τρία καταπληκτικά online εργαλεία
|
|
αυτό το γράμμα θα είναι λίγο πιο χρηστικό. Θέλω να σας δείξω τρία online εργαλεία που ανακάλυψα αυτή την εβδομάδα, τα οποία μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα. Το πρώτο είναι ένα dashboard που έχουν φτιάξει στο Sloan Sustainability Initiative του MIT, το οποίο δείχνει τους διάφορους παράγοντες της ανθρώπινης δραστηριότητας που επηρεάζουν την κλιματική αλλαγή, οι οποίοι εμφανίζονται ως μπάρες. Υπάρχουν μπάρες για το "πετρέλαιο", για το "φυσικό αέριο", για την "αποψίλωση δασών", για τον "πληθυσμό", για τα πάντα. Οι μπάρες είναι σε ένα αρχικό σημείο (το "status quo") το οποίο μας πηγαίνει κατευθείαν στο +3,3 βαθμούς Κελσίου πάνω από το μέσο όρο της προβιομηχανικής εποχής μέχρι το 2100. Που θα είναι, βεβαίως, ένα καταστροφικό σενάριο για τον ανθρώπινο πολιτισμό και για τον κόσμο που θα ζήσουν τα παιδιά μας. Τραβώντας τις μπάρες δεξιά-αριστερά μπορείτε να δοκιμάσετε διάφορα σενάρια. Τι θα γίνει αν μειώσουμε τα ορυκτά καύσιμα, αλλά αυξηθεί πολύ ο πληθυσμός; Αν έχουμε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη αλλά καθόλου ενεργητική αφαίρεση άνθρακα από την ατμόσφαιρα; Είναι πολύ ωραίο εργαλείο αφενός για να πάρετε μια ιδέα για το διακύβευμα και για τη σχετική επίπτωση κάθε παράγοντα στο πρόβλημα, ενώ είναι πολύ χρήσιμο και σε μαθήματα ή σεμινάρια για το θέμα. Παίζοντας βρήκα πως, αν τα κάνουμε όλα χάλια, αν ακολουθήσουμε ακόμα χειρότερη πορεία από αυτή στην οποία είμαστε τώρα, αν τραβήξουμε τις μπάρες στα ακραία χειρότερα άκρα, τότε ως το 2100 θα φτάσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας στο +5,3. Αν τα κάνουμε όλα άψογα, ουτοπικά, ιδανικά, τότε θα φτάσουμε στο +1,1 (περίπου όπου είμαστε σήμερα δηλαδή -μια χαρά). Στο ενδιάμεσο; Ποιος είναι ο πληθυντικός του χάους; Μια σχεδόν απεριόριστη ποικιλία από εναλλακτικά τέτοια.
|
|
το δεύτερο online εργαλείο που ήθελα να σας δείξω είναι από τον Economist, οπότε δεν ξέρω αν μπορείτε να το ανοίξετε αν δεν έχετε συνδρομή (υπάρχουν τρόποι). Έχει μια σειρά από μενού με δημογραφικές κατηγορίες του αμερικανικού πληθυσμού και, ανάλογα με τις επιλογές, μπορείτε να δείτε το ποσοστό των αμερικανών κάθε σύνθετης κατηγορίας που δηλώνει ότι θα ψηφίσει Τραμπ ή Μπάιντεν στις επερχόμενες επιλογές. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον γιατί μπαίνει σε μεγάλο βάθος και αποκαλύπτει πράγματα για την αμερικανική κοινωνία που πολλοί (και αμερικανοί) δεν υποπτεύονται εύκολα. Και κάποια ευρήματα μπορεί να έχουν και πλάκα. Για παράδειγμα, μπορείτε να φανταστείτε τι ψηφίζουν οι λευκοί άνδρες Βουδιστές στρέιτ κάτοικοι της επαρχίας στη Λουιζιάνα, απόφοιτοι λυκείου, ηλικίας 35-44; Τραμπ. Ψηφίζουν Τραμπ.
Ένα τέτοιο εργαλείο και για την Ελλάδα θα είχε εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά θα χρειαζόταν πολύ μεγάλο δείγμα, προσεκτικό σχεδιασμό και υψηλό κόστος. Αν ενδιαφέρεστε να το φτιάξουμε, στείλτε μήνυμα.
|
|
τρίτο εργαλείο: οι απάτητες παραλίες
|
|
δεν ξέρω αν το ακούσατε, αλλά φέτος τα Υπουργεία Οικονομίας και Περιβάλλοντος ανακήρυξαν 198 παραλίες της Ελλάδας που βρίσκονται σε προστατευμένες περιοχές Natura 2000 "απάτητες", πράγμα που σημαίνει ότι εκεί απαγορεύονται ξαπλώστρες, ομπρέλες, τραπεζοκαθίσματα, γουρούνες, μουσική, καφετέριες, watersports ή οποιαδήποτε άλλη από τις συνηθισμένες παρεμβάσεις. Ο αναγνώστης και μέλος του 241020 Club Δημήτρης παρατήρησε, βεβαίως, ότι οι παραλίες ανακοινώθηκαν με τη μορφή ενός στεγνού PDF που αναγράφει τα νουμεράκια των συντεταγμένων των προστατευμένων εκτάσεων. Οπότε έφτιαξε ένα χάρτη στο Google Maps που δείχνει πολύ πιο καθαρά και εύληπτα το πού ακριβώς βρίσκονται αυτές οι προστατευμένες, απάτητες παραλίες. Είναι αρκετές; Όχι. Είναι, όμως, μια καλή αρχή.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για το πρόβλημα με τα ακίνητα, την αύξηση της ζήτησης και την εκτόξευση των τιμών, την ώρα που τα εισοδήματα μένουν καθηλωμένα, αλλά κυρίως για το φαινόμενο του "NIMBY" που πλέον εμφανίζεται και στη δική μας χώρα. "'Οχι στη δικιά μου αυλή", σημαίνει. Με άλλα λόγια, να φύγετε. Να πάτε να χτίσετε αλλού.
Όπως πάντα, το κείμενο του φύλλου θα ανέβει το Σαββατόβραδο και εδώ.
την περασμένη Τετάρτη στο 360° έγραφα την ιστορία του Λουτς Λονγκ, του άλτη του μήκους που το 1936 έχασε από το Τζέσι Όουενς στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Είναι μια ιστορία που πολλοί δεν ξέρουν. Τη σκέφτομαι συχνά. Με κάνει να αναρωτιέμαι για τα αίτια που κάνουν κάποιους ανθρώπους να γίνονται καλοί. Το κείμενο το έχουν λάβει ήδη οι συνδρομητές της Καθημερινής στο inbox τους, και έχει ανέβει και εδώ, για όσες και όσους γραφτείτε από τούδε και στο εξής.
|
|
εκδηλώσεις και χοροεσπερίδες (συνέχεια)
|
|
Μετά τα WOW και τους Δελφούς, η καταιγίδα των εκδηλώσεων (τι έχει συμβεί;) συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα. Σήμερα (την Παρασκευή) συντόνισα πάνελ σε ένα συνέδριο για τη διαχείριση υδάτων στην Ελλάδα, το Σάββατο 20/4 το απόγευμα συντονίζω το session με (ίσως τις καλύτερες) ομιλίες του φετινού Athens Science Festival (το οποίο άρχισε την περασμένη Τρίτη και θα συνεχιστεί μέχρι την Κυριακή -πρόγραμμα εδώ). Τη Δευτέρα 22/4 θα συντονίσω τη φετινή παρουσίαση των υποψηφιοτήτων για το 4ο Earthshot Prize στην Ελλάδα, και την Τρίτη 23/4 ένα απογευματινό πάνελ στο Most Powerful Women Summit του Fortune στον Ελληνικό Κόσμο. Αυτά; Όχι. Την ερχόμενη Παρασκευή το γράμμα θα σας το γράψω από τη Θεσσαλονίκη, όπου θα βρίσκομαι για το συνέδριο περί ΑΙ στο πλαίσιο του Beyond Festival. Αυτά. Φτάνουν;
χρειάζομαι διακοπές
|
|
|
την περασμένη εβδομάδα στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών κάναμε και την εξής κουβέντα με τον πολιτικό επιστήμονα Τάκη Παππά, με ενδιαφέρον θέμα: γιατί τα κάναμε εμείς σαλάτα, την ώρα που η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που πριν από πενήντα χρόνια ήταν εξίσου φτωχιές και κακόμοιρες με εμάς, τα πήγαν τόσο καλύτερα; Ο Τ. Παππάς έχει γράψει ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο "Παράδοξη Χώρα", που κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις Πατάκη. Η συζήτηση κράτησε μισή ώρα και νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον.
|
|
Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει όταν είχα πρωτοδεί σε έρευνα το πόσοι Έλληνες και πόσες Ελληνίδες δηλώνουν ότι πηγαίνουν συχνά ή πολύ συχνά στην εκκλησία. Μου υπενθύμισε ότι πολλοί συνάνθρωποί μου ζουν εντελώς διαφορετικές ζωές από εμένα. Βρήκα τις προάλλες μια άλλη ενδιαφέρουσα μελέτη. Στις ΗΠΑ, λέει, το 22% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι πηγαίνουν σε κάποιο τόπο λατρείας τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Οι ερευνητές, όμως, έτρεξαν μια έρευνα με εθελοντές που παρείχαν τα γεωχωρικά δεδομένα από τα κινητά τους τηλέφωνα για ένα χρονικό διάστημα. Και διαπίστωσαν ότι το ποσοστό που όντως πηγαίνουν σε κάποιο τόπο λατρείας μια φορά την εβδομάδα δεν είναι 22%. Είναι 5%.
Εκπληκτικό βίντεο: μια κυρία προσπάθησε να μαγειρέψει χρησιμοποιώντας ελληνικό ελαιόλαδο. Μα υπήρχε κάποιο πρόβλημα με το design του μπουκαλιού.
Το πιο συναρπαστικό πράγμα που διάβασα αυτή την εβδομάδα ήταν η ιστορία της τερηδόνας σε αυτό το πολύ μεγάλο άρθρο. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον με πολύ πλούσια στοιχεία, αλλά ένα ελάττωμα: καταλήγει σε μια διαφήμιση σκευάσματος που πωλείται online και υποτίθεται ότι καταπολεμά τον S. mutans στο στόμα. Red flags! Αλλά μέχρι τις πρώτες 5-6.000 λέξεις το πήγαινε πολύ καλά.
Άλλο ένα μεγάλο, πολύ ενδιαφέρον άρθρο: ο χαμός του επαγγέλματος του "σεναριογράφου" και το επερχόμενο τέλος του Χόλιγουντ.
Κι άλλο ένα: τα καράβια που ταξιδεύουνε τις θάλασσες με μόνη αποστολή να ελέγχουν και να επιδιορθώνουν τα υποθαλάσσια καλώδια που ενώνουν τον κόσμο με το ίντερνετ. Τους ευχαριστούμε για την υπηρεσία που μας προσφέρουν.
Θυμάστε αυτό το screenshot εφημερίδας από το 2000; Πότε πότε επανεμφανίζεται στο ίντερνετ, και το μοιραζόμαστε, για να γελάσουμε.
|
|
νομίζω ότι ο αρθρογράφος που το είχε γράψει, είναι αυτός. Κανείς δεν πάει χαμένος.
Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του πότε τουίταρε ο Τραμπ, όταν είχε Twitter.
Μετά τους "επαυξημένους" παγκόσμιους αθλητικούς αγώνες, όπου οι αθλητές και οι αθλήτριες θα επιτρέπεται να ντοπάρονται και να χρησιμοποιούν κάθε είδους βοηθήματα, κάτι άλλο: καλλιστεία για ΑΙ.
|
|
για το τέλος, τρία βίντεο
|
|
Τι είναι το "traffic calming" και γιατί οι δρόμοι της Ολλανδίας είναι τόσο διαφορετικοί;
Papyrus 2 - το sequel (δείτε πρώτα το 1, αν δεν το έχετε δει. Παίζει ο Ράιαν Γκόσλινγκ)
Και, τέλος, μια πολιτισμική πρόταση: στο AppleTV+ υπάρχει μια σειρά που λέγεται "Calls". Είναι τηλεοπτική σειρά, αλλά περιέχει μόνο ηχητικό περιεχόμενο. Δεν θέλω να σας πω τίποτε για την υπόθεση και για το τι συμβαίνει, αλλά θα σας πω μόνο ότι αποτελείται από εννέα επεισόδια των 15-20 λεπτών το καθένα, και όλα τα επεισόδια αποτελούνται από τηλεφωνήματα τα οποία ακούτε. Ηθοποιοί μιλάνε στο τηλέφωνο, κι αυτό είναι όλο. Μην γκουγκλάρετε τίποτε και μην αναζητήσετε πληροφορίες. Αρχίστε το χωρίς να ξέρετε τίποτε. Εκτός αν δεν αντέχεται τα τρομαχτικά οπτικοακουστικά προϊόντα -σε αυτή την περίπτωση αφήστε το καλύτερα. Η σειρά είναι βασισμένη σε ένα βιντεάκι του YouTube που είχε ανεβάσει ένας Γάλλος γιουτιούμπερ, το οποίο μετά έγινε σειρά στη Γαλλία. Μπορείτε να δείτε εκείνο το βιντεάκι για να πάρετε μια ιδέα για το κόνσεπτ εδώ (είναι στα γαλλικά).
|
|
|
|