ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
θα χρειαστούμε καινούργιες λέξεις
|
|
Πέντε ημέρες πέρασαν -κι ήταν σαν χρόνια. Ξέρετε τι διαπιστώνω μετά τα πρώτα δείγματα και την πρώτη γύρα σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις; Ότι το δυσκολότερο πράγμα στο επόμενο διάστημα είναι το λεξιλόγιο. Δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, αναλυτές και σχολιαστές δεν έχουμε (ή αν έχουμε, δεν χρησιμοποιούμε) το σωστό λεξιλόγιο και το σωστό πλαίσιο αναφοράς γι' αυτό που συμβαίνει. Χρησιμοποιούμε τα πλαίσια που χρησιμοποιούσαμε και πριν: ένας πολιτικός που παίρνει αποφάσεις, τι θα κάνει μετά, τι θα κάνουν οι άλλοι; Σα να ξεχνάμε τις καταδίκες, τα κρυπτονομίσματα, τα βαμμένα χρυσά παπούτσια, τους βιασμούς, την αντιγραφή του λεξιλογίου των Ναζί, τα ψέματα, αλλεπάλληλα, διαρκή, ατελείωτα ψέματα, την ανοιχτή, εξόφθαλμη, δημόσια διαφθορά. Όταν χρησιμοποιούμε τις λέξεις της κανονικότητας για να περιγράψουμε την παρεκτροπή, μετατρέπουμε την παρεκτροπή σε κανονικότητα. Κι έτσι το πλαίσιο του τι είναι εφικτό μετατοπίζεται συνεχώς (προς μια κατεύθυνση μόνο, συγκεκριμένη) κι εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε λες και είναι ακόμα 2024. Με τις ίδιες λέξεις. Πώς λύνεται αυτό το πρόβλημα; Δε λύνεται. Εγώ θα προσπαθήσω να καταγράφω ό,τι μπορώ και, κυρίως: να αναζητώ (και, όταν βρίσκω, να επαναλαμβάνω) τις λέξεις που χρειαζόμαστε τώρα. Και κάτι άλλο.
Τις προάλλες άνοιξα για μία (αριθ: 1) ώρα το γκρουπ του 241020 Club στο WhatsApp (ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, τα γκρούπ -είναι δύο, καθότι το ένα γέμισε), ώστε να μπορούν να γράφουν μηνύματα και τα μέλη. Πολλά ειπώθηκαν, εκατοντάδες χρήσιμα και ενδιαφέροντα, αλλά μία ήταν η συχνότερη και πιο εμφατικά διατυπωμένη συμβουλή: να προσέχετε και να φροντίζετε τον εαυτό σας. Να ασχολείστε με τα πράγματα που σας αρέσουν και τους ανθρώπους που θέλετε και αυτό να το κάνετε μεθοδικά και επί τούτου. Ως άμυνα και ως τροφοδοσία. Παράδειγμα: αυτή την εβδομάδα για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια κάθισα και έγραψα μια κριτική για ένα καινούργιο γκάτζετ. Ένα μηχανικό πληκτρολόγιο, που κάνει τη ζωή μου (η οποία περιέχει πάρα πολλή πληκτρολόγηση -κατά μία έννοια, είναι κυρίως πληκτρολόγηση, και μερικά άλλα πράγματα) λίγο καλύτερη. Καταπραϋντικό ήταν. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται κι αυτό, και τα άλλα που θα ακολουθήσουν. Ευχάριστες ασχολίες. Κοινές δράσεις. Μεγάλα διαλείμματα. Φροντίδα στην ψυχική και τη σωματική υγεία. Να μαζέψουμε δυνάμεις.
Θα μας χρειαστούν.
1456 ημέρες ακόμα.
|
|
|
Άλλο πάλι και ετούτο. Αυτό το βιβλιαράκι είναι μια καταγραφή επιτροπής θεολόγων που, μετά τη Σύνοδο των 10 από τις 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες του κόσμου στην Κρήτη το 2016 κάθισαν και κατέγραψαν τις βασικές απόψεις και στάσεις της Ορθοδοξίας για τα σημαντικότερα κοινωνικά θέματα της εποχής μας. Είναι μεγάλη ιστορία το πώς έτυχε να διαβάσω εγώ κάτι τέτοιο, αλλά έχω να σας πω το εξής: δεν περίμενα αυτά που βρήκα μέσα. Είδατε την ομιλία της αμερικανίδας επισκόπου τις προάλλες, που έλεγε για οίκτο και
|
|
|
|
αγάπη και συμπόνοια και κατανόηση μπροστά στη μάπα του Τραμπ; Τέτοια γράφει μέσα αυτό το βιβλίο. Όχι για όλα τα σύγχρονα κοινωνικά θέματα -αλλά για τα περισσότερα. Τη μετανάστευση, τον εθνικισμό, την πολυπολιτισμικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα κλειστά σύνορα, τη σχέση με τις άλλες θρησκείες. Είναι αυτή η "επίσημη" θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για αυτά τα θέματα; Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρήγγειλε την καταγραφή αυτών των απόψεων από ομάδα θεολόγων οπότε, ναι. Φαντάζομαι πως ναι. Έχουν αυτά σχέση με όσα λένε κάποιοι φωνακλάδες ιερείς στη δική μας χώρα, ή ακροδεξιοί πολιτικοί που κραδαίνουν σημαίες και σταυρούς; Με τίποτε. Ένα χάος υπάρχει εδώ πέρα. Εξίσου μεγάλο με το χάος ανάμεσα στην επίσκοπο και το Τραμπ.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
γράφω για το παραπάνω βιβλίο, με εκτενή αποσπάσματα κιόλας, για να πάρετε μια ιδέα και, αν είστε όπως εγώ, να εκπλαγείτε ευχάριστα. Αν είστε βαθύτεροι γνώστες της σύγχρονης ορθοδοξίας, βεβαίως μπορεί όλα αυτά να τα ξέρατε ήδη. Σε αυτή την περίπτωση, κρατείστε την κατακλείδα του άρθρου. Θα ανέβει και το Σαββατόβραδο εκεί.
Το προηγούμενο Σάββατο έγραφα για τις δύο Αμερικές, τη μια που κυριαρχούσε, και την οποία βλέπαμε μέσα από τα πολιτισμικά προϊόντα και την αμερικανική "soft power" των τελευταίων δεκαετιών, και την άλλη, που ελλόχευε όλο αυτό το διάστημα. Η οποία, πλέον, κυβερνά. Εκείνο το άρθρο έχει ανέβει εκεί.
Την Τρίτη έγραψα για το κρυπτονόμισμα του Τραμπ, άλλη μια κραυγαλέα υπενθύμιση ότι εδώ βλέπουμε μπροστά μας να εκτυλίσσεται η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία του κόσμου. Δεν τους κοροϊδεύει μόνο για τους πάρει τις ψήφους. Τους κοροϊδεύει για να τους πάρει και τα λεφτά. Επίσης, οι δυνατότητες διαφθοράς και μίζας είναι, πλέον, απεριόριστες. Ο αρχικός τίτλος που είχα προτείνει για εκείνο το άρθρο ήταν: "Ο Χοκ-Τούα Πρόεδρος".
Την Τετάρτη στο "360" έγραφα για την υπόθεση του συγγραφέα Νιλ Γκέιμαν, ενός φεμινιστή, υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που κατηγορείται από όχι μία, ούτε δύο αλλά πέντε γυναίκες για σεξουαλική κακοποίηση και άλλες επιθέσεις. Ο τίτλος του άρθρου: "Τα Φεμινιστέρατα". Οι συνδρομητές έχουν λάβει το κείμενο στο inbox, ήδη, αλλά έχει ανέβει και εκεί.
|
|
σκίτσο από το τεύχος 1640 του βρετανικού περιοδικού Private Eye
(από τη Δήμητρα Ρίζου -μέλος του 241020 Club)
|
|
Ο καλύτερος τίτλος άρθρου της εβδομάδας (με διαφορά): "I knew one day I’d have to watch powerful men burn the world down – I just didn’t expect them to be such losers".
Η συναρπαστική έρευνα της εβδομάδας: πότε παύουμε να αισθανόμαστε "νέοι"; Και πότε αρχίζουμε να αισθανόμαστε "γέροι"; Οι απαντήσεις που δίνουμε σε αυτές τις δύο ερωτήσεις, λέει, δεν είναι το ίδιο νούμερο. Υπάρχει ένα μεταίχμιο, μια περίοδος ανάμεσα στις δύο ηλικίες. Στην Ελλάδα είναι σχετικά μικρό: οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δηλώνουν πως παύουν να νιώθουν "νέοι" στα 40 και αρχίζουν να νιώθουν "γέροι" στα 46 -πιο νωρίς από όλους τους λαούς που συμμετείχαν στην έρευνα. Ο μέσος όρος της Ευρώπης σε αυτή τη δεύτερη ερώτηση είναι τα 59!
70 Νομικά Προσώπα Δημοσίου Δικαίου ελέγχθηκαν από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Βρέθηκε ότι μόνο το 1/3 υποβάλλουν τους λογαριασμούς τους (ισολογισμό και απολογισμό), ως οφείλουν. Τα υπόλοιπα είναι απλά παράνομα. Μιλάμε για οργανισμούς όπως ΑΕΙ, λιμενικά ταμεία, νοσοκομεία και ΟΤΑ. Και δεν τρέχει τίποτα, "έλα μωρέ τώρα".
Από όσους αμερικανούς δουλεύουν έστω και εν μέρει από το σπίτι, οι μισοί δηλώνουν ότι θα παραιτούνταν, αν τους ζητούσαν να επιστρέψουν στο γραφείο πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Φυσικά και αυτούς τους νέους του καθεστώτος στις ΗΠΑ δεν τους ενδιαφέρει η "εγκληματικότητα" και η "τάξη". Την ώρα που ο Τραμπ έλεγε πάλι τα ψέματα περί βιαστών και εγκληματιών μεταναστών, έδινε χάρη όχι μόνο στους 1500 στασιαστές της 6ης Ιανουαρίου, αλλά και στον Ρος Ούλμπριχτ. Ποιος είναι ο Ρος Ούλμπριχτ; Ο δημιουργός του Silk Road, της διάσημης online πλατφόρμας πώλησης ναρκωτικών, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια για το μαζικής κλίμακας εμπόριο ναρκωτικών που φιλοξενούσε και διευκόλυνε. Ο Τραμπ του έδωσε χάρη. Περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση (και για το γιατί ένας απατεώνας που έχει δηλώσει ότι οι έμποροι ναρκωτικών πρέπει να εκτελούνται, απελευθέρωσε τον Τζεφ Μπέζος των εμπόρων ναρκωτικών) εκεί. (Είναι για ψήφους. Επειδή το είχε υποσχεθεί, με τις ψήφους των "libertarians" ως αντάλλαγμα).
Εν τω μεταξύ, τον ένα από τους δύο δισεκατομμυριούχους διευθύνοντες του νέου τμήματος "Department of Government Efficiency" τον έφαγαν κιόλας, πριν καν συσταθεί το τμήμα. Efficient!
Μιας και λέγαμε παραπάνω για πληκτρολόγια: Έχετε αρχίσει τη δεύτερη σεζόν του "Severance"; Είναι αυτή η πολύ καλογυρισμένη σειρά μυστηρίου στο Apple TV+. Οι πρωταγωνιστές, που δουλεύουν σε ένα γραφείο (μεγάλη ιστορία) κάνουν την παράδοξη δουλειά που κάνουν σε κάτι ρετρό υπολογιστές που έχουν μπλέ (μηχανικά) πληκτρολόγια. Οι άνθρωποι στο ίντερνετ, βέβαια, έκαναν αυτά που κάνουν οι άνθρωποι στο ίντερνετ: ένας έφτιαξε ένα αληθινό μηχανικό πληκτρολόγιο που μοιάζει πολύ, κάποιος άλλος παρατήρησε το εξής: τα πληκτρολόγια στη σειρά δεν έχουν κουμπί CONTROL. Και επίσης: δεν έχουν κουμπί ESCAPE. Όσες και όσοι έχουν δει, καταλαβαίνουν. Μερικές φορές σκέφτομαι: είχε και τις καλές του πτυχές το ίντερνετ. Τι κρίμα, που έχει και άλλες.
Ένα ενδιαφέρον στατιστικό.
Πόσα παιδιά πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία της κομητείας Άμιτ του Μισισιπί; 900 παιδιά. Πόσα από αυτά τα παιδιά είναι λευκά; Το 16%.
Πόσα παιδιά πηγαίνουν στα δύο ιδιωτικά σχολεία της κομητείας Άμιτ του Μισισιπί; 600 παιδιά. Πόσα από αυτά τα παιδιά είναι λευκά; Το 96%.
Στην ProPublica δημοσίευσαν μια καταγραφή δημογραφικών στοιχείων για τα σχολεία των ΗΠΑ (κάτι που δεν υπήρχε ως τώρα). Τα συμπεράσματα είναι πολύ ενδιαφέροντα και σε κάποιες περιπτώσεις, αποκαλυπτικά.
Άλλη έρευνα: πόσο εμπιστεύονται την επιστήμη και τους επιστήμονες ερωτηθέντες σε 68 χώρες. Εμείς είμαστε πολύ κάτω από το μέσο όρο, δέκατοι τρίτοι από το τέλος.
Η οικογένεια ενός παιδιού που σκοτώθηκε σε μαζική δολοφονία στο σχολείο του συνεργάστηκε με developers για να φτιαχτεί ένα βιντεοπαιχνίδι που δείχνει την εμπειρία του να προσπαθείς να επιβιώσεις κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επίθεσης. Διαρκεί δέκα λεπτά και είναι δωρεάν (μόνο για Windows). Το σχετικό άρθρο από το New Yorker εδώ, το παιχνίδι εκεί.
Κάποιες χώρες (εμείς), ξελιγωμένες, εκλιπαρώντας, χαρίζουν ιθαγένειες και προνόμια σε απανταχού ξένους για να τους πείσουν να έρθουν και να τους αγοράσουν τα ακίνητα. Στην Ισπανία, σχεδιάζουν να βάλουν 100% φόρο σε κάθε αγορά ακινήτου από αλλοδαπούς εκτός Ε.Ε. Ποια είναι πιο σωστή προσέγγιση;
Μια εσωτερική παρουσίαση της Nokia μετά από την κυκλοφορία του iPhone το 2007. Εκτίμησαν ολόσωστα τους λόγους για τους οποίους αυτό το ανταγωνιστικό προϊόν θα πετύχει (σε μια εποχή που κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου δεδομένο), αλλά μάντεψαν και ότι πολύ σύντομα η Apple θα κυκλοφορούσε και ένα πολύ φτηνότερο μοντέλο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συγχρηματοδοτήσει την κατασκευή επτά "ΑΙ εργοστασίων" -το ένα εκ των οποίων στην Ελλάδα.
Ο New Yorker έβγαλε κι ένα γιγάντιο αφιέρωμα/συνέντευξη για τον διάσημο (και, από ό,τι αποδεικνύεται από το άρθρο, ζάμπλουτο) αρχιτέκτονα Νόρμαν Φόστερ. Μια πιο συνοπτική παράθεση των πιο ζουμερών πληροφοριών του αφιερώματος μπορείτε να βρείτε εκεί. Το γραφείο του Φόστερ, παρεμπιπτόντως, είναι που σχεδίασε τον ουρανοξύστη Riviera Tower που κατασκευάζεται στο Ελληνικό. Μεταξύ πολλών, πολλών άλλων.
Ένα καταπληκτικό αφιέρωμα με πλούσια στοιχεία για το τι κάνουν στ' αλήθεια οι γυναίκες στον αμερικανικό στρατό. Είναι μόνο σε θέσεις γραφείου ή σε υποστηρικτικούς ρόλους; Όχι. Είναι ανίκανες να ακολουθήσουν τους άνδρες σε μάχιμες μονάδες; Πάλι όχι. Πολλές μπαρούφες ακούγονται από το υστερικό αντι-woke στρατόπεδο γι' αυτό το θέμα σε εκείνη τη χώρα (και από τον πολύ προβληματικό υποψήφιο Υπουργό Άμυνας). Είναι μεγάλο πρόβλημα το ότι ο κόσμος δεν μπορεί να συλλάβει την ποικιλομορφία της ανθρωπότητας και τι σημαίνει "μέσος όρος".
Τον έβαλαν να κάνει χημειοθεραπείες για εννέα χρόνια. Δεν είχε καρκίνο. Η απίστευτη, σκοτεινή υπόθεση ενός αμφιλεγόμενου ογκολόγου στη Μοντάνα.
"How to become a professional writer".
Το φετινό "Future of Jobs" report του WEF (PDF) (KLF)
Ισχύει το ότι μόλις το 20% των αναγνωστών λογοτεχνίας στον αγγλόφωνο κόσμο είναι άντρες; Ή μήπως είναι μύθος; Είναι μύθος.
Δώσε Pono: πριν από δέκα χρόνια ο μουσικός Νιλ Γιανγκ έβγαλε ένα γκάτζετ, ένα πολύ ακριβό music player που έπαιζε υψηλής πιστότητας ψηφιακά αρχεία, πολύ καλύτερης ποιότητας από ό,τι ακούγαμε στα mp3 και στο Spotify. Όχι απλά πάτωσε, αλλά αντιμετώπισε και εξαιρετικά αρνητικές κριτικές και μπόλικη λοιδορία. Από ό,τι αποδεικνύεται, άδικα: η συσκευή ήταν, λέει, εξαιρετική.
|
|
ειδική ενότητα: χαρούμενα πράγματα
|
|
εδώ τώρα, κάτω κάτω στο σημερινό μας γράμμα, θα σας βάλω μερικά λινξ που λειτουργούν καταπραϋντικά, ούτε Τραμπ, ούτε ζοφερές έρευνες, ούτε καταστροφές, ούτε αποτυχίες του ελληνικού κράτους. Μόνο ανέμελα, ανέφελα, εντυπωσιακά πράγματα από την ανθρώπινη δημιουργικότητα και φύση. Για παράδειγμα:
Το καινούργιο βίντεο του συγκροτήματος OK Go είναι, και πάλι, ένα απίθανο υπερθέαμα. Αυτή τη φορά το γύρισαν και το προβάλλουν σε 64 (ή μάλλον, καλύτερα, σε 63+1) διαφορετικά iPhones, το καθένα από τα οποία δείχνει και διαφορετική εικόνα. Είναι άλλο ένα εκπληκτικό επίτευγμα, ίσως εφάμιλλο εκείνου, ή εκείνου, ή εκείνου. Να και μια μικρή εικόνα του πώς γυρίστηκε.
Επίσης, το πιο εντυπωσιακό βιντεάκι με κύβους του Ρούμπικ που έχω δει ποτέ.
Τέλος, θέλω να σας προτείνω να περιηγηθείτε στις φωτογραφίες της αγγελίας αυτού του σπιτιού, που πωλείται στη Φλόριντα. Μην μείνετε στις πρώτες εικόνες του εξωτερικού -προχωρήστε παρακάτω, δείτε οπωσδήποτε πώς είναι κι από μέσα. Δεν θα πιστεύετε τα μάτια σας.
|
|
|
|
