ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
καλοκαιρινές, ολυμπιακές ιστορίες
|
|
|
Έχω μια άποψη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όχι πολύ ορθόδοξη. Ότι δεν είναι μια γιορτή ειρηνικής συνύπαρξης και άμιλλας, αλλά το αντίθετο. Θα ήταν όλα αυτά τα ρομαντικά, αν οι αθλητές έρχονταν χωρίς εθνικά χρώματα και σήματα. Αν έρχονταν απλά ως οι καλύτερες και οι καλύτεροι του κόσμου. Στην πραγματικότητα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια γιορτή ήπιου εθνικισμού. Δεν έρχονται τα έθνη πιο κοντά για να γιορτάσουν με αφορμή τα σπορ -έρχονται για να υπογραμμίσουν ότι είμαστε χωρισμένοι σε 200+ χώρες που είναι φτιαγμένες για να παλεύουν μεταξύ τους, να αντιμάχονται. Αλλά αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα. Το ξέρω ότι διαφωνείτε. Κρατήστε τη διαφωνία της και θα το συζητήσουμε με άλλη ευκαιρία.
Having said that, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι, βεβαίως, μια ωραιότατη πλατφόρμα για συναρπαστικές ανθρώπινες ιστορίες. Όπως οι ιστορίες των κυριών του πινγκ πονγκ, για παράδειγμα. Την 58χρονη από τη Χιλή, που είχε σταματήσει να παίζει για δεκαετίες, και το ξανάπιασε το άθλημα στην πανδημία. Την 61χρονη σημαιοφόρο του Λουξεμβούργου, που παίζει για πέμπτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ή την ιστορία του 36χρονου μπασκετμπολίστα που έπαιξε επτά σεζόν στο ΝΒΑ και τώρα παίζει στους Ολυμπιακούς Αγώνες -αλλά στο μπιτς βόλεϊ. Ή την 26χρονη ξιφομάχο από την Αίγυπτο που αγωνίστηκε (και κέρδισε τον πρώτο της αγώνα) επτά μηνών έγκυος. Και, βέβαια, ο 51χρονος Τούρκος σκοπευτής που πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο αγώνισμά του χωρίς να φοράει κανένα εξοπλισμό και με το χέρι στην τσέπη, και έγινε παγκόσμιο meme.
Και βέβαια δεν είναι όλες οι ιστορίες τρυφερές και wholesome. Υπάρχει η υπόθεση του Ολλανδού αθλητή του μπιτς βόλεϊ, τον οποίο το κοινό γιουχάρει σε κάθε αγώνα. Γιατί; Επειδή όταν ήταν 19 χρονών είχε καταδικαστεί για το βιασμό ενός 12χρονου κοριτσιού, το οποίο είχε γνωρίσει στο Facebook. Πήγε φυλακή, βγήκε και συνέχισε την αθλητική του καριέρα. Είναι σωστό να συμμετέχει σε κοτζάμ Ολυμπιακούς Αγώνες, ένας τέτοιος άνθρωπος; Υπάρχει κάποιο χρονικό όριο ή κάποιος τρόπος αναμόρφωσης ή επανένταξης δραστών τέτοιων εγκλημάτων; Είναι ένα θέμα.
Και υπάρχει και άλλο θέμα, της Αλγερινής μποξέρ, που είναι το τελευταίο θέμα που έπιασαν τα ρώσικα τρολ, οι ακροδεξιοί ίνφλουενσερ και συνακόλουθα όλος αυτός ο ευάλωτος κόσμος που ψάχνει τέτοια πράγματα για να γίνει έξαλλος, κάθε μέρα. Υποθέτω ότι ξέρετε πια ότι η Αλγερινή μποξέρ γεννήθηκε γυναίκα, μεγάλωσε ως γυναίκα, αισθάνεται γυναίκα, ζει ως γυναίκα και, βεβαίως, αγωνίστηκε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2021 ως γυναίκα, και κανένας δεν είχε πρόβλημα ποτέ, δεδομένου μάλιστα ότι το 2021 βγήκε πέμπτη και ότι στην καριέρα της έχει χάσει αρκετές φορές από άλλες γυναίκες. Αλλά τώρα είναι 2024, και ξαφνικά υπάρχει πρόβλημα. Τα τρολ την αποκαλούσαν "τρανς" (δεν είναι), άλλοι τιτάνες/μαϊντανοί της διανόησης την αποκαλούν "άντρα". Μέχρι να βρουν το επόμενο θέμα που θα τους κάνει έξαλλους. Να και η ανακοίνωση της ΔΟΕ γι' αυτό το μη-θέμα. Το νόημα της ιστορίας εδώ, βεβαίως, δεν έχει κάνει με τον αθλητισμό ή με τη βιολογία, αλλά με το πώς και πόσο εργαλειοποιείται κάθε τυχαίο fake ειδησάριο από αυτό τον τεράστιο μηχανισμό παραγωγής και ανατροφοδότησης οργής στον ψηφιακό κόσμο. Σας παραπέμπω και στο 360 της περασμένης Τετάρτης περί αυτού, θα τα πούμε και παρακάτω.
άλλα ενδιαφέροντα ολυμπιακά λινξ:
Το εστιατόριο στο Ολυμπιακό Χωριό είναι το μεγαλύτερο εστιατόριο στον κόσμο.
To πολύ ενδιαφέρον (και πάρα, πάρα πολύ μεγάλο) κείμενο του Δημήτρη Παπαϊωάννου στη Lifo για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το οποίο διαβάζεται και διαφορετικά μετά από το προηγούμενο θέμα που πυροδότησε τους υπερυντηρητικούς ακροδεξιούς, πριν βρουν την Αλγερινή μποξέρ και το ξεχάσουν: την τελετή έναρξης του Παρισιού.
και βέβαια, αυτή η εικόνα:
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για το βιβλίο της προηγούμενης εβδομάδας, το "Not The End of the World" της Χάνα Ρίτσι, το οποίο έχει και το καλύτερο μήνυμα για την κλιματική αλλαγή και το μέλλον του είδους μας. Αν αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής και των άλλων μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων της εποχής μας, λέει όχι μόνο θα αποφύγουμε μια κλιματική καταστροφή, αλλά θα καταφέρουμε για πρώτη φορά να γίνουμε ένα "βιώσιμο" είδος, που δεν κατασπαταλά τον κόσμο στον οποίο ζει. Όχι απλά δεν θα είμαστε η "τελευταία γενιά", όπως αυτοαποκαλούνται διάφορες ακτιβιστικές οργανώσεις, αλλά η πρώτη αληθινά βιώσιμη γενιά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ξέρετε κάτι; Έχει δίκιο. Το κείμενο θα ανέβει και το Σαββατόβραδο εκεί.
την περασμένη Τετάρτη στο 360 έναν διάλογο για τη "woke κουλτούρα" και τα θέματα για τα οποία αδύναμοι και ευάλωτοι άνθρωποι γίνονται έξαλλοι. Είναι... περίεργο κείμενο. Πολύ περίεργο. Σας ενθαρρύνω να βρείτε τρόπο να το διαβάσετε. Ειδικά αφού πρώτα δείτε τα της ιστορίας της Αλγερινής μποξέρ. Το έχουν ήδη λάβει οι συνδρομητές και έχει ανέβει και εδώ, για όσες και όσους γραφτείτε από τούδε και στο εξής.
|
|
εν τω μεταξύ, στα αμερικανικά πολιτικά πράγματα
|
|
στις ΗΠΑ ξεκίνησε μια νέα μορφή πολιτικής αυτο-οργάνωσης μέσω Zoom. Ομάδες ανακοινώνουν μια zoom συνάντηση, κόσμος μπαίνει, ο admin δίνει το λόγο σε κάποιους από τους συμμετέχοντες για να μιλήσουν, και στην οθόνη υπάρχει ένα QR code μέσω του οποίου οι συμμετέχοντες μπορούν να βάλουν λεφτά στον λογαριασμό για τη στήριξη ενός υποψηφίου. Στις ΗΠΑ, βλέπετε, έτσι λειτουργούν οι εκλογές: πληρώνεις τους υποψηφίους που υποστηρίζεις για να κάνουν πιο δυναμική καμπάνια και να αγοράσουν πιο πολλές διαφημίσεις, ώστε να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εκλεγούν. Πριν από λίγες ημέρες ένα τέτοιο call ονόματι "Win With Black Women" έσπασε το ρεκόρ του μεγαλύτερου Zoom call όλων των εποχών, αγγίζοντας τις 200.000 συμμετέχουσες και συμμετέχοντες -και συγκέντρωσε και δωρεές ύψους $2 εκατομμυρίων. Τις προάλλες ένα άλλο call ονόματι "White Women: Answer the call" έσπασε το ρεκόρ ξεπερνώντας τα 200.000 άτομα, και συγκεντρώνοντας $11 εκατομμύρια. Φυσικά, και τα δύο calls είχαν για θέμα την εκλογή της Κάμαλα Χάρις. Αλλά το καλύτερο απ' όλα ήταν ένα άλλο Zoom call, το "White Dudes for Harris", που συγκέντρωσε λιγότερο κόσμο (και πάλι, εξαψήφιο νούμερο), συγκέντρωσε και $4 εκατομμύρια, και σ' αυτό μπήκαν και τύποι όπως ο Τζεφ Μπρίτζες, ο Μαρκ Χάμιλ κι ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι την επόμενη μέρα το Twitter κατέβασε το λογαριασμό του "White Dudes for Harris". O ιδιοκτήτης του Twitter άλλωστε πια το χρησιμοποιεί ξεκάθαρα ως προπαγανδιστικό εργαλείο στην στρατηγική του για την επανεκλογή του Τραμπ.
εν τω μεταξύ η νέα στρατηγική των Δημοκρατικών είναι να χαρακτηρίζουν αυτό το ρεπουμπλικανικό συρφετό/cult με τη λέξη "weird". Είναι αποτελεσματική; Δεν ξέρω. Δικαιολογημένη; Απόλυτα. Όχι ότι χρειάζεται, αλλά ας δούμε μερικά φρέσκα τεκμήρια περί αυτού.
πήρατε χαμπάρι την ιστορία με το Τζέι Ντι Βανς και τον καναπέ; Θα σας πω. Ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Τραμπ είχε γράψει ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο -τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Κάποιος στο Twitter, λοιπόν, έγραψε ότι δήθεν σε μια έκδοση του βιβλίου περιέχεται μια περιγραφή στην οποία ο Βανς έλεγε ότι έκανε σεξ με ένα πλαστικό γάντι και τα μαξιλάρια ενός καναπέ. Αυτό δεν ισχύει. Το βιβλίο δεν περιείχε ποτέ τέτοιο απόσπασμα. Αλλά το ίντερνετ το πήρε και ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι από καλαμπούρια τα οποία θα συναποτελούσαν μια απόλυτη δολοφονία χαρακτήρα και θα τα καταδικάζαμε όλοι και όλες απερίφραστα... αν δεν ήταν τόσο ξεκαρδιστικά. Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη όταν το Associated Press δημοσίευσε ένα fact check άρθρο που κατέρριπτε τη χλευαστική φήμη, αλλά μετά απέσυρε τη διάψευση επειδή, λέει "δεν μπορούν να ξέρουν στα σίγουρα ότι δεν έκανε σεξ με έναν καναπέ".
εν τω μεταξύ, ο Τραμπ σε ομιλία του σε κοινό πιστών χριστιανών τους παρακάλεσε να τον ψηφίσουν "μόνο για αυτή τη φορά" υποσχόμενος ότι "δεν θα ξαναχρειαστεί".
και σε μια άλλη ομιλία σε μια οργάνωση μαύρων δημοσιογράφων κατάφερε να προσβάλει όλους τους παρευρισκόμενους, εκατομμύρια άλλους και... καλύτερα δείτε όλο το βίντεο, είναι απίστευτο.
και βέβαια, το άλλο: "θα παράγουμε τόσο ηλεκτρισμό που θα λέτε, σας παρακαλούμε Πρόεδρε, όχι άλλο ηλεκτρισμό". Τι ζούμε.
|
|
πρώτα απ' όλα, κάτι που δεν είναι ακριβώς λινκ, ούτε κάτι πολύ σημαντικό που θα προσθέσει στις γνώσεις σας για τον κόσμο και το σύμπαν. Αλλά το έμαθα και γέλαγα για πολλή ώρα, οπότε θα το μοιραστώ μαζί σας τώρα.
Η ανηψιά του ενός Τζορτζ Μπους και εγγονή του άλλου Τζορτζ Μπους, η Λόρεν Μπους, έχει παντρευτεί τον Ντέιβιντ Λόρεν, γιο του Ραλφ Λόρεν, αυτόν με τα ρούχα. Και πήρε το όνομά του.
Και τώρα τη λένε Λόρεν Λόρεν.
Βεβαίως, αν πατήσετε το παραπάνω λινκ θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε και πώς η μαμά της Λόρεν Λόρεν χώρισε τον μπαμπά της Λόρεν Λόρεν, μια ιστορία που ίσως και να σας διδάξει μερικά πράγματα για τον κόσμο και το σύμπαν.
κατά τα άλλα,
για την περίπτωση που ακόμα ψάχνετε ένα καλοκαιρινό ανάγνωσμα, να προτείνω εντελώς δωρεάν στον browser: το The "War with the Newts" του Κάρελ Τσάπεκ.
επίσης δωρεάν: ένα ενδιαφέρον videogame που παίζεται στον browser, μόνο με κείμενο.
επίσης, βγήκαν οι ετήσιες καλοκαιρινές βιβλιοπροτάσεις του Economist. Ξεχωρίζω δύο βιβλία για δικτάτορες που μοιάζουν ωραία: το Autocracy Inc. της Αν Άμπλμπαουμ και το How Tyrants Fall του Μαρσέλ Ντιρσους, από όπου έμαθα και αυτό το ενδιαφέρον στοιχείο: από το 1949 μέχρι το 2010 το 69% των δικτατόρων του κόσμου είτε δολοφονούνταν, είτε φυλακίζονταν είτε στέλνονταν στην εξορία, μετά την απώλεια της εξουσίας. Ας είναι αυτό μάθημα και τους νυν και για τους επόμενους.
η αποκρουστική επιδημία παραπληροφόρησης από τα ακροδεξιά τρολ, η ίδια που τη στιγμή που τα γράφω αυτά εδώ τροφοδοτεί την παράνοια με την Αλγερινή μποξέρ, προκάλεσε και μια έκρηξη βίας, πραγματικής, όχι ιντερνετικής, στο Σάουθπορτ της Βρετανίας, όπου εκατοντάδες ακροδεξιοί βγήκαν στους δρόμους επειδή κυκλοφόρησε ότι ο δράστης μιας πρόσφατης δολοφονίας μικρών παιδιών ήταν "μουσουλμάνος μετανάστης" (δεν ήταν). Δεν θα πάει καλά αυτό το πράγμα.
το συναρπαστικό παρασκήνιο της απελευθέρωσης των αμερικανών φυλακισμένων από τη Ρωσία του Πούτιν.
ένα special report της Καθημερινής για την οδική ασφάλεια στην Ελλάδα.
πόσο κορεσμένη τουριστικά είναι η Ελλάδα; Ενδιαφέρουσα έρευνα.
κάτι καταπληκτικό, που δεν ήξερα: τα τελευταία 25 χρόνια στο Λας Βέγκας κάνει κουμάντο ένα ζευγάρι. Πρώτα ήταν δήμαρχος ένας παλιός δικηγόρος των μαφιόζων που είχαν τότε τα καζίνο, ο οποίος έκανε τις τρεις θητείες που επιτρέπεται, και μετά τον διαδέχτηκε η γυναίκα του, η οποία συμπληρώνει τις τρεις θητείες της τώρα. Φανταστική ιστορία.
σύμφωνα με αυτό, η ζωή δεν εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν από περίπου 1 δισεκατομμύριο χρόνια, όπως νομίζαμε, αλλά είχε εμφανιστεί ξανά και νωρίτερα αλλά -κι εδώ είναι το ωραίο- απέτυχε να εξαπλωθεί και εξαφανίστηκε. Αν ισχύει, είμαστε τουλάχιστον η δεύτερη προσπάθεια της ζωής να εγκατασταθεί στον πλανήτη μας. Το αν αυτή η προσπάθεια "πέτυχε", δεν ξέρω. Διαβάσατε τα παραπάνω για τα πολιτικά στις ΗΠΑ; Σας μοιάζει με επιτυχία αυτό; Δεν ξέρω.
|
|
|
|
