, είναι αρκετά ελαστικές στο τι αφήνουν να γράφεται και να λέγεται για πολιτικούς ηγέτες ή για αποφάσεις της κυβέρνησης. Η λογοκρισία είναι, όμως, αμείλικτη με αναρτήσεις που καλούν τους αναγνώστες σε οποιασδήποτε μορφής οργάνωση ή συλλογική δράση. Τέτοιες αναρτήσεις συνήθως κατεβαίνουν και, μάλιστα, ανεξαρτήτως του αν έχουν φιλοκυβερνητικό ή αντικυβερνητικό περιεχόμενο.
Ένα όμορφο, πολύ προσωπικό κείμενο, που αποτυπώνει γλαφυρά την απόγνωση που ζει ο φιλελεύθερος κόσμος σήμερα. (μπορεί να σας ζητήσει συνδρομή)
Ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Ριβς, που είχε γράψει αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τους άνδρες και τα νέα αγόρια που μεγαλώνουν στον κόσμο του σήμερα, τοποθετείται για τις αμερικανικές εκλογές και για το πώς ψήφισαν οι αμερικανοί άνδρες φέτος. Παρεμπιπτόντως, στην οικονομία του Τζο Μπάιντεν οι νέοι άνδρες για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό άρχισαν να επιστρέφουν στην αγορά εργασίας. Για το ίδιο θέμα, ένα άρθρο το 2018: η οργή των incels.
Εν τω μεταξύ, σε κάτι πολύ πιο όμορφο:
|
|
Υπήρχε, λέει, παλιά μια ομάδα ακτιβιστών στο Κίτο, την πρωτεύουσα του Εκουαδόρ, που λυμαίνονταν τις γειτονιές. Η ομάδα είχε το όνομα Acción Ortográfica Quito και προέβαινε σε είναι πολύ συγκεκριμένο είδος παρεμβάσεων και δυναμικών δράσεων: πήγαιναν και διόρθωναν τα ορθογραφικά λάθη σε γκραφίτι.
Ένα άλλο καταπληκτικό Facebook group: οι σκάλες του θανάτου.
Εν τω μεταξύ, μετά από ένα τρακάρισμα ένα Tesla Model Y πήρε φωτιά. Καθότι οι πόρτες είναι ηλεκτρονικές, με τη φωτιά βγήκαν εκτός λειτουργίας και δεν άνοιγαν. Οι τέσσερις από τους πέντε επιβάτες δεν μπορούσαν να ανοίξουν για να βγουν. Κάηκαν ζωντανοί. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Τα hallucinations των ΑΙ chatbots τα ξέρουμε, σχεδόν τα έχουμε συνηθίσει πια. Τι γίνεται όμως όταν το chatbot σου λέει ότι είσαι άχρηστος και ότι πρέπει να πεθάνεις;
|
|
τέλος, κάτι πιο χαρούμενο
|
|
|
Θυμάστε εκείνο το κτίριο στη Σωκράτους, στο κέντρο της Αθήνας; Τον Ιούλιο σας έγραφα για το crowdfunding campaign που είχε ξεκινήσει το Women on Top για να το ανακαινίσουν και να το κάνουν ένα προσβάσιμο coworking space με φροντίδα για παιδιά των εργαζομένων μέσα. Ε. Είναι έτοιμο. Λέγεται WHEN Hub και την εβδομάδα που μας πέρασε το είδα από μέσα, και φιλοξένησε και τις πρώτες εκδηλώσεις (και κάποιες/κάποιους από εσάς).
|
|
|
ποια είναι τελικά εκείνη η μορφή ζωής που θα μας αντικαταστήσει, όταν αφανιστούμε; Μα φυσικά τα χταπόδια.
|
|
|
|
