ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
η ενδοχώρα της Μεσσηνίας δεν είναι το πιο συναρπαστικό ή πολυσύχναστο μέρος του κόσμου, μολονότι ενίοτε το τοπίο θυμίζει πιο διάσημες περιοχές του πλανήτη, όπως η Τοσκάνη. Αλλά κρύβει μυστικά. Γρίφους. Σε μια στροφή απάνω, πριν από ένα από τα πολλά, μεταξύ τους πανομοιότυπα χωριά, υπάρχει αυτή η ταμπέλα. Δεν περιλαμβάνεται στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, από όσα ξέρω. Τι μας λέει αυτή η ταμπέλα, άραγε; Ποιο είναι το μήνυμα που μεταδίδει στους οδηγούς ή τους διερχόμενους εν γένει; Τα ερωτήματα που γεννά είναι περισσότερα από τις απαντήσεις που δίνει. Σε ποιον απευθύνεται; Στους υπόλοιπους, τους οποίους ενημερώνει πως στην περιοχή συχνάζουν γέροντες; Στους γέροντες, προτρέποντάς τους να προσέχουν; Τι να προσέχουν; Και τι κάνουν, αν ισχύει η πρώτη περίπτωση, όλοι αυτοί οι γέροντες; Γιατί είναι μαζεμένοι ειδικά εκεί; Συγκεντρώνονται σ' αυτό το μέρος προς το τέλος της ζωής τους, όπως οι σολωμοί; Γιατί εκεί κι όχι αλλού; Γιατί δεν το σκάνε στην Τοσκάνη; Γιατί, ακριβώς, πρέπει εμείς να προσέχουμε; Τι θα μας κάνουν; Και, επίσης: πού πήγαν όλες οι γριές;
ο κόσμος είναι γεμάτος μυστήρια, και είμαι σίγουρος ότι πίσω από τη δημιουργία αυτής της ταμπέλας υπάρχει μια συναρπαστική ιστορία με απροσδόκητες πτυχές. Εύχομαι κάποτε να την μάθω. Κι αν κάποτε τη μάθω εγώ, ξέρετε τι θα γίνει αμέσως μετά: θα την μάθετε κι εσείς.
|
|
η σημασία του να αλλάζεις γνώμη,
όταν πρέπει
|
|
|
μολονότι σε λίγα χρόνια θα γίνω πενήντα χρονών, όταν το περιβάλλον και το πρωτόκολλο μου το επιτρέπουν, ντύνομαι λίγο-πολύ σαν δεκαπεντάχρονο αγοράκι, με βερμούδες, μπλουζάκια και αθλητικά παπούτσια, επειδή τα θέματα τα στυλιστικά και τα ενδυματικά δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Αλλά το περιβάλλον και το πρωτόκολλο, δυστυχώς, δεν μου επιτρέπουν να ντύνομαι συνέχεια σαν δεκαπεντάχρονο αγοράκι. Υπάρχουν πολλές περιστάσεις που με αναγκάζουν να φορέσω άλλα, μεγαλίστικα ρούχα. Τις προάλλες ο (σχεδόν συνομήλικος) Υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας ανέβασε στα σόσιαλ μίντια αυτή του τη φωτογραφία, από πρόσφατη επίσημη επίσκεψη στο Μπαχρέιν:
|
|
ανέβασα κι εγώ τη φωτογραφία του με παιγνιώδη, κοροϊδευτική διάθεση. Κοιτάχτε τον άνθρωπο αυτό, υπονοώντας, πόση ασέβεια δείχνει στο πρωτόκολλο, τους εκπροσώπους του κράτους που τον φιλοξενεί, τους ψηφοφόρους του, τη θέση του. Τσκ τσκ.
το μετάνιωσα.
είχα άδικο. Κοιτάξτε τι χαρούμενος που είναι. Δεν ήξερα και ακόμα δεν ξέρω το πλαίσιο στο οποίο τραβήχτηκε η φωτογραφία. Μπορεί να υπάρχουν καλές δικαιολογίες. Ή μπορεί απλά να είναι ένας sui generis τύπος, πάνω από νόρμες και κανόνες, ελεύθερος από αυτά που οι άλλοι θεωρούν σημαντικά ή πρέποντα. Βεβαίως, είναι υπουργός της κυβέρνησης Όρμπαν. Υπάρχουν όρια στο πόσο καλός μπορεί να είναι. Αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν είναι η δικιά μου θέση να τον ειρωνευτώ ή να τον ψέξω, ειδικά από τη στιγμή που από αυτή και μόνο την άποψη, τον ζηλεύω.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για μια συναρπαστική νέα υπόθεση που αποκαλύφθηκε αυτή την εβδομάδα, για δυο Ρώσους "δημοσιογράφους" του RT που χρηματοδοτούσαν με $10 εκατομμύρια μια αμερικανική εταιρεία παραγωγής online περιεχομένου, για να ανεβάζουν οι ίνφλουενσερ της βιντεάκια με εγκεκριμένα απ' το Κρεμλίνο μηνύματα. Κι οι ίνφλουενσερ, που τα ανέβαζαν ξέγνοιαστοι, δεν πήραν χαμπάρι ότι χρηματοδοτούνταν απ' τη Ρωσία. Το άρθρο θα ανέβει και το Σαββατόβραδο εκεί.
το κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας, παρεμπιπτόντως, για την "έξυπνη Κύθνο" και τους ηλεκτρικούς φορτιστές στα νησιά, μπορείτε τώρα να το διαβάσετε και στα εγγλέζικα, εφόσον το επιθυμείτε.
την περασμένη Τετάρτη στο 360 έγραφα για την "ελευθερία του λόγου" με αφορμή την υπόθεση του Telegram. Πολύς κόσμος που σχολίασε τη σύλληψη του ιδρυτή του Telegram στο Παρίσι ως μέρος αυτής της παλαβής συζήτησης πιθανότατα δεν γνωρίζει ότι όλα τα social media έχουν υποδομές και συμμετέχουν σε προγράμματα και συνεργασίες με άλλες εταιρείες και με κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση του παράνομου περιεχομένου (παιδική πορνογραφία, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, τρομοκρατία και άλλα τέτοια ωραία). Όλα, εκτός από ένα. Το Telegram. Πολύς κόσμος δεν είχε πάρει χαμπάρι τι άναρχο μπάχαλο είναι το Telegram. Ακόμα και το Twitter κάνει καλύτερη δουλειά σ' αυτό τον τομέα, που λέει ο λόγος. Το κείμενο το έχουν ήδη λάβει οι συνδρομητές κι οι συνδρομήτριες στο inbox, αλλά έχει ανέβει και εκεί.
|
|
|
τι αριστούργημα ήταν αυτό. Το "Demon Copperhead" της Μπάρμπαρας Κίνγκσολβερ είναι ένα μεγάλο, σπάνιο επίτευγμα, από αυτά που βγαίνουν μία φορά στα... ΟΚ, δεν βγαίνουν και πολύ σπάνια σπουδαία μυθιστορήματα στην εποχή μας, μπορώ να θυμηθώ κι αυτό κι αυτό κι αυτό μόνο από τα τελευταία πέντε χρόνια. Αλλά είναι αυτού του βεληνεκούς, αυτής της κλίμακας. Λέει την ιστορία της ζωής ενός αγοριού που μεγαλώνει στη Βιρτζίνια, μέσα στη φτώχεια,
|
|
|
σε θετές οικογένειες, μέσα σε ζόρικες συνθήκες, να επιβιώνει και να περνάει από τραγωδία σε τραγωδία, μέσα σε μια κοινωνία και έναν κόσμο που μοιάζει να αυτοκαταστρέφεται, να συνθλίβεται και να χάνεται αργά αργά. Αν θέλετε να πάρετε μια εικόνα από εκείνη τη γωνιά της white trash/hillbilly Αμερικής, ξεχάστε τις cancelled αηδίες του Τζέι Ντι Βανς και διαβάστε αυτό (και συνοδεύστε το από αυτό -σχετίζονται). Μολονότι η ζωντάνια της γραφής και η σκληράδα των εμπειριών του πρωταγωνιστή ενίοτε θυμίζουν το A Little Life της Χάνιας Γιαναγκιχάρα ή το (υποδεέστερο κατά τη γνώμη μου) Shuggie Bane του Ντάγκλας Στούαρτ, η συγγραφέας εντούτοις πάντα περιγράφει τον κόσμο της με ανθρωπιά και ενσυναίσθηση. Πάντα υπάρχει και μια αχτίδα ελπίδας μέσα στο ζόφο, καλοί άνθρωποι μέσα στο βούρκο. Δεν είναι κτήνη αυτά τα πλάσματα, είναι ευάλωτοι άνθρωποι, και τα πράγματα που τους συμβαίνουν δεν τους αξίζουν. Αξίζουν καλύτερα. Και πέραν όλων των άλλων, τη συμπόνοια μας. Το βιβλίο είναι εξαιρετικό, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τον Ψυχογιό.
|
|
εκδηλώσεις και χοροεσπερίδες
|
|
|
καθότι η σεζόν άνοιξε, αρχίζουν και οι περιοδείες και τα τεκταινόμενα. Την ερχόμενη εβδομάδα θα είμαι στο Ρέθυμνο για το συμπόσιο "Γη: Ένας Βιώσιμος Πλανήτης Για Όλους" που συνδιοργανώνουν το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Μυλοποτάμου. Οι εκδηλώσεις θα γίνουν σε διάφορα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της πανεπιστημιούπολης, του Παλαιοντολογικού Μουσείου και της θεαματικής Μονής Αρκαδίου. Το πρόγραμμα εδώ. Αν είστε στα πέριξ, δηλώνετε συμμετοχή εδώ.
|
|
Ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις 1,5 εκατομμυρίου ασθενών στις ΗΠΑ από το 2011 μέχρι το 2014, και συμπέραναν κάτι εκπληκτικό: οι ασθενείς που είχαν λάβει περίθαλψη από γυναίκες γιατρούς είχαν 4% μικρότερη πιθανότητα να πεθάνουν και 4% μικρότερη πιθανότητα να ξαναμπούν στο νοσοκομείο μέσα σε ένα μήνα μετά το εξιτήριό τους. Μια άλλη έρευνα σε 100.000 ασθενείς στο Καναδά, βρήκε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Τρεις νέες έρευνες σε εκατομμύρια ασθενείς που δημοσιεύτηκαν φέτος καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα. Και κανένας δεν ξέρει γιατί. Το βρήκα συναρπαστικό.
Γιατί η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να δημιουργήσει "τέχνη". Έβαλα τη λέξη σε εισαγωγικά, γιατί μεγάλο μέρος της συζήτησης αυτής έχει να κάνει με τους ορισμούς. Τι είναι "νοημοσύνη"; Τι είναι "τέχνη"; Πολλά από αυτά τα κείμενα που διαβάζουμε τα τελευταία 1-2 χρόνια φοβάμαι ότι ασχολούνται με θέματα που δεν είναι τα σημαντικά της υπόθεσης, όπως το ότι τα συστήματα αυτά επεξεργάζονται τη γλώσσα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ή ότι τα παραγόμενα από μια AI προϊόντα δεν πληρούν τις προδιαγραφές που χρησιμοποιούμε για να ορίσουμε λέξεις όπως η "λογοτεχνία" ή η "τέχνη". Το συγκεκριμένο κείμενο το έγραψε στον New Yorker ο αμερικανός διηγηματογράφος Τεντ Τσιανγκ, και νομίζω ότι στα περισσότερα από όσα λέει έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά, νομίζω, ότι κάτι λείπει από τη σκέψη του. Τι σημασία έχει αν τα παραδοτέα των ΑΙ πληρούν τις δικές μας προδιαγραφές για να ταιριάζουν με τον ορισμό της "τέχνης"; Κι αν έχουν προκύψει από μιαν άλλη, μη-ανθρώπινη διαδικασία, τι σημασία έχει; Διαβάζοντας ολόκληρο το κείμενο είχα διαρκώς στο μυαλό μου μια απορία: και λοιπον; Αυτό είναι το σημαντικότερο που έχουμε να συζητάμε για το θέμα; Δεν ξέρω. Το σκέφτομαι ακόμα. Τα βιβλία του Τσιανγκ, πάντως, είναι καταπληκτικά.
Ένας ιστορικός που χρησιμοποιεί μια αμφιλεγόμενη και αυτοσχέδια μεθοδολογία για να προβλέπει το νικητή των εκλογών των ΗΠΑ τα τελευταία 40 χρόνια, έβγαλε την ετυμηγορία του για φέτος: θα κερδίσει η Κάμαλα Χάρις, λέει. Έχει πετύχει 9 από τις 10 τελευταίες αναμετρήσεις. Κι αυτή που δεν πέτυχε, είναι η πιο αμφιλεγόμενη: το 2000 είχε προβλέψει ότι θα εκλεγεί ο Αλ Γκορ. Όπως ίσως θυμάστε, οι εκλογές εκείνες κρίθηκαν στo Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο, με ψήφους 5-4, διέταξε τη διακοπή της επανακαταμέτρησης των ψήφων στη Φλόριντα. Τρελές εποχές.
Την ίδια στιγμή, ο στατιστικολόγος Νέιτ Σίλβερ προβλέπει ότι ο Τραμπ είναι πιθανότερο να είναι ο νικητής, και μάλιστα οι πιθανότητές του είναι καλύτερες από ό,τι ήταν τον Ιούλιο. Ενδιαφέρουσα, ίσως άσχετη λεπτομέρεια: ο Νέιτ Σίλβερ πλέον συνεργάζεται με μια εταιρεία στοιχημάτων που ανήκει εν μέρει στον Πίτερ Τιλ. Παράλληλα, το 538, η υπηρεσία ερευνών που ίδρυσε ο Νέιτ Σίλβερ (από την οποία έχει αποχωρήσει) δίνει 55-44 πιθανότητες να κερδίσει η Χάρις. Το μοντέλο του Economist, δε, προβλέπει ντέρμπι.
Εν τω μεταξύ, ρώτησαν τον Τραμπ τι θα κάνει αν εκλεγεί για να μειωθεί το κόστος της προσχολικής αγωγής και της φροντίδας των παιδιών. Αυτή η απάντησή του από μόνη της θα ήταν αρκετή για να τον βγάλει εκτός πολιτικής για πάντα, σε έναν ορθολογικό, κανονικό κόσμο. Και επίσης αρκετή για τους οικείους του ώστε να επικοινωνήσουν με κάποιον ειδικό, κάποια υπηρεσία ψυχικής υγείας ή κάτι τέτοιο. Αντ' αυτού, ντέρμπι.
Κάτι απίστευτο, που δεν ήξερα: ο Τζο Μπάιντεν το 2020 έγινε ο πρώτος υποψήφιος Πρόεδρος εδώ και μισό αιώνα που πήρε περισσότερες ψήφους όχι μόνο από τον αντίπαλό του, αλλά και από την αποχή.
Μια πλούσια Αυστριακή κληρονόμος είχε πολλά λεφτά. Ο προ-προ-προπάππους της είχε ιδρύσει τη χημική βιομηχανία BASF και, όταν την πούλησε, πήρε τη φαρμακευτική Boehringer Mannheim (η οποία εξαγοράστηκε από τη Roche). Αποτέλεσμα; Πολυάριθμοι πάμπλουτοι κληρονόμοι που δεν έχουν τι να κάνουν τα λεφτά τους. Εκτός από μία. Αυτή η μία αποφάσισε να δώσει το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομίας της -25 εκατομμύρια ευρώ- σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Και για να το κάνει, διάλεξε με κλήρωση 50 τυχαίους Αυστριακούς πολίτες, και τους ανάθεσε αυτό το έργο: να διαλέξουν πού πρέπει να πάνε τα λεφτά. Συναρπαστική ιστορία. (μπορεί να σας βγάλει paywall)
Άλλοι πλούσιοι, βέβαια, προσεγγίζουν με διαφορετικό τρόπο τη ζωή. Να ένα αφιέρωμα σε φοιτητές και φοιτήτριες που δαπανούν πενταψήφια ποσά (των γονιών τους) για να ανακαινίσουν τους κοιτώνες τους στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Να ένα site μιας εταιρείας που φτιάχνει γκάτζετ ήχου (μικρόφωνα, μείκτες, ηχεία, κυρίως για ειδικό κοινό). Είναι πανάκριβα, δεν χρειάζομαι κανένα από αυτά τα προϊόντα. Αλλά κοιτάξτε τι όμορφα που είναι.
Εκπληκτικό εύρημα. Τα μεγάλα, βαρύτερα αυτοκίνητα είναι ασφαλέστερα για τους επιβάτες τους σε τρακαρίσματα με άλλα οχήματα. Αλλά: είναι πολλές φορές πιο επικίνδυνα για τους επιβαίνοντες στα ΑΛΛΑ οχήματα. (μπορεί να σας βγάλει paywall)
Ένα site που σας βοηθά να καταλάβετε τι βύσματα θα χρειαστείτε για τις χώρες όπου θα ταξιδέψετε. Εναλλακτικά, μπορείτε να πάρετε κάτι τέτοιο και να 'χετε το κεφάλι σας ήσυχο (πρόταση από μέλος του 241020 Club, δεν το έχω δοκιμάσει προσωπικά).
Ξέρατε ότι τα τοπία του κόσμου μας έχουν εξαιρετική ποικιλία, αλλά ξέρατε ότι μπορείτε να γράψετε το όνομά σας με γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά που έχουν καταγράψει φωτογραφίες από δορυφόρους;
H κυβερνήτης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης είχε μια βοηθό. Η οποία εργαζόταν και για τον προηγούμενο κυβερνήτη της Νέας Υόρκης. Ξέρετε για ποιον άλλο εργαζόταν η βοηθός; Για την Κινεζική κυβέρνηση -ήταν κατάσκοπος, όπως και ο άντρας της. Δεν ξέρω αν έχετε δει την καταπληκτική σειρά "The Americans". Αυτό θυμήθηκα.
Ένα ωραίο podcast για τον ορισμό του "gaslighting", αυτής της τοξικής συμπεριφοράς κάποιου που προσπαθεί να σε πείσει σώνει και ντε ότι δεν ισχύει κάτι που πιστεύεις/ξέρεις/νιώθεις, ή ότι κάνεις κάτι που, στην πραγματικότητα, δεν κάνεις. Προέρχεται από ένα θεατρικό έργο του 1938, που έγινε και ταινία με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν το 1944.
Κάθε καλοκαίρι στα επαγγελματικά αθλήματα γίνονται μεταγραφές. Και οι περισσότερες, πιθανότατα, στο ποδόσφαιρο. Αλλά πόσες μεταγραφές; Στη φετινή καλοκαιρινή μεταγραφική σεζόν, λέει, έγιναν 11.000 διεθνείς μεταγραφές, δηλαδή μεταγραφές στις οποίες οι παίκτες άλλαζαν χώρα. Είναι αριθμός-ρεκόρ. Πόσο κόστισαν; $6,4 δις. Αλλά αυτά τα νούμερα αναφέρονται στο ανδρικό ποδόσφαιρο. Πόσο κόστισαν όλες οι διεθνείς μεταγραφές στο γυναικείο ποδόσφαιρο; Σχεδόν χίλιες φορές λιγότερο: $6,8 εκατομμύρια.
Αυξάνεται ραγδαία, λέει, η τάση ανθρώπων που τρώνε μόνοι τους σε εστιατόρια. Δεν καταλαβαίνω γιατί έχει αργήσει τόσο πολύ αυτό. Όταν ταξιδεύω, μου αρέσει πάρα πολύ να κάθομαι και να τρώω μόνος μου, με ένα βιβλίο από δίπλα, χωρίς να μου μιλάει κανένας. Κατά προτίμηση ντυμένος σα δεκαπεντάχρονο αγόρι.
|
|
|
|
