πόσα παιδιά περιμένουν στα ιδρύματα για να βρουν μια οικογένεια;
|
|
πόσα νομίζετε; Δέκα χιλιάδες; Μισό εκατομμύριο; Καθώς η συζήτηση για το νομοσχέδιο που θα κατοχυρώσει (επιτέλους) το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στον πολιτικό γάμο, και τη συνακόλουθη κατοχύρωση των δικαιωμάτων των παιδιών τους, η συζήτηση αναπόφευκτα ξεφεύγει σε σουρρεαλιστικά μονοπάτια. Εγώ γράφω τα δικά μου (έχω κι άλλο άρθρο στην Καθημερινή του Σαββάτου), αλλά το στρατόπεδο των εκνευρισμένων ακροδεξιών πληκτρακτιβιστών τραβολογάει την κουβέντα σε άσχετες, ακατάληπτες ατραπούς, όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις. Οπότε ας ξεκινήσουμε το σημερινό γράμμα με πολύ λίγα πραγματικά στοιχεία για να δώσουμε την πραγματική διάσταση ενός σημαντικού θέματος, που το 'χει πάρει η μπάλα στη χιονοστιβάδα της μπουρδολογίας των ημερών.
πόσα παιδιά, λοιπόν, νομίζετε ότι βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε κάθε είδους δομές φύλαξης προς υιοθεσία ή αναδοχή;
721
τόσα είναι τα παιδάκια που βρίσκονταν στο σύστημα το δεύτερο τρίμηνο του 2023, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που υπάρχουν στο Gov.gr. Πρώτα απ' όλα, ξέρατε εσείς ότι υπάρχουν τέτοια επικαιροποιημένα δεδομένα που τα παρέχει το ελληνικό κράτος ελεύθερα (ως οφείλει από το νόμο); Σε πάρα πολλές άλλες περιπτώσεις, το κράτος, παράνομα, δεν δίνει τίποτε. Κανείς δεν ασχολείται, και κανείς δεν ασχολείται με το ότι κανείς δεν ασχολείται. Εδώ όμως, τα δεδομένα υπάρχουν. Μπορεί οποιοσδήποτε να δει, ας πούμε, ότι από αυτά τα 721 παιδιά τα 571 είναι διαθέσιμα για αναδοχή, δηλαδή γονείς μπορούν να τα πάρουν για να τα φιλοξενήσουν και να τα φροντίσουν, χωρίς να έχουν νομικά την κηδεμονία τους, και χωρίς να αποκλείουν την επικοινωνία τους με τους φυσικούς τους γονείς. Η υιοθεσία/τεκνοθεσία, παρεμπιπτόντως, είναι διαφορετικό πράγμα. Το υιοθετημένο παιδί ανήκει νομικά στους νέους του γονείς, με τους οποίους μένει μόνιμα. Πόσα είναι τα παιδιά που προορίζονται για τεκνοθεσία/υιοθεσία στην Ελλάδα;
149
τόσα είναι. Υπάρχουν πέντε μωρά διαθέσιμα για υιοθεσία στην Ελλάδα (ναι, 5) και μόνο τρία νήπια. Υπάρχουν εννέα μωρά και 33 νήπια που προορίζονται για αναδοχή. Όλα τα υπόλοιπα παιδιά είναι μεγαλύτερα.
Τα δεδομένα που υπάρχουν δίνουν μια πλήρη εικόνα της πολυπλοκότητας του φαινομένου, του πώς το σύστημα αντιμετωπίζει κάθε ένα από τα 1351 παιδιά που βρίσκονται σε κάποια από τις 98 δομές φιλοξενίας στην Ελλάδα ως ξεχωριστή περίπτωση, ανάλογα με την προέλευσή του, την προηγούμενη οικογενειακή του κατάσταση, την ηλικία του, το αν έχει κάποια αναπηρία. Όλες οι ιδιαιτερότητες λαμβάνονται υπόψιν. Διαβάζοντας τα νούμερα διαπίστωσα κάτι ενδιαφέρον: με καθησύχαζαν. Αφ' ενός επειδή είναι σχετικά μικρά, αφετέρου επειδή και μόνο η πράξη της προσεκτικής και απλής καταγραφής, της αποτύπωσης της σπουδής και του επαγγελματισμού σε ένα PDF, μου έδινε την εντύπωση ότι κάποιος νοιάζεται. Ότι αυτά τα παιδιά, για τα οποία τόσοι φωνάζουν ότι κόπτονται αυτές τις ημέρες, δεν είναι παρατημένα. Δεν έχω ρεπορτάζ γι' αυτό το θέμα, βεβαίως. Μόνο μία αίσθηση ευχάριστης, αναπάντεχης έκπληξης. Και χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα τα δεδομένα είναι θετικά και χαρούμενα.
σύμφωνα με τα στοιχεία, ο αριθμός των συνολικών αιτήσεων που υπάρχουν ήδη από υποψήφιους γονείς για υιοθεσία κάποιου από τα παιδιά είναι 2639.
οι αιτήσεις για αναδοχή, όμως, είναι 442.
βγάλετε από αυτά ό,τι συμπέρασμα θέλετε.
|
|
την περασμένη εβδομάδα σας έγραψα για τους άνδρες
|
|
|
με αφορμή αυτό εδώ το βιβλίο (ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα πέρυσι), το οποίο περιγράφει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνδρες στην εποχή μας, προβλήματα ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού, κυρίως, που όμως αποτυπώνονται σε θανάτους, αυτοκτονίες, δυστυχία και κοινωνική αναταραχή, έγραψα:
Στην Καθημερινή, "Το πρόβλημα με τους άντρες".
Στο νιουζλέτερ 360°, "Τι τρέχει με τους άντρες του 21ου αιώνα", με περισσότερα στοιχεία για τις ανισότητες στην εκπαίδευση και την εργασία.
Διάβασα αυτή την εβδομάδα και ένα σχετικό, πολύ ενδιαφέρον, παλαιότερο κείμενο. Οι άνδρες της εποχής μας, λέει, έχουν πολύ λιγότερους στενούς φίλους από ό,τι είχαν οι μπαμπάδες τους ή οι παππούδες τους στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να στηρίζονται περισσότερο στις συντρόφους τους για να καλύψουν το κενό. Ξεπεράστε την επιθετική γραφή -θεωρώ ότι περιγράφει ένα αληθινό, σοβαρό φαινόμενο.
|
|
Θυμάστε που μέσα στην κρίση της προηγούμενης δεκαετίας λέγαμε ξανά και ξανά ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο, να σταματήσει να εξαρτάται από τις εισαγωγές και το λιανεμπόριο και να γίνει πιο καινοτόμα, παραγωγική και εξωστρεφής; Εγώ το θυμάμαι -ήταν το θέμα του πρώτου-πρώτου βιβλίου της διαΝΕΟσις. Πώς τα πήγαμε, δέκα χρόνια μετά; Αλλάξαμε μοντέλο; Από ό,τι φαίνεται, όχι. Εισαγωγές, οικοδομή, Έλληνες που πουλάνε σε άλλους Έλληνες, καθίζηση της μεταποίησης. Δεν αλλάξαμε τίποτε. Δεν μάθαμε τίποτε.
Case in point: η κυβέρνηση τώρα φέρνει ένα νομοσχέδιο που διευκολύνει την οικοδόμηση σε ακόμα περισσότερα εκτός σχεδίου οικόπεδα. Είναι αυτός ένας τρόπος να αυξηθεί η οικοδομική δραστηριότητα σε κάθε λόφο και ραχούλα της επικράτειας, και να τονωθεί το ΑΕΠ και η ανάπτυξη; Είναι. Είναι επίσης τρόπος για να καταστραφεί ακόμα περισσότερο η άναρχα τσιμεντωμένη ελληνική ύπαιθρος; Και βέβαια είναι.
Το 2023 ήταν η θερμότερη χρονιά που έχει καταγραφεί τα τελευταία 100.000 χρόνια. Εξαιτίας του Ελ Νίνιο, υπάρχει το ενδεχόμενο το 2024 να είναι ακόμα θερμότερο (αλλά δεν είναι σίγουρο).
"Πρέπει να καταλάβετε ότι αν ποτέ η Ευρώπη δεχτεί επίθεση, εμείς δεν πρόκειται ποτέ να έρθουμε να σας βοηθήσουμε". Έτσι είπε ο Τραμπ στην Ούρσουλα βον ντερ Λάιεν το 2020. "Το ΝΑΤΟ είναι πεθαμένο", συμπλήρωσε. Αυτά για να ξέρετε τι να περιμένετε αν επανεκλεγεί αυτό το πράγμα το 2024. Και τότε, μάλιστα, δεν θα έχει ούτε εκείνους τους στρατηγούς και τους Πομπέους που προσπαθούσαν να μαζέψουν τ' ασυμμάζευτα την προηγούμενη φορά.
Στο ίδιο πνεύμα, ένα απίστευτο, απίστευτο απόσπασμα από το κήρυγμα ενός χριστιανού πάστορα στις ΗΠΑ, που κάνει livestream τις λειτουργίες του στα 2,2 εκατομμύρια ακολούθους του στο Facebook. Δεν θέλω να σας πω τίποτε, καλύτερα να το δείτε απροετοίμαστες κι απροετοίμαστοι.
Όλη την εβδομάδα σκεφτόμουν αυτό το iPhone που έπεσε από 5 χιλιόμετρα ύψος, όταν το ρούφηξε ο αγέρας από την τρύπα που άνοιξε σε εκείνο το 737 Max της Alaska Airlines και δεν έπαθε τίποτα. Το βρήκανε άθικτο, λειτουργούσε ακόμη. Περισσότερα για το ατύχημα αυτό παρακάτω.
Ο CEO της OpenAΙ (ο οποίος τις προάλλες παντρεύτηκε το σύντροφό του) σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Μπιλ Γκέιτς. Εδώ και γραπτώς.
"We're certainly far from perfect, but while our competitors are connecting pedophiles, fueling insurrection, and recommending terrorist propaganda, we know that Snapchat makes people happy”
Σκληρή αλλά δικαιη ατάκα του ιδρυτή του Snapchat, από ένα σημείωμα που έστειλε στους εργαζομένους της εταιρείας.
"THE MAINSTREAM MEDIA DOESN’T WANT YOU TO KNOW THIS THING I JUST LEARNED FROM THE MAINSTREAM MEDIA". Ξεκαρδιστικό.
Ποια ταινία πούλησε τα περισσότερα εισιτήρια το 2023 στους ελληνικούς κινηματογράφους; Spoiler alert: 🩷
"Η Άντζελα Μπάσετ είναι τόσο καλή ηθοποιός που ήταν υποψήφια για Όσκαρ παίζοντας σε ταινία της Marvel. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι αυτό; Είναι σαν να κερδίσεις Πούλιτζερ για ένα σχόλιο του Reddit"
Μου άρεσε αυτό το αστείο.
Μια υπενθύμιση ενός συναρπαστικού στοιχείου: ο Γιώργος Λάνθιμος ως νεαρός έπαιζε μπάσκετ στο Παγκράτι, και είχε και λίγες (τρεις) εμφανίσεις στην Α1 κατηγορία, στις οποίες σκόραρε συνολικά επτά πόντους. Πράγμα που σημαίνει ότι σκόραρε επτά περισσότερους πόντους στην Α1 κατηγορία από έναν άλλο Έλληνα που διαπρέπει στο εξωτερικό: το Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Ο οποίος όταν έγινε draft στο ΝΒΑ έπαιζε στο Φιλαθλητικό, που αγωνιζόταν στην Α2.
Παρεμπιπτόντως: το είδαμε και το Poor Things. Μας άρεσε; Μας άρεσε. Η κατάταξη κατά τη γνώμη μου μέχρι αυτή τη στιγμή (αλλάζουν αυτά τα πράγματα) είναι η εξής
Κυνόδοντας < The Favourite < Poor Things < The Lobster
Αυτές τις ταινίες του παλιού μπασκετμπολίστα του Παγκρατίου έχω δει ως τώρα. Αλλά όλες μου άρεσαν πολύ, σχεδόν εξίσου, οπότε την επόμενη εβδομάδα μπορεί στο μυαλό μου η κατάταξη να είναι και ακριβώς η ανάποδη.
Περίεργο πράγμα τα γούστα των ανθρώπων. Τις προάλλες, λες και είμαι κανένας μπούμερ, έμαθα την ύπαρξη του Letterboxd, ενός κοινωνικού δικτύου για ταινίες, στο οποίο τα μέλη βαθμολογούν και σχολιάζουν όλες τις ταινίες που έχουν δει. Άνοιξα λογαριασμό, βεβαίως, και έβαλα αστεράκια στις τελευταίες 12 ταινίες που έχω δει. Και μετά, άλλαξα γνώμη. Tις διόρθωσα όλες.
|
|
Διάρκεια συγκέντρωσης των εργαζόμενων σε ένα έργο πριν από 20 χρόνια: Δυόμισι λεπτά
Διάρκεια συγκέντρωσης των εργαζόμενων σε ένα έργο σήμερα: 47 δευτερόλεπτα
|
|
|
φανταστικό στοιχείο που βρήκα σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη (έχει paywall)
|
|
τρία ακόμα συναρπαστικά πράγματα από ειδησεογραφικά sites με paywall που αξίζουν τη συνδρομή
|
|
Τις περασμένες ημέρες συνέβησαν δύο σοβαρά αεροπορικά ατυχήματα και, αν εξαιρέσει κανείς τους επιβαίνοντες σε ένα αεροπλάνο που βρίσκονταν στο λάθος σημείο του αεροδρομίου του Τόκιο, δεν έπαθε κανένας τίποτε. Ούτε το κινητό που λέγαμε παραπάνω δεν έσπασε. Πώς γίνεται και το να πετάς σε ένα σιδερένιο σωλήνα δέκα χιλίομετρα ψηλά είναι πιο ασφαλές από το να ταξιδεύεις με το αυτοκίνητο, το ποδήλατο ή το τρένο στην επιφάνεια της Γης; Σε αυτό το άρθρο η Ζαϊνέπ Τουφεξή (η τουρκάλα καθηγήτρια που έγραφε τόσο ωραία και σωστά πράγματα την εποχή των λοκντάουν) εξηγεί πώς βαρετοί γραφειοκράτες, δημόσιοι υπάλληλοι, ελεγκτές και καλά εκπαιδευμένοι επαγγελματίες πιλότοι σώζουν ζωές ακόμα και όταν το αεροπλάνο σέρνεται στην άσφαλτο φλεγόμενο, ή όταν ξεχαρβαλώνεται στον αέρα. Οι περιγραφές της ψυχραιμίας και του επαγγελματισμού με την οποία η πιλότος της Alaska Airlines έφερε το αεροπλάνο πίσω είναι συναρπαστικές.
Παρένθεση: ξέρατε ότι η καινούργια υστερία του ακροδεξιού συρφετού οπαδών του Ήλον Μασκ στο Twitter είναι το DEI (οι πολιτικές diversity/equity/inclusion των επιχειρήσεων) με τελευταία εμμονή τους την ιδέα ότι οι αεροπορικές εταιρείες προσλαμβάνουν πιλότους που δεν είναι λευκοί άνδρες; Όχι; Καλύτερα. Όσο πιο μακριά από τον τοξικό βούρκο, τόσο το καλύτερο. Κλείνει η παρένθεση.
Γιατί όμως ξεκόλλησε ένα κομμάτι από εκείνο το αεροπλάνο της Alaska Airlines; Μα, επειδή η Boeing ακολούθησε πιστά το πρότυπο του καπιταλισμού που περιγράφεται σε εκείνο το βιβλίο που σας έλεγα πριν από λίγο καιρό: πλήρης αδιαφορία για τα προϊόντα, τους πελάτες, τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της εταιρείας, πλήρης εστίαση στη μείωση του κόστους, στο κόψιμο επενδυτικών ή ερευνητικών προγραμμάτων, στην επαναγορά μετοχών, στα μερίσματα, στη μεγιστοποίηση του βραχυπρόθεσμου, άμεσου κέρδους για τους μετόχους. Κι ας καταρρεύσει η εταιρεία μεθαύριο, κι ας πέφτουν τα αεροπλάνα σαν κουτσουλιές απ' τους ουρανούς. Φτηνότερες βίδες. Λιγότεροι έλεγχοι. Βραχυπρόθεσμο κέρδος, πάνω απ' όλα. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα, λέει εδώ.
Το δεύτερο λινκ που ήθελα να σας επισημάνω είναι αυτό το θαυμάσιο αφιέρωμα στην ASML, μια Ολλανδική εταιρεία τεχνολογίας που ελάχιστοι γνωρίζουν αλλά που είναι η τρίτη μεγαλύτερη επιχείρηση στην Ευρώπη, με κεφαλαιοποίηση μεγαλύτερη από το ΑΕΠ της Ελλάδας (πίσω μόνο από την LVMH που πουλάει πολυτελή προϊόντα, και τη φαρμακευτική Novo Nordisk η αξία της οποίας εκτοξεύτηκε πρόσφατα λόγω του Ozempic). Τι φτιάνει η ASML; Τις μηχανές που κατασκευάζουν μικροεπεξεργαστές. Προσοχή: όχι τους ίδιους τους μικροεπεξεργαστές. Αυτούς τους φτιάχνουν (κυρίως δύο) άλλες εταιρείες, επίσης εξαιρετικά κρίσιμες για την παγκόσμια οικονομία. Αλλά εκείνες τα μηχανήματα που χρησιμοποιούν στα πανάκριβα εργοστάσιά τους (που κοστίζουν δισεκατομμύρια και χρειάζονται πέντε χρόνια να χτιστούν), τα αγοράζουν από την ASML. Και γιατί είναι τόσο γιγάντια και επιτυχημένη η ASML; Επειδή καμία άλλη εταιρεία στον κόσμο δεν μπορεί να φτιάξει αυτές τις μηχανές. Πρόκειται για ένα μονοπώλιο που έχει εμφανιστεί όχι επειδή έχει χρησιμοποιήσει παράνομες πρακτικές ή λόγω οικονομιών κλίμακας, αλλά επειδή το προϊόν που κατασκευάζει είναι απίστευτα, αδιανόητα δύσκολο να κατασκευαστεί. Στο αφιέρωμα περιγράφεται το πώς φτιάχνονται αυτά τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας και -ίσως εξίσου εντυπωσιακό- πώς λειτουργεί το δίκτυο εκατοντάδων προμηθευτών που έχει στήσει (και διευθύνει) η ASML, που αποτελείται κυρίως από άλλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αυστηρά εξειδικευμένες να φτιάχνουν μεμονωμένα εξαρτήματα εξαιρετικά υψηλής ποιότητας. Ξέρετε πόσες μηχανές πουλάει κάθε χρόνο η ASML; Γύρω στις 300 όλες όλες. Τριακόσια τεμάχια. Και πόσο κοστίζει η κάθε μία; Περί τα 300 εκατομμύρια ευρώ.
Ένα καλό Σαββατοκύριακο να έχετε.
|
|
|
|
