θέλετε να πούμε, επιτέλους, κάτι αισιόδοξο; Μια παράπλευρη συνέπεια των αλλεπάλληλων κρίσεων που μας κοπανάν αλύπητα σχεδόν δεκαπέντε χρόνια τώρα; Ορίστε: οι άνθρωποι άνοιξαν. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι έχει συμβεί. Το βλέπω γύρω μου. Οι άνθρωποι ήταν παλιά κλειστοί, μαζεμένοι, δεν μίλαγαν πολύ για όσα σκέφτονταν απομέσα τους. Ε, κάτι έχει αλλάξει από αυτή την άποψη. Σας προτείνω ένα πείραμα.
Σκεφτείτε κάποιον ή κάποια που έχετε να συναντήσετε από πριν από την πανδημία. Τους ξέρετε, γνωρίζετε πράγματα γι' αυτούς, μπορεί να κάνατε και παρέα αλλά, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, χαθήκατε. Πάρτε τους τηλέφωνο και κανονίστε συνάντηση για καφέ (ή ό,τι άλλο πίνετε). Και πείτε μου μετά αν παρατηρήσατε κάποια διαφορά. Εγώ νομίζω ότι θα δείτε, πολύ μεγάλη.
Πριν από λίγες μέρες έγινε άλλη μια δια ζώσης συνάντηση των μελών του 241020 Club, η τέταρτη στον αριθμό, και αυτή ήταν και η αφορμή για την παραπάνω παρατήρηση. Όπως και όλες τις άλλες φορές, τα μέλη, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, κουβέντιασαν για σχεδόν τρεις ώρες με την άνεση και την ανοιχτωσιά που οι άνθρωποι κατά κανόνα φυλάνε για τους ψυχολόγους, τους στενούς τους φίλους ή τους συντρόφους τους. Αλλά δεν ήταν η μοναδική ένδειξη. Σε όλες τις συναναστροφές των τελευταίων μηνών, από τη στιγμή που η κουβέντα ξεπερνά ένα χρονικό όριο, κάποια στιγμή οι κρουνοί ανοίγουν και ξεχύνονται σκέψεις, συναισθήματα, ευαισθησίες, τραύματα. Ο κόσμος μιλάει. Το έχετε παρατηρήσει κι εσείς; Είναι ιδέα μου; Εξ ιδίων κρίνω τα αλλότρια; Ίσως.
Αλλά ίσως να είναι και ένα ευρύτερο φαινόμενο, που περιλαμβάνει και άλλα πράγματα, όπως μια (πολύ καθυστερημένη) εντονότερη προσοχή στο θέμα της ψυχικής υγείας, μια αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε τις δουλειές, τις καριέρες, τις ευθύνες, τις βασικές αξίες και τις προτεραιότητες της ζωής. Όλα -μα όλα- τα υπόλοιπα πάνε χειρότερα. Ίσως από αυτό να βγει κάτι καλό. Βγαίνοντας απ' το καβούκι μας και αναζητώντας τους άλλους, ίσως να γίνουμε, έστω, λίγο πιο ανθεκτικοί απέναντι στις αναπόφευκτες καταστροφές του μέλλοντος.
|
|
για αυτό εδώ δεν θα σας γράψω πολλά τώρα, επειδή θα σας γράψω πολλά στο μέλλον. Στο "Of Boys And Men" ο Ρίτσαρντ Ριβς του Brookings γράφει για τα ζόρια που τραβάνε τα αγόρια και οι άνδρες σήμερα, την εποχή που, επιτέλους, η πατριαρχία αρχίζει σιγά-σιγά να φθίνει. Χωρίς ποτέ να γίνεται αντιφεμινιστικό, αναδεικνύει το πώς, ας πούμε, τα αγόρια μένουν πολύ πίσω στην εκπαίδευση, ενώ οι άνδρες (πλην των ελίτ) μένουν στάσιμοι και στην εργασία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι
|
|
|
η απώλεια της ταυτότητας. Οι σημερινοί άνδρες, λέει, δεν έχουν αντικαταστήσει την παλιά, πατροπαράδοτη ανδρική "ταυτότητα" τους με κάτι άλλο. Κι αυτό έχει σοβαρές συνέπειες. Θα σας γράψω στο μέλλον κάμποσα γι' αυτό το θέμα (έχω κρατήσει περί τις 5.000 λέξεις σημειώσεις). Σας το λέω από τώρα για την περίπτωση που θέλετε να το πάρετε. Το συστήνω ανεπιφύλακτα -είναι, αν μη τι άλλο, τροφή για σκέψη.
|
|
το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για το πραγματικό μήνυμα του φιάσκου με το στέγαστρο Καλατράβα, που δεν είναι αυτά που ακούγονται περί κράτους, ανεπάρκειας κλπ. Κατά τη γνώμη μου το φαινόμενο που περισσότερο αναδεικνύεται είναι το ότι δεν έχουμε καθόλου στην κουλτούρα μας το να κάνουμε τα πράγματα πάρα πολύ καλά. Αυτή τη γόνιμη, παραγωγική εμμονή στη λεπτομέρεια, την προσπάθεια και το μόχθο για το βέλτιστο αποτέλεσμα; Δεν την έχουμε. Δεν μας την διδάσκουν, δεν τη βλέπουμε γύρω μας, δεν ξέρω τι άλλο φταίει. Αλλά δεν φτιάχνουμε σχεδόν τίποτε τέλεια. Και έχουμε, κάπως, επαναπαυτεί και βολευτεί. Δεν μας νοιάζει πια. Έχουμε βουλιάξει στη μετριότητα του "έλα μωρέ, καλό είναι".
Αυτό πιστεύω.
Το κείμενο θα το βρείτε στο Σαββατιάτικο φύλλο και, όπως πάντα, και το βράδυ στο kathimerini.gr.
|
|
η επιστροφή (ξανά) ενός μαϊντανού
|
|
Αυτή την εβδομάδα μίλησα για την εκλογή νέου Προέδρου στο ΣΥΡΙΖΑ εκεί, και επίσης για το ίδιο θέμα, για το στέγαστρο του Καλατράβα, την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ, το Twitter και άλλα θέματα που δεν θυμάμαι, εκεί και εκεί. Την Κυριακή έχουμε και αυτοδιοικητικές εκλογές. Τι είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές; Ένας αχταρμάς. Θα 'λεγε κανείς, μια σαλάτα. Τι δε λείπει απ' τη σαλάτα; Ο μαϊντανός. Θα τα σχολιάσουμε κι αυτά, το λοιπόν, στις οθόνες.
Για την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ και το δημογραφικό, παρεμπιπτόντως, μάζεψα μερικά βασικά συμπεράσματα που μου φάνηκαν ενδιαφέροντα εδώ.
Και μιας και λέμε για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν ξέρω αν και κατά πόσο σας ενδιαφέρουν τα διάφορα διακυβεύματα, αλλά εγώ θα παρακολουθήσω με μεγάλο ενδιαφέρον τις εξελίξεις και τα καθέκαστα στο Ναύπλιο.
|
|
Πρόσφατα κυκλοφόρησαν δυο βιβλία με θέμα τη ζωή δύο διάσημων μα αμφιλεγόμενων ανθρώπων από το χώρο της τεχνολογίας, γραμμένα από δύο διάσημους συγγραφείς non-fiction βιβλίων. Το αποτέλεσμα αυτού του εκδοτικού γεγονότος, δυστυχώς, δεν ήταν το ότι μάθαμε κάποια χρήσιμα και ουσιαστικά πράγματα για τη ζωή και τη δράση των δύο πρώτων. Δυστυχώς (ξαναλέω) ήταν το ότι απομυθοποιήθηκαν και οι δύο συγγραφείς. Ως τώρα έχαιραν καθολικής εκτίμησης. Η (υπερβολική) εγγύτητά τους στα ζάμπλουτα μα πολύ προβληματικά αντικείμενα της καταγραφής τους ήταν, από ό,τι αποδεικνύεται, τοξική.
Εδώ μια κριτική για το βιβλίο του Μάικλ Λιούις με θέμα τον κρυπτοαπατεώνα SBF.
Εδώ μια κριτική για το βιβλίο του Γουόλτερ Άιζακσον με θέμα τον Ήλον Μασκ.
Η τραγική ιστορία των 18 προσφύγων από τη Συρία που παγιδεύτηκαν στην καρδιά της μεγαλύτερης δασικής πυρκαγιάς που έχει συμβεί ποτέ στην Ελλάδα.
Η υποχρεωτική εφαρμογή της "ηλεκτρονικής ταυτότητας κτιρίου" αποκάλυψε το απόλυτο χάος που επικρατεί στον τομέα των ακινήτων στην Ελλάδα. Διαβάζοντας το άρθρο, ζαλίστηκα, κουράστηκα. Το εγκατέλειψα στη μέση εξουθενωμένος, χρειάστηκα ένα διάλειμμα πριν το συνεχίσω.
Ξέρετε τι είναι ένα αναπάντεχο διάλειμμα; Έχετε δει τα διαφημιστικά βίντεο που παίζουν στις τηλεοράσεις των καταστημάτων; Όχι τα κινηματογραφικά τρέιλερ -τα βιντεάκια που σκοπό έχουν να αναδείξουν την ποιότητα της εικόνας της τηλεόρασης. Ε, μπορείτε να τα βρείτε και στο YouTube. Αν τα βάλετε να παίξουν σε 4Κ, είναι ένα ωραίο διάλειμμα, ακόμα κι αν δεν έχετε OLED τηλεόραση. Παραδείγματα: ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε.
Ένα άλλο διάλειμμα την εβδομάδα που πέρασε: τα άπειρα βιντεάκια στο ΤικΤοκ και το YouTube από τις πρώτες συναυλίες των U2 στο Sphere, ένα καινούργιο χώρο εκδηλώσεων στο Λας Βέγκας, που έχει το σχήμα σφαίρας και είναι καλυμμένο ολόκληρο από τεράστιες LED οθόνες και εσωτερικά και εξωτερικά. Δείτε ένα δείγμα εδώ για να πάρετε μια ιδέα για το απομέσα. Να άλλο ένα, μικρότερο δείγμα. Και να μερικές πληροφορίες για το Sphere, το κόστος του και το πώς (και γιατί) φτιάχτηκε. Και μετά καλό ψάξιμο.
Τα μικροπλαστικά έχουν βρεθεί παντού, σε κάθε γωνιά, σε κάθε σπιθαμή του πλανήτη. Έχουν φτάσει παντού; Παντού; Παντού. Ιάπωνες επιστήμονες βρήκαν μικροπλαστικά στα σύννεφα.
Τον Ιούλιο του 2021 στη Γερμανία συνέβη μια καταστροφική πλημμύρα η οποία προκάλεσε το θάνατο 220 ανθρώπων και τρομακτικές υλικές ζημιές. Πώς αντέδρασαν οι τοπικές κοινωνίες; Πώς αντιμετώπισαν το τραύμα; Πολύ ενδιαφέρον.
Ο σκοτεινός ρόλος της Meta στα γεγονότα που οδήγησαν στη γενοκτονία των Ροχίνγκια στη Μιανμάρ. Μια σοκαριστική ιστορία. Να πούμε ότι στη χώρα αυτή το Facebook ήταν, πρακτικά, το ίντερνετ -η εταιρεία επιδοτούσε έμμεσα τη χρήση των data από τους χρήστες, που ήταν πολύ ακριβά, ώστε να μένουν εξαρτημένοι από αυτό.
Θυμάστε που ας είχα γράψει για εκείνα τα (πανάκριβα) φάρμακα που προκαλούν αποτελεσματικά και αξιόπιστα απώλεια βάρους; Γκουγκλάρετε "Ozempic" και "Wegovy" αν δεν το θυμάστε. Ξέρετε ποιοι έχουν άμεσο συμφέρον από την εκτεταμένη χρήση τους από τον πληθυσμό; Οι αεροπορικές εταιρείες. Ναι, για το λόγο που φαντάζεστε.
Η χώρα μας τα πάει πάρα πολύ καλά στην ανάπτυξη νέων ΑΠΕ, το ξέρουμε αυτό. Αυτό που ίσως πολλοί δεν ξέρουν, όμως, είναι ότι το δίκτυο μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα είναι απαρχαιωμένο, και δεν μπορεί να σηκώσει όλες αυτές τις νέες επενδύσεις, τα νέα πάρκα και τα άπειρα νέα φωτοβολταϊκά στις στέγες σπιτιών και επιχειρήσεων. Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, που χρειάζεται άμεση λύση.
Αναφέραμε παραπάνω την έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ και το δημογραφικό. Να ένα ωραίο βιντεάκι για το δημογραφικό.
Οι κοριοί στο Παρίσι. Ήταν πρόβλημα παλιότερα στη Νέα Υόρκη, τώρα είναι μεγάλο πρόβλημα και στο Παρίσι, ε, αυτό μας έλειπε εδώ.
Τον Απρίλιο του 2022 ένας ακροδεξιός συνομωσιολόγος πρώην εργαζόμενος στο Λευκό Οίκο του Τραμπ, έστειλε τρία μηνύματα στον Ήλον Μασκ, προτρέποντάς τον να αγοράσει το Twitter και δείχνοντάς του ένα άρθρο τριών χιλιάδων λέξεων, γραμμένο από ανώνυμο συντάκτη, που περιέγραφε ένα σενάριο εξαγοράς του Twitter και εργαλειοποίησής του για την προώθηση μιας αντισυστημικής, τραμπικής ακροδεξιάς ατζέντας. Τους επόμενους μήνες, όπως λέει εδώ, ο Μασκ έκανε ό,τι ακριβώς περιέγραφε μέσα το άρθρο.
Σε ένα εγκαταλειμένο σχολείο στο Λονγκ Άιλαντ μεταφέρθηκαν προσωρινά 60 πρόσφυγες. Πώς τους υποδέχτηκε η γειτονιά; Μια εικόνα από τους βαθύτερους πάτους της ανθρώπινης κατάστασης.
Ένας άνθρωπος ήταν καταδικασμένος σε θάνατο στη Φλόριντα. Εκτελέστηκε τις προάλλες. Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια.
|
|
ένα πολύ σημαντικό πράγμα -ίσως από τα σημαντικότερα, στην εποχή μας- είναι να λες ή να γράφεις με απλό, καθαρό και κατανοητό τρόπο σημαντικά και δύσκολα πράγματα. Αυτή την εβδομάδα είδα δύο τέτοια δείγματα. Το ένα ήταν μια συνέντευξη ενός ανοσολόγου στον Ντέιβιντ Γουάλας Γουελς των New York Times, στην οποία εξηγεί απλά και κατανοητά το γιατί είμαστε ακόμα στην αρχή, ως είδος, στην συνύπαρξή μας με τον SARS-Cov-2 και την Covid, το πώς λειτουργεί η ανοσία στις ασθένειες και τους ιούς, το ποια είναι πραγματικά η αξία των εμβολίων, το γιατί οι ηλικιωμένοι δεν θα προλάβουν ποτέ να αποκτήσουν πλήρη "ανοσία" και άλλα πολύ ενδιαφέροντα. Ίσως να χρειαστεί να είστε συνδρομητές για να το διαβάσετε, αλλά το βρήκα εξαιρετικά κατατοπιστικό και ευκολοδιάβαστο.
Επίσης: τις προάλλες δημοσιεύτηκε πάλι στους New York Times το εξής άρθρο, που εξηγεί συνοπτικά το πού βρισκόμαστε όσον αφορά την κρίση της αμερικανικής δημοκρατίας, το ποιος φταίει, γιατί, και πόσο. Πολύ απλά τα λέει. Δυο παράγραφοι, μάλιστα, τα συνοψίζουν όλα. Τις μετέφρασα για να σας τις βάλω να τις έχετε εδώ:
"Κάθε μεγάλο πολιτικό κόμμα έχει αδυναμίες. Παρά τις δικές τους, οι Δημοκρατικοί παραμένουν ένα λειτουργικό κόμμα όπως κι αν το μετρήσει κανείς. Οι προοδευτικές και οι μετριοπαθείς φράξιες τους συχνά συνεργάζονται. Ο Πρόεδρος Μπάιντεν, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα πριν από αυτόν, έχει περάσει μια μακρά λίστα σημαντικών νομοθετημάτων. Οι Δημοκρατικοί του Κογκρέσου έχουν μείνει εντυπωσιακά ενωμένοι εδώ και δύο δεκαετίες.
Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αντίθετα, είναι και κατακερματισμένο, και ολοένα και περισσότερο ακραίο. Δεκάδες εκατομμύρια Ρεπουμπλικανοί ψηφοφόροι έχουν υιοθετήσει πεποιθήσεις που είναι απλά λανθασμένες: ότι ο Ομπάμα γεννήθηκε στην Κένυα, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ επανεξελέγη και του έκλεψαν την εκλογή, ότι τα εμβόλια κατά της Covid δεν λειτουργούν, ότι η κλιματική αλλαγή δεν προκαλείται από τους ανθρώπους. Ένα πλήθος Ρεπουμπλικανών και συμπαθούντων επιτέθηκε βίαια στο Καπιτώλιο το 2021, ασκώντας βία στους αστυνομικούς που το προστάτευαν και προκαλώντας θανάτους. Προβεβλημένοι Ρεπουμπλικανοί πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου του Τραμπ, μίλησαν με θετικά λόγια για αυτή την επίθεση και για την πολιτική βία γενικότερα".
Την ίδια ώρα, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα σιγά σιγά εγκαταλείπει την (δειλή, υπόγεια) προσπάθεια να βρει κάποιον άλλο υποψήφιο για τις εκλογές του 2024.
Αυτά.
Άντε και καλή ψήφο.
|
|
|
|