δεν έχω ταξιδέψει τον κόσμο όσο θα ήθελα
|
|
αλλά τον έχω ταξιδέψει λίγο, και όπου έχω πάει έχω διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα φράγμα. Το αποκαλώ φράγμα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα εμπόδιο, ένα φίλτρο, ένα διαχωριστικό παραπέτασμα. Τέλος πάντων, για χάριν ευκολίας: φράγμα. Κάθε φορά που συναντάω ανθρώπους αλλοδαπούς, είτε στις χώρες όπου είναι γηγενείς, είτε όταν επισκέπτονται τη δικιά μου, το νιώθω. Ανάμεσα σε εμένα και αυτούς, υπάρχει ένα φράγμα. Μπορεί να φταίει η γλώσσα, οι διαφορετικές πολιτισμικές αναφορές, κάποιες ανεπαίσθητες, υπόγειες, δύσκολο να ταυτοποιηθούν διαφορές στο πώς μεγαλώσαμε, στη σύσταση του αέρα που αναπνέαμε, στην ποιότητα του γάλακτος που πίναμε ως μωρά. Ή μπορεί να φταίει κάτι άλλο. Αλλά ανάμεσά μας υπάρχει ένα τέτοιο εμπόδιο, μια μικρή υπενθύμιση ότι, αν και κατά βάση είμαστε το ίδιο, κάποιες διαφορές υπάρχουν. Σε πολλές περιπτώσεις είναι ένα φράγμα πρόσκαιρο -συχνά, όταν μιλάς και γνωρίζεσαι με τον άλλονα, πέφτει. Αλλά στην αρχή υπάρχει. Συναντάς το Γερμανό, υπάρχει. Βρίσκεσαι με την Ολλανδή, υπάρχει.
Θα σας πω τώρα γιατί σας τα λέω σήμερα όλα αυτά.
Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις. Κάποιες περιπτώσεις αλλοδαπών στις οποίες το φράγμα είναι πολύ, πολύ πιο ανεπαίσθητο -έως και ανύπαρκτο. Σας προειδοποιώ ότι δεν μπορώ να το περιγράψω πάρα πολύ καλά αυτό που εννοώ. Είναι μια αίσθηση, ένα βάιμπ. Θα το καταλάβετε όταν σας συμβεί. Εγώ έχω παρατηρήσει τη διαφορά μόνο όταν συνάντησα αλλοδαπούς από τρεις συγκεκριμένες χώρες. Δεν είναι επιστημονική η καταγραφή αυτή. Δεν είναι ικανό το δείγμα. Ανεκδοτολογικά, όμως, όταν γνωρίζω τέτοιους, το φράγμα μου φαίνεται σχεδόν ανύπαρκτο. Είναι σαν να γνωρίζω κάποιον από την Ορεστιάδα, ή από τα Χανιά, ή από την Ηγουμενίτσα. Μου συμβαίνει με:
1. Τους Τούρκους
2. Τους Ισραηλινούς και
3. Τους Λιβανέζους
Δεν μπορούμε να τσουβαλιάζουμε λαούς και να γενικεύουμε με αυτά τα πράγματα βεβαίως, οπότε επαναλαμβάνω το disclaimer: αυτή είναι μια προσωπική παρατήρηση από τις συναναστροφές μου με αλλοδαπούς ανά τις δεκαετίες. Οι λίγοι Τούρκοι, Ισραηλινοί και Λιβανέζοι που έχω γνωρίσει, μου έχουν δώσει αυτή την εντύπωση, της εγγύτητας, της συγγένειας, της συνάφειας.
Έχω μοιραστεί αυτό το εύρημα και έχω διαπιστώσει ότι το έχουν εντοπίσει κι άλλοι. Πολλοί επισημαίνουν, μάλιστα, ότι αντίστοιχη συνάφεια δεν υπάρχει με τους πιο κοντινούς βαλκάνιους γείτονές μας. Άλλοι μου έχουν επισημάνει αντίστοιχες ομοιότητες και με άλλους λαούς (πιο συχνά μου έχουν αναφέρει τους Σύριους, τους Παλαιστίνιους και τους Ιρανούς -αλλά όχι τους Αιγύπτιους).
Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί τίποτε. Απλά το σκέφτηκα βλέποντας τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μετά την πρωτοφανή επίθεση της Χαμάς και, κυρίως, το δημόσιο διάλογο που ακολούθησε. Είναι σαν να έχει εξατμιστεί η ενσυναίσθηση από τον κόσμο μας, σαν να έχουμε πάρει όλες και όλοι μαζικά αντίδοτο. Αν και έχω διάφορες άλλες σκέψεις για το θέμα, προς το παρόν εδώ θα μοιραστώ μαζί σας μόνο δύο. Την παραπάνω, για να την κρατήσετε, να την δοκιμάσετε, να την αμφισβητήσετε και γενικά να την κάνετε ό,τι θέλετε, και την παρακάτω, την οποία σας παρακαλώ να ακολουθήσετε.
Μην ανοίγετε το Twitter. Ειδικά αυτές τις μέρες, αφήστε το ρημάδι, μην το χρησιμοποιείτε. Σχεδόν πάντα ήταν ένας τοξικός βόθρος αυτό το μέσο, πάντα ήθελε προσπάθεια για να αγνοείς το ζόφο, το μίσος και το θόρυβο ώστε να παρακολουθείς μόνο αυτά που θέλεις από αυτές και αυτούς που εμπιστεύεσαι. Πλέον δεν έχει νόημα καμία προσπάθεια. Ο αλγόριθμος είναι πλέον φτιαγμένος για να μας δείχνει μόνο πράγματα προσεκτικά επιλεγμένα για να μας εξοργίσουν. Αναζητήστε αλλού πληροφορίες, απόψεις και νέα. Όχι εκεί.
|
|
|
τις προάλλες η Adobe παρουσίασε τη νέα, εξελιγμένη εκδοχή του δικού της εργαλείου κατασκευής εικόνων από ΑΙ, ονόματι Firefly 2. Το δοκίμασα και λειτουργεί αναπάντεχα καλά για πολλές πιθανές εφαρμογές. Δεν ξέρω τι θα σκεφτόμουν για το μέλλον μου αν ήμουν illustrator αυτή τη στιγμή. Σίγουρα δεν είμαστε στο σημείο που αυτά τα εργαλεία βγάζουν αψεγάδιαστα αποτελέσματα για οτιδήποτε χωρίς καθόλου κόπο, αλλά εξελίσσονται με εντυπωσιακό ρυθμό. Το να αρχίσουν να μας κατασκευάζουν άλλα, ατομικά simulations μέσα στα οποία θα ζούμε τη όποια ζωή των ονείρων μας, χαμένοι σε μια VR ονειρική τρυφηλότητα στο διηνεκές, ενώ αυτές θα κληρονομούν τον κόσμο, είναι θέμα χρόνου. Εδώ μπορείτε να βρείτε μερικές εικόνες που έφτιαξα για να τις χρησιμοποιώ για wallpapers στις οθόνες συσκευών. Πάρτε, ελεύθερα.
|
|
το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά με αλλιώτικο τρόπο: συγκεκριμένα, πιστεύω ότι χρειάζεται λιγότερη αποκέντρωση, πιθανότατα λιγότερες αρμοδιότητες στους ΟΤΑ και σίγουρα λιγότερες αυτοδιοικητικές δομές. Είμαστε μια μικρή χώρα. Δεν χρειαζόμαστε 13 περιφέρειες. Θέλω να πω, το νοτιότερο νησί της "περιφέρειας Βορείου Αιγαίου" είναι πιο κοντά σε όλα τα νησιά των Κυκλάδων από ό,τι στο βορειότερο νησί της "περιφέρειας Βορείου Αιγαίου". Κι έχετε πάρει χαμπάρι το γεωγραφικό και φιλοσοφικό όνειδος που είναι ένα κατασκεύασμα ονόματι "περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας"; Ψάξτε το. Τέτοια γράφω μέσα.
Το κείμενο θα το βρείτε στο Σαββατιάτικο φύλλο και, όπως πάντα, και το ίδιο βράδυ στο kathimerini.gr.
|
|
μετά τα πνιγμένα, τα καμμένα
|
|
|
Αυτή την εβδομάδα ταξίδεψα στον Έβρο και εξερεύνησα τις καμμένες εκτάσεις που άφησε η φωτιά του καλοκαιριού, η μεγαλύτερη στην ιστορία της χώρας. Μιλώντας με τους ανθρώπους έμαθα, μεταξύ άλλων, ότι στην πραγματικότητα ήταν δύο φωτιές, που ξεκίνησαν εντελώς ανεξάρτητα και από διαφορετικές αιτίες, και κάποια στιγμή ενώθηκαν. Είδα πολλά και άκουσα πολλά -μαζεύω ακόμα όλο αυτό το υλικό, και θα σας δείξω περισσότερα πράγματα εν καιρώ.
|
|
Ας μιλήσουμε για πολιτική: ένα καινούργιο κόμμα έχει ταράξει τα νερά στο πολιτικό σκηνικό της Αυστρίας. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, το Κόμμα της Μπίρας έρχεται τρίτο στις προτιμήσεις του κοινού για τις τοπικές εκλογές στη Βιέννη, με ποσοστό 12%. Μεταξύ άλλων, το κόμμα έχει διαμορφώσει ένα πρόγραμμα 10 σημείων, που περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις όπως την κατασκευή ενός συντριβανιού που βγάζει μπίρα στο κέντρο της πόλης, ένα βαρέλι μπίρα μηνιαίως για κάθε νοικοκυριό και αυστηροί περιορισμοί και έκτακτη φορολόγηση για προϊόντα τύπου Radler. Το κόμμα της μπίρας υπάρχει από το 2014 και σε όλες τις πρόσφατες εκλογές παίρνει χαμηλά μονοψήφια ποσοστά, όπως πολλά άλλα χιουμοριστικά, εκκεντρικά κόμματα ανά τον κόσμο. Τι άλλαξε τώρα; Ξέρω γω; Τι βλέπετε γύρω σας; Κάτι δεν έχει αλλάξει;
Τις προάλλες πέσαμε πάνω σε ένα χάπενινγκ στο κέντρο της Αθήνας: μια μπάντα έπαιζε στην Ερμού και ένας κίτρινος δράκος περιφερόταν μπροστά στο κατάπληκτο κι ενθουσιασμένο πλήθος. Βεβαίως, ήταν μια εκδήλωση της Φαλούν Γκονγκ, μιας θρησκευτικής οργάνωσης με αμφιλεγόμενη δράση ανά τον κόσμο. Στις ΗΠΑ, ας πούμε, εκδίδουν μια εφημερίδα με όνομα "The Epoch Times" που αναπαράγει "ψεκασμένες" συνωμοσίες και ακροδεξιές απόψεις. Να ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα σχετικό.
Μια ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη καταγραφή ιστορικών δεδομένων για το Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
Επιστρέφει το "Seinfeld"; Έτσι λέει εδώ. Πριν από λίγο, πάντως, είδαμε το πρώτο επεισόδιο της νέας σεζόν μιας άλλης παλιάς αγαπημένης κωμικής σειράς, του "Frasier", που κυκλοφορεί σχεδόν 20 χρόνια μετά την προηγούμενη. Θα προτιμούσαμε να μην το είχαμε δει, για να το πω κομψά. Εσείς καλύτερα παρακολουθήστε κάτι άλλο: 130 καλλιτέχνες συνεργάστηκαν για να ανακατασκευάσουν ένα από τα καλύτερα παλιά επεισόδια του Frasier (από το μακρινό 1994). Καθεμιά και καθένας σχεδίαζαν λίγα δευτερόλεπτα από το επεισόδιο, με τη διαφορετική τεχνοτροπία τους, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα πολύ περίεργο και πολύ συναρπαστικό.
Μιας και ασχολούμαστε με το μακρινό παρελθόν, στις αρχές του αιώνα: αυτή η συνέντευξη του Στιβ Μπάλμερ από το 2006 είναι πάρα πολύ αστεία. Ο τότε CEO της Microsoft ήταν κατάπληκτος που η Google πέταξε $1,6 δισ. δολάρια (!) για να αγοράσει μια εταιριούλα που λεγόταν YouTube.
Αυτοί οι τύποι κυνηγούσαν έναν ανεμοστρόβιλο. Και ο ανεμοστρόβιλος τους έπιασε. Η κάμερα τραβούσε καθ' όλη τη διάρκεια.
Τις προάλλες η Ουγγαρέζα βιοχημικός Καταλιν Κάρικο κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, όπως πιθανότατα μάθατε, για τη δουλειά της στην ανάπτυξη εμβολίων με mRNA. Κάτι άλλο ενδιαφέρον που μάθαμε: η κόρη της Κάρικο είναι ολυμπιονίκης κωπηλάτρια -έχει πάρει δύο χρυσά μετάλλια. Ένα Όσκαρ λείπει από την οικογένεια και έκλεισαν. Το τερμάτισαν το παιχνίδι.
Θυμάστε που την προηγούμενη φορά σας έδειξα στιγμιότυπα από τις συναυλίες των U2 στο εντυπωσιακό Sphere του Λας Βέγκας; Ορίστε και ολόκληρη η συναυλία. |
|
σε πηγές όπου μπορεί να σας ζητήσουν συνδρομή
Όλα τα ψέματα του Τζορτζ Σάντος -ένα αφιέρωμα (ΝΥΤ)
η ιστορία της Άλις Σέμπολντ, που έχει γράψει αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, είναι πολύ ενδιαφέρουσα -σχεδόν σίγουρα σας έχω ξαναγράψει γι' αυτήν. Σε αυτό το αφιέρωμα τα γράφει όλα: πώς έπεσε θύμα βιασμού όταν ήταν πολύ νέα, πώς ο βιασμός στιγμάτισε τη ζωή της και τη μετέπειτα καριέρα της και τα γραπτά της, πώς πέτυχε τυχαία στο δρόμο τον άνδρα που αναγνώρισε ως το βιαστή της, πώς αυτός καταδικάστηκε μετά από μια δίκη πολύ περίεργη και πώς, δεκαετίες μετά, μέσα από τυχαίες συγκυρίες, αποδείχτηκε ότι ήταν αθώος. Απίστευτη, σοκαριστική ιστορία. (New Yorker)
Σχεδόν χίλια μεταναστευτικά πουλιά έπεσαν πάνω σε ουρανοξύστη του Σικάγο και σκοτώθηκαν μέσα σε μία ημέρα. Κανείς δεν ξέρει γιατί. (ΝΥΤ)
Η ιδέα της απευθείας δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα είναι τεχνολογικά πάρα πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί σε κλίμακα αρκετά μεγάλη για να επηρεάσει το πρόβλημα της κλιματικής κρίσης. Αλλά αν είναι να υλοποιηθεί, μάλλον θα υλοποιηθεί στην Κένυα. (Economist)
|
|
|
Αυτά, και καλή ψήφο (πάλι), αν ψηφίζετε την Κυριακή.
|
|
|
|
