ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
χαίρετε και χρόνια πολλά. Αυτό το γράμμα σας έρχεται μετά από και κατά τη διάρκεια απρόοπτων συμβάντων οπότε θα είναι συντόμο και πυκνό. Το ένα από τα δύο πράγματα που ήθελα να σας επισημάνω σε αυτή τη συγκυρία, είναι αυτό το σημαντικό λινκ. Μια νέα έρευνα, λέει, περιγράφει το πώς η γήρανση του ανθρώπινου σώματος δεν γίνεται γραμμικά, αλλά κατά ριπάς. Υπάρχουν συγκεκριμένες ηλικίες στις οποίες το σώμα παίρνει απότομα την κάτω βόλτα, και οι ηλικίες αυτές, σύμφωνα με τους ερευνητές που μελέτησαν ένα δείγμα πάνω από 100 ανθρώπων για χρόνια, είναι κάπου εκεί γύρω στα 44, και κάπου εκεί γύρω στα 60. Τέλος πάντων. Η είδηση αναπαράχθηκε σε πολλά ΜΜΕ οπότε μπορεί να την έχετε πετύχει ανάμεσα στις βουτιές, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να ρίξετε και μια ματιά στο ίδιο το paper, που εξηγεί πώς ακριβώς κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. Αυτό ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση αυτή την εβδομάδα, εσείς κάντε με αυτή την πληροφορία ό,τι καταλαβαίνετε.
Το δεύτερο πράγμα που έμαθα και μου έκανε εντύπωση, είναι μια σοβαρή υπόθεση με θύτη την εταιρεία Disney. Μια γυναίκα πήγε σε ένα από τα theme parks της Disney στο Ορλάντο της Φλόριντα, και έφαγε σε ένα εστιατόριο, έχοντας δηλώσει ότι πάσχει από σοβαρές αλλεργίες σε γαλακτοκομικά προϊόντα και ξηρούς καρπούς. Το εστιατόριο της σέρβιρε φαγητό που περιείχε γαλακτοκομικά και ξηρούς καρπούς, όμως, και η γυναίκα πέθανε. Ο άντρας της έκανε μήνυση στην εταιρεία. Θέλετε να μάθετε ποια είναι η υπερασπιστική γραμμή της εταιρείας; Ότι ο άντρας της έχει λογαριασμό στο Disney+, άρα δεν μπορεί να της κάνει μήνυση. Γιατί; Επειδή όταν γράφεσαι μέλος σε αυτές τις υπηρεσίες, δηλώνεις αυτόματα ότι αποδέχεσαι τους όρους χρήσης. Και οι όροι χρήσης, λέει, αναφέρουν ότι αποδεχόμενος απαρνείσαι του δικαιώματος να μηνύσεις την εταιρεία στο διηνεκές και για οποιονδήποτε λόγο, και τυχόν διαφωνίες μπορούν να λυθούν μόνο με διαιτησία. Δεν έχω ιδέα αν κάτι τέτοιο στέκει σε νομικά πλαίσια όπως της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά εδώ είμαστε. Σε αυτό τον κόσμο και σε αυτό το timeline ζούμε.
Και μετά κάθομαι και γκρινιάζω που τα σόσιαλ μίντια μας δείχνουν συνέχεια πράγματα που μας κάνουν και θυμώνουμε, και τα καταγγέλλω με ζέση ενάρετη. Κι ορίστε. Πάω και κάνω σ' αυτό εδώ το νιουζλέτερ, τα ίδια.
|
|
ορίστε, για αποζημίωση, άλλη μια φωτογραφία που τράβηξα τις προάλλες
|
|
|
όπως θα έχετε παρατηρήσει ίσως, τέτοιες φωτογραφίες δεν τις ανεβάζω στα σόσιαλ μίντια αυτό τον καιρό, καθότι θεωρώ ότι σε αυτό το περιβάλλον και αυτό το κλίμα (κυριολεκτικά) δεν ταιριάζουν αισθητικά και ως μήνυμα. Ίσως τις φορτώσω όλες μαζί εν καιρώ, όταν οι συνθήκες θα είναι πιο εύφορες.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για το τέλος του κόσμου. Συγκεκριμένα, για μια σειρά από τάσεις και φαινόμενα που συμβαίνουν ταυτόχρονα, κάποια κραυγαλέα, κάποιες αδιόρατες, που όμως υπογραμμίζουν μια υπόγεια και διαρκή αίσθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά. Σε διάφορα μέτωπα. Και το ερώτημα που αναπόφευκτα τίθεται είναι: αν η ανθρωπότητα όδευε, όντως, προς ένα κάποιο τέλος, αν, λέω, αν -πώς θα έμοιαζε αυτή η πορεία; Πώς θα εκτυλίσσονταν τα φαινόμενα και οι τάσεις που θα μας οδηγούσαν προς τα εκεί; Έχουμε ξανα-ασχοληθεί με αυτό το θέμα, αλλά νομίζω ότι είναι επίκαιρο και σήμερα. Το κείμενο θα ανέβει και το Σαββατόβραδο εκεί.
την περασμένη Κυριακή δημοσιεύτηκε μια μικρή έρευνα/καταγραφή που έκανα για τα νούμερα της Μυκόνου. Αν και οι περισσότερες ειδήσεις που μαθαίνουμε από το συγκεκριμένο νησί είναι πολύ αρνητικές, στην πραγματικότητα τα διαθέσιμα στοιχεία τόσο για την ποσότητα αλλά και για την ικανοποίηση των εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο λένε μια διαφορετική, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Το κείμενο, με τα αντίστοιχα διαγράμματα και γραφικά, έχει ανέβει και εκεί.
την περασμένη Τετάρτη δεν είχαμε 360, λόγω διακοπών.
|
|
Έγινε η κατανομή των νέων Ελλήνων ευρωβουλευτών στις αντίστοιχες επιτροπές, και το αποτέλεσμα ήταν αυτό που θα περίμενε κανείς: οι περισσότερες και οι περισσότεροι μπήκαν στις πιο ανούσιες επιτροπές με τη μικρότερη επιρροή, εκεί όπου, μεταξύ μας, λίγο-πολύ στοιβάζονται οι άσχετοι και οι εντελώς άπειροι. Άλλη μια πενταετία ελάχιστης πραγματικής επιρροής στην ευρωπαϊκή πολιτική αναμένεται να ακολουθήσει, όπως και οι προηγούμενες.
Ένα από τα πιο απογοητευτικά φαινόμενα της σοσιαλμιντιακής εποχής μας είναι η αποκαθήλωση ανθρώπων που κάποτε θεωρούσαμε σημαντικές φωνές λογικής στον τομέα του ο καθένας. Ένα παράδειγμα είναι ο 83χρονος, πια, βιολόγος Ρίτσαρντ Ντόκινς, ένα άλλο ο 69χρονος πρώην CEO της Google Έρικ Σμιντ.
Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από το Νίκο Βατόπουλο μετά την μεγάλη πυρκαγιά της Αττικής: το μέλλον της Αττικής ως ένα μεγάλο κοινό όραμα. Φοβάμαι ότι δεν έχουμε ούτε το θεσμικό υπόβαθρο, ούτε το πολιτικό προσωπικό, ούτε την κουλτούρα συναίνεσης, ούτε την ωριμότητα και τη βούληση ως ψηφοφόροι, για να γίνει κάτι τέτοιο πραγματικότητα.
Ο θάνατος του Μάθιου Πέρι φαίνεται ότι ήταν, τελικά, πρακτικά δολοφονία.
Μια φανταστική ιστορία για έναν αγώνα μπάσκετ του Άρη το 1991.
Κάποιος διέρρευσε αποκαλυπτικό υλικό από την καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ σε οργανισμούς ΜΜΕ των ΗΠΑ, και τι έκαναν αυτοί; Τίποτε. Επέλεξαν να μην δημοσιεύσουν τίποτε. Ό,τι είχαν κάνει με άλλες παράνομες διαρροές κατά τη διάρκεια της καμπάνιας του 2016, στην πλευρά των δημοκρατικών, ε; Όχι;
Πώς να λειτουργήσει αποτελεσματικά η ανακύκλωση όταν ο φορέας που αποφασίζει τι σημαίνει η λέξη "ανακύκλωση" είναι η βιομηχανία των πλαστικών;
Κι εν τω μεταξύ, ακόμα κι αν τόσο πολλά πράγματα πάνε στραβά, ας κρατήσουμε και το εξής: ο αγώνας κατά του θανάτου συνεχίζεται με ακατάβλητο ρυθμό, και οι άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν ολοένα και πιο αργά, διαρκώς.
|
|
|
|
