ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
Χαίρετε.
Αυτό θα είναι άλλο ένα σύντομο γράμμα, καθότι είμαι πάλι εκτός έδρας, εν προκειμένω στην ηλιόλουστη Κύπρο για ένα ενδιαφέρον συνέδριο. Θα σας γράψω μερικά σκόρπια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που άκουσα σε αυτό το συνέδριο (και τα γράφω αυτά λίγο πριν ανεβώ να πω δικά μου, πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα πράγματα) αλλά και μερικά από τα πολλά λινξ άλλης μια ταραχώδους εβδομάδας. Αλλά πρώτα,
|
|
μια εικόνα δίπλα στη θάλασσα
|
|
Είναι νύχτα στην παραλία της Ορόκλινης λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Λάρνακας. Υπάρχει ένα τσιμεντένιο μονοπάτι στρωμένο ακριβώς πάνω στην παραλία, και ο κόσμος περιδιαβαίνει κάνοντας τη βόλτα του, με σκυλάκια ή χωρίς. Η θάλασσα είναι γαλήνια και η ησυχία απόλυτη. Ένας άνδρας ντυμένος σαν πεντάχρονο παιδάκι, σταματά δίπλα σε ένα λεπτό, φουτουριστικό πυλώνα που ρίχνει ψυχρό LED φως στο μονοπάτι και βγάζει απ' την τσέπη της βερμούδας του ένα κινητό τηλέφωνο. Η οθόνη φωτίζει τη μούρη του. Την ίδια στιγμή, το smartwatch του ανάβει με ένα notification. Την ίδια στιγμή, ακριβώς από πίσω του και μακριά στο βάθος, μια συστάδα από κίτρινα και κόκκινα φωτάκια διασχίζει τον ουρανό -είναι ένα αεροπλάνο που κατευθύνεται για το αεροδρόμιο της Λάρνακας. Τα αστέρια λάμπουν αχνά και, πιο έντονα, κόκκινα φωτάκια στα φουγάρα του εργοστασίου που παρέχει ενέργεια στην Κύπρο καίγοντας ντίζελ λάμπουν στον ορίζοντα, στο βάθος. Και σας καλώ να κάνετε αυτή τη διανοητική άσκηση:
Φανταστείτε ότι δείχνετε αυτή την εικόνα σε έναν άνθρωπο που ζούσε στον κόσμο του 1900. Τι θα καταλάβαινε από αυτά που έβλεπε;
|
|
πράγματα που έμαθα σε ένα συνέδριο για το κλίμα
|
|
|
το συνέδριο Climate Crisis in the Eastern Mediterranean and the Middle East, που διοργανώνει το Cyprus Institute και η Κυπριακή Ακαδημία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, έφερε ειδικούς, αναλυτές, πολιτικούς και επιστήμονες από όλη την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής στη Λάρνακα, για να μιλήσουν για τις διάφορες πτυχές της κρίσης στη συγκεκριμένη, πολύ προβληματική περιοχή του κόσμου. Από αυτή την περιγραφή μπορεί να νομίσει κανείς ότι είναι ένα απλό, συνηθισμένο συνέδριο. Και όντως, εκ πρώτης όψεος, έτσι έμοιαζε. Αλλά αν προσέξει κανείς λίγο καλύτερα, διαπιστώνει ότι είναι κάτι πολύ σπάνιο. Ότι αυτό που συνέβη στη Λάρνακα τις προηγούμενες ημέρες, σε αυτήν εδώ την ιστορική συγκυρία, μάλιστα, είναι κάτι μοναδικό. Σχεδόν κοσμοϊστορικό. Θα το σκεφτώ λίγο ακόμα και θα σας το εξηγήσω και θα γράψω βαθύτερα συμπεράσματα σε άλλη ευκαιρία. Προς το παρόν, μεταξύ άλλων, εκεί έμαθα ότι:
1. Ένας από τους λόγους για τους οποίους η θερμοκρασία ανεβαίνει γρηγορότερα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή από ό,τι σε άλλες περιοχές του πλανήτη, είναι το ότι εκεί η συγκέντρωση των αερολυμάτων της ατμόσφαιρας μειώνεται πολύ πιο γρήγορα. Επειδή στην περιοχή αυτή παλιά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ μολυσμένη, τα μέτρα των κυβερνήσεων οδήγησαν σε ταχύτερη μείωση των αερολυμάτων από ό,τι σε άλλες περιοχές (που ήταν εξαρχής λιγότερο μολυσμένες) -και άρα σε ταχύτερη αύξηση της θερμοκρασίας, καθώς τα αερολύματα στην ατμόσφαιρα απορροφούν την ηλιακή ακτινοβολία και μειώνουν τη θερμοκρασία.
2. Η Ιορδανία προσπαθεί να φτιάξει ένα πυρηνικό εργοστάσιο για να δίνει ενέργεια σε ένα γιγάντιο, τιτάνιο, φαραωνικό έργο αφαλάτωσης που θα στέλνει νερό από την Άκαμπα στο Αμμάν. Η μεταφορά σε υψόμετρο 1100 μέτρα ψηλότερα θα έχει σχεδόν διπλάσιες ενεργειακές ανάγκες από την ίδια την αφαλάτωση. Εκτός από αυτούς που το παρουσίασαν, κανένας άλλος δεν πιστεύει ότι όντως θα γίνει.
3. Η ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή είναι η μόνη περιοχή του πλανήτη όπου στο τελευταίο διάστημα η φτώχεια αυξάνεται. Και αντίθετα από ό,τι συμβαίνει σε άλλα σημεία του πλανήτη που έχουν περάσει οικονομικές δυσκολίες (όπως η Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία, ας πούμε), οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου εκεί αυξάνονται, καθώς οι ανισότητες διευρύνονται και ο κόσμος φτωχαίνει.
4. 14 από τις 17 πιο φτωχές σε υδατικούς πόρους χώρες του κόσμου βρίσκονται στη Μέση Ανατολή.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για ένα θέμα για το οποίο μιλάω συχνά και στις τηλεοράσεις, αλλά με το οποίο οι περισσότερες και οι περισσότεροι συνομιλητές δεν συμφωνούν. Μια unpopular opinion, που λένε. Ότι ο δικομματισμός στην Ελλάδα έχει πεθάνει και πρέπει να τον θάψουμε και να πάμε παρακάτω. Πιστεύω ότι αυτό είναι που προσπαθούν να μας πουν και οι Έλληνες ψηφοφόροι εδώ και δώδεκα χρόνια: ότι θέλουν κάτι άλλο. Όχι πια δύο κόμματα που μισιούνται και εναλάσσονται στην εξουσία. Αυτό το μοντέλο απέτυχε. Τελείωσε. Τι πρέπει να έρθει μετά; Το άρθρο θα ανέβει και το Σαββατόβραδο εκεί.
την περασμένη Τετάρτη στο 360 έγραφα για την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, έναν οργανισμό πολύτιμο και αξιοσέβαστο, που όμως έχει και μελανά σημεία στη δράση του ανά τον κόσμο. Τα στοιχεία που αναφέρει στο "My Fourth Time We Drowned" η Σάλι Χέιντεν (έχουμε πει πολλά γι' αυτό το βιβλίο τις τελευταίες εβδομάδες), η οποία έχει κάνει και πιο παλιά δημοσιογραφική έρευνα για τη δράση της Ύπατης Αρμοστείας στο Σουδάν, είναι σημαντικά και αξίζει να τα ξέρουμε. Τα αναφέρω συνοπτικά. Το κείμενο το έχουν ήδη λάβει οι συνδρομητές κι οι συνδρομήτριες στο inbox, αλλά έχει ανέβει και εκεί.
|
|
Σε αυτό το βίντεο γίνεται κάτι εκπληκτικό. Στο 14ο λεπτό η δημοσιογράφος YouTuber Κλίο Άμπραμ ρωτά τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ για τη διαφορά ανάμεσα στη φυσική επαφή και την επαφή μέσω των ολοένα και καλύτερων τεχνολογικών λύσεων που εταιρείες φτιάχνουν εδώ και, βασικά, ενάμιση αιώνα. Είναι μια ωραία ερώτηση, όμορφα και ανθρώπινα τοποθετημένη. Το εκπληκτικό που συμβαίνει είναι ότι ο Ζάκερμπεργκ δεν την καταλαβαίνει. Τον ρωτάει για τη διαφορά του να αγκαλιάζεις τη μαμά σου και το αν αυτό είναι ένα επίπεδο ανθρώπινης επαφής που με τα επερχόμενα τεχνολογικά θαύματα θα φτάσουμε να μην μας λείπει, και αυτός καταλαβαίνει ότι των ρωτά πώς θα φτιάξουν τα μηχανήματα να μας κάνει να νομίζουμε ότι αγγίζουμε, και περνά δύο λεπτά να μιλάει για haptics. Και λίγα λεπτά αργότερα (στο 21') τον ρωτάει, με απέραντη ευγένεια και συγκεκριμένα στοιχεία, πώς γίνεται και με τόσα εργαλεία για να συνδέεσαι ηλεκτρονικά με άλλους, οι άνθρωποι σήμερα έχουν λιγότερους φίλους και περνούν λιγότερο χρόνο με άλλους από ό,τι πριν από 10 ή 20 χρόνια. Η απάντησή του είναι ο ορισμός του "δεν ξέρω τι μου γίνεται και λέω τυχαίες λέξεις". Και παρακάτω, σε άλλη ερώτηση, παραδέχεται μόνος του ότι στα σόσιαλ μίντια οι άνθρωποι πλέον αλλεπιδρούν περισσότερο με περιεχόμενο που ανεβάζουν σελέμπριτις και "creators", και λιγότερο με περιεχόμενο που ανεβάζουν οι φίλοι τους. Δείτε τη τη συνέντευξη, είναι αποκαλυπτική. Η δημοσιογράφος κάνει εξαιρετική δουλειά. Πώς θα οραματιστούν το μέλλον της ανθρωπότητας άνθρωποι που έχουν τόσο εμφανή, κραυγαλέα τυφλά σημεία κατανόησης των ανθρώπινων όντων;
Κάτι που δεν ήξερα: μια από τις σημαντικότερες χρηματοδότριες και υποστηρίκτριες της καμπάνιας της Κάμαλα Χάρις είναι η δισεκατομμυριούχος Λόρεν Πάουελ, η χήρα του Στιβ Τζομπς, και μια από τις μεγαλύτερες (και αθόρυβες) φιλανθρώπους στον κόσμο. Οι δυο τους είναι φίλες εδώ και πολλά χρόνια, λέει.
Όλα τα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ στις ΗΠΑ σε μία σελίδα. Είναι 59.507 τον αριθμό.
Μια εταιρεία συλλέγει και πουλάει τα πράγματα που βρίσκονται σε βαλίτσες που έχουν χαθεί σε αεροδρόμια και που ποτέ κανείς δεν αναζητά. Έβγαλε ένα report με μερικά στοιχεία και με τα ενδιαφέροντα και περίεργα ευρήματα σε αυτές τις αποσκευές.
Υπάρχει ένα ειδικό κανάλι στο Reddit που απαντά σε ένα και μόνο ένα ερώτημα: είναι αυτή η τηλεόραση τοποθετημένη υπερβολικά ψηλά;
Ένα αληθινό κυνήγι θησαυρού: ένας τύπος έκρυψε ένα χρυσό αγαλματίδιο αξίας $25.000 σε κάποιο δάσος κάπου στην Αμερική. Όποιος παίξει το παιχνίδι, λύσει το γρίφο και το βρει, το παίρνει.
Σκότωσαν έναν κρατούμενο μέσα στο αστυνομικό τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα. Ένα απίστευτο συμβάν που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα.
Εν τω μεταξύ, στον κόσμο που δήθεν υπερασπίζεται την “ελευθερία του λόγου”, το Twitter έκλεισε το λογαριασμό δημοσιογράφου που ανέβασε ένα αρχείο που ισχυρίζεται ότι είναι η έκθεση της καμπάνιας Τραμπ για τον υποψήφιο αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς. Εκτός από το λογαριασμό, όμως, το Twitter αποκλείει και όλα τα λινξ προς το άρθρο του δημοσιογράφου για το θέμα.
Εν τω μεταξύ, θυμάστε που ο τύπος αυτός ούρλιαζε κατά της Βραζιλίας και του βραζιλιάνου δικαστή όταν η χώρα απέκλεισε το Twitter επειδή αρνιόταν να κατεβάσει λογαριασμούς που επισήμαινε η κυβέρνηση για παράνομη δραστηριότητα; Ούρλιαζε για την ελευθερία του λόγου που παραβιάζεται. Ε, δυο εβδομάδες πέρασαν; Τρεις; Τώρα έκανε ό,τι ήθελαν οι βραζιλιάνοι. Χωρίς κιχ.
Νέα της εβδομάδας στην κατηγορία: “απαίσιοι άνδρες”
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Έρικ Άνταμς: κατηγορείται για διαφθορά και δωροδοκίες. Μεταξύ άλλων, από την Τουρκία.
Ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για κυβερνήτης της Βόρειας Καρολίνας Μαρκ Ρόμπινσον: ένας από τους πιο ακραία ακροδεξιούς πολιτικούς του MAGA σύμπαντος, αποκαλύφθηκε ότι προ δεκαετίας συμμετείχε σε ένα πορνογραφικό φόρουμ ονόματι Nude Africa, κανονικά, με το όνομά του, συνεισφέροντας σχόλια και τοποθετήσεις. Μεταξύ άλλων, λέει, αυτοαποκαλούνταν “μαύρος Ναζί”, και ευχόταν να επανέλθει η δουλεία, κι αν αυτό συνέβαινε “θα αγόραζε μερικούς”. Έγραφε κι άλλα, πιο εντός θέματος πράγματα για το συγκεκριμένο φόρουμ, για τις προσωπικές του σεξουαλικές προτιμήσεις, οι οποίες είναι ό,τι θα περίμενε κανείς (αν σκεφτόταν ποτέ ένα τέτοιο θέμα, που ελπίζω όχι).
Ο μουσικός και παραγωγός Σον Κουμπς (γνωστός και ως Πι Ντίντι): είναι στη φυλακή, κατηγορούμενος για τράφικινγκ και οργανωμένο έγκλημα. Κρατείται στην ίδια μονάδα με τον καταδικασμένο κρυπτο-απατεώνα SBF.
|
|
|
|
