ποιοτικά λινξ και λέξεις από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο
|
|
|
Τι κάνετε στο τέλος τέλος του μήνα, καθώς το πρώτο τέταρτο αυτής της αλλοπρόσαλλης και ιστορικής χρονιάς θα κλείνει; Κατά τις επτά το απόγευμα; Τίποτε; Αν τίποτε, κι αν βρίσκεστε στην Αθήνα και μπορείτε να βρεθείτε προς το Παγκράτι, κρατείστε ένα αυτό το μπλοκ χρόνου ανοιχτό. Θα συναντηθούμε για κάτι πολύ, πολύ ενδιαφέρον. Περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες, στα επόμενα γράμματα. Πάμε τώρα στο περιεχόμενο της εβδομάδας.
|
|
Καθώς ο κόσμος ασχολείται με την πρόταση δυσπιστίας, τις νέες κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, κι άλλον ένα μπαρμπαγιώργο της Βουλής, από αυτούς που ποτέ κανείς δεν έχει ακούσει, που η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν γνώριζε ότι υπάρχει, που εκδιώχθηκε, που όλοι καταδίκασαν και έψεξαν, και που σε λίγο καιρό, όταν θα έχει ξαναχαθεί στη λήθη, θα επανέλθει σιωπηρά (όπως όλοι).
Αλλά πριν πάμε στα συνήθη ευρήματα και λινξ, δυο λόγια για το τι είναι ο άνθρωπος.
|
|
|
Οι εξετάσεις έγιναν, τα πορίσματα βγήκαν. Η 65χρονη Μπέτσι Αρακάγουα πέθανε στο σπίτι της από χανταϊό, έναν σπάνιο μα επικίνδυνο ιό που μεταφέρεται από τα τρωκτικά -κυρίως τα ποντίκια- όταν ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή με τα περιττώματά τους. Ο άνδρας της, ο 95χρονος ηθοποιός Τζιν Χάκμαν, ήταν στο σπίτι μαζί της. Έπασχε από άνοια, και είχε και την καρδιά του. Κανένας δεν τους αναζήτησε. Κανένας δεν ξέρει τι έκανε ο Χάκμαν μόνος του στο σπίτι μετά. Πέθανε μία εβδομάδα μετά από τη γυναίκα του. Τους βρήκαν μετά από μια άλλη μία εβδομάδα. Ένα από τα τρία τους σκυλιά βρέθηκε επίσης νεκρό, σε μια ντουλάπα. Τι είναι ο άνθρωπος; Ο Τζιν Χάκμαν είχε κερδίσει δυο Όσκαρ, ήταν ένας διάσημος και επιτυχημένος άνθρωπος, που έχαιρε εκτίμησης. Είχε μια δραστήρια σύντροφο, τρία παιδιά, ενήλικα εγγόνια. Τον φαντάζεται κανείς, στη δύση της ζωής του, ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, με την οικογένειά του, με φίλους ή γνωστούς, να ζει τις τελευταίες του ημέρες με άνεση, υποστήριξη και φροντίδα. Αν αυτοί οι άνθρωποι, οι υποτίθεται κερδισμένοι στο σκληρό παιχνίδι της ζωής, οι τυχεροί, χάνονται έτσι, μοναχοί τους, ανάμεσα σε περιττώματα ποντικιών, αν αυτούς τους βρίσκουν σχεδόν μουμιοποιημένους στον ξηρό αέρα και το υψόμετρο της Σάντα Φε, τότε πώς να φανταστούν τα γηρατειά τους δισεκατομμύρια μοναχικών ή άτυχων στον κόσμο; Μια σκέψη.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
γράφω για το πρόβλημα της αστεγίας, με αφορμή μια είδηση που διάβασα για το πώς η Φινλανδία αντιμετωπίζει αρκετά αποτελεσματικά το πρόβλημα. Αλλά γιατί πρέπει να υπάρχει πρόβλημα; Γιατί έχουμε επιτρέψει να υπάρχει αυτό το πράγμα στις κοινωνίες μας; Οι άνθρωποι δεν ζούσαν πάντα έτσι. Κάπου, κάπως, κάποτε πήραμε το στραβό το δρόμο, και αφήσαμε να συμβεί κάτι που για άλλες κοινωνίες θα έμοιαζε αδιανόητο και βάρβαρο. Το κείμενο θα ανέβει το Σαββατόβραδο εκεί.
Το προηγούμενο Σάββατο έγραφα για τις διαδηλώσεις και για τον κανόνα του "3,5%", με αφορμή τις τεράστιες κινητοποιήσεις στην επέτειο των δύο χρόνων από το ατύχημα στα Τέμπη. Το κείμενο έχει ανέβει εκεί.
Την Τετάρτη στο "360" έγραφα δύο ιστορίες κραυγαλέας διαφθοράς και δύο απορίες από όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ. Οι συνδρομήτριες κι οι συνδρομητές έχουν λάβει το κείμενο στο inbox, ήδη, αλλά έχει ανέβει και εκεί.
|
|
ανταπόκριση από το αμερικάνικο πραξικόπημα
|
|
Τι γίνεται εκεί απέναντι; Μέσα σε όλο το χαμό, και καθώς παρεμπιπτόντως ξημερώνει και η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας: προσπαθούν έμμεσα και ύπουλα πρακτικά να αφαιρέσουν το δικαίωμα στην ψήφο από εκατομμύρια γυναίκες.
Ακόμα: έκοψαν 10.000 προγράμματα ανθρωπιστικής βοήθειας, ακαριαία και άκριτα, χωρίς καμία αξιολόγηση. Κόσμος πεθαίνει αυτή τη στιγμή.
Επίσης ο Ήλον Μασκ έχει απολύσει πάνω από 60.000 δημόσιους υπαλλήλους από 17 κυβερνητικές υπηρεσίες (πολλούς βετεράνους, πολλούς ψηφοφόρους του Τραμπ) δημιουργώντας τεράστια προβλήματα, με σχεδόν μηδαμινή εξοικονόμηση πόρων για το κράτος, ενώ διαρκώς δηλώνουν ψεύτικα νούμερα για δήθεν δημοσιονομικά οφέλη κάνοντας λάθη ακόμα και στα ψηφία των αριθμών που διαδίδουν. Έμπειρα στελέχη που ξέρουν τους μηχανισμούς και τα ψηφιακά εργαλεία του κράτους, παραιτούνται αρνούμενοι να συνεισφέρουν σε αυτό το πογκρόμ.
Στην ίδια την βαρυσήμαντη ομιλία του προς το Κογκρέσο ο ακατάληπτος Τραμπ ισχυρίστηκε ότι η προσπάθεια "κάθαρσης" στο Δημόσιο βαίνει καλώς, δίνοντας και παραδείγματα για σπατάλες που αποφεύχθηκαν. "Έδιναν 8 εκατομμύρια για να κάνουν ποντίκια τρανς", είπε από το βήμα ο διάδοχος του Λίνκολν και του Ρούσβελτ. Ψέματα, φυσικά. Όλα ψέματα. Τα σαΐνια που του το έδωσαν δεν ξέρουν τι σημαίνει "transgenic mice", τα διαγονιδιακά ποντίκια, δηλαδή, στα οποία ερευνητές έχουν βάλει ξένο DNA για να μπορούν να τους κάνουν έρευνες και δοκιμές φαρμάκων. Νόμιζαν ότι σημαίνει "transgender", οπότε τα έκοψαν αυτά τα ερευνητικά προγράμματα. Αυτά είναι τα κριτήριά τους.
Άλλο παράδειγμα: σε μια βάση δεδομένων με εικόνες του στρατού, έσβησαν ό,τι περιεχόμενο είχε λεζάντες ή περιγραφές με λέξεις που δεν αρέσουν στο καθεστώς, όπως η λέξη "γκέι". Έτσι, σβήστηκαν αρχειακές φωτογραφίες του ιστορικού αεροσκάφους Enola Gay, που έριξε την ατομική βόμβα πάνω από τη Χιροσίμα.
"Γιατί δεν είμαστε στους δρόμους;" αναρωτιέται ένα άρθρο του New Yorker. Κι εγώ επίσης, για λογαριασμό τους. Τι ακριβώς περιμένουν να γίνει για να κατέβουν; Ποια θα είναι η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι γι' αυτό το λαό, ακριβώς;
Κάποιοι, πάντως, αντιδρούν. Κάπως. Η καμπάνια "Take Tesla Down", για παράδειγμα. Ή δείτε τα ρεπορτάζ για τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων Tesla που αντιμετωπίζουν προβλήματα από άλλους οδηγούς ή τις κοινότητες στις οποίες ζουν, ή τα ρεπορτάζ γι' αυτούς που προσπαθούν να ξεφορτωθούν τα αυτοκίνητά τους, απηυδισμένοι. Άλλοι καμουφλάρουν τα αυτοκίνητά τους με σήματα άλλων μαρκών για να γλιτώσουν τη γιούχα.
Στον Καναδά, δε, πέφτει η ιδέα να απαγορευτεί το "Χ".
Ως προς το ιδεολογικό υπόβαθρο αυτού του συρφετού, διαβάστε αυτό κι αυτό.
Ποιος το είπε; Ο Μόρισεϊ ή ο Τραμπ;
"Είπε ευχαριστώ;" ωραίο βίντεο από την Ολλανδία.
Και για να τα συνοψίσουμε: αυτός ο Γάλλος βουλευτής τα λέει καλά.
|
|
Τουλάχιστον 100 αγρότες (κυρίως από την Κρήτη) έφαγαν 2,9 εκατομμύρια ευρώ σε ευρωπαϊκές επιδοτήσεις μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ, κάνοντας αιτήσεις για οικόπεδα που δεν είχαν, οι οποίες γίνονταν αποδεκτές. Δεν είναι μόνο η εκτεταμένη διαφθορά -είναι και το ότι η υπόθεση ήρθε στην επιφάνεια από το γραφείο της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας στην Αθήνα, όχι από τις ελληνικές αρχές. Όπως και το θέμα της σύμβασης 717 για τον εκσυγχρονισμό των σιδηροδρόμων. Σε ετούτη την περίπτωση, τουλάχιστον, το θέμα προχωρά στη δικαιοσύνη.
Τι θα χρειαστεί να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για να αντικαταστήσει την προστασία που τους παρείχαν μέχρι τώρα οι ΗΠΑ; Μια πρώτη ανάλυση από το Bruegel: 250 δισεκατομμύρια ευρώ, για αρχή, και 300.000 στρατιώτες.
Γιατί όμως κάποιες ανεπτυγμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ δεν μπορούν να χτίσουν πράγματα πια; Πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες έχουν πέσει σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, με αποτέλεσμα κανένα πολύ μεγάλο και φιλόδοξο σχέδιο υποδομών ή στέγασης να μην μπορεί να υλοποιηθεί -και με φυσιολογικό κόστος. Ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα, με αφορμή αυτό το καινούργιο βιβλίο.
Τούρκοι μεταφραστές και διερμηνείς εκπαιδεύουν τα ΑΙ μοντέλα που θα τους αντικαταστήσουν.
Γιατί οι σοκολάτες έχουν τόσο διαφορετική γεύση σε διάφορα σημεία του κόσμου; Πέρα από λεπτομέρειες στα υλικά και σε τοπικές διαφορές, φταίνε τα κράτη. Και συγκεκριμένα, οι κανονισμοί για τις προδιαγραφές των τροφών. Στην Ευρώπη, για να διαφημιστεί ένα προϊόν ως "σοκολάτα", πρέπει να έχει τουλάχιστον 35% κακάο. Στις ΗΠΑ, όμως, το όριο είναι μόλις 10%. Ένα ενδιαφέρον ταξίδι στους διαφορετικούς κόσμους της σοκολάτας. Ζήτω η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κανονισμοί της, λέω.
Στο ίδιο θέμα: το Ozempic και τα άλλα παρόμοια νέα φάρμακα έχουν φέρει επανάσταση στον αγώνα κατά της παχυσαρκίας επειδή μειώνουν την όρεξη των ανθρώπων που τα παίρνουν, οι οποίοι αποδεδειγμένα καταναλώνουν λιγότερες ανθυγιεινές επεξεργασμένες τροφές, χωρίς σοβαρές παρενέργειες (και με αναπάντεχες παράπλευρες ωφέλειες). Όλοι είναι χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι με αυτό. Όλοι; Όχι όλοι. Η βιομηχανία του τζανκ φουντ δεν είναι καθόλου ευχαριστημένη. Και ετοιμάζεται να αντεπιτεθεί, σχεδιάζοντας επεξεργασμένα προϊόντα που ο κόσμος θα θέλει να τρώει ακόμα περισσότερο.
Κάτι που δεν ήξερα ότι υπάρχει: ένα βρετανικό ριάλιτι με τ' όνομα "Go Back To Where You Came From". Παίρνουν έξι ρατσιστές βρετανούς και τους στέλνουν σε εμπόλεμες και φτωχιές γωνιές του πλανήτη (στη Συρία, στη Σομαλία) και τους βάζουν να δουν την καταστροφή και τη φτώχεια, και μετά να ακολουθήσουν το ταξίδι των προσφύγων προς την Ευρώπη και τη Βρετανία, μέσα από όλα τα στάδια και τις κακουχίες. Είναι αμφιλεγόμενο.
Πώς ένα κοριτσάκι κατέληξε να έχει επίσημο όνομα "Unakite Thirteen Hotel". Είναι μια υπόθεση παλαβής γραφειοκρατικής τρέλας, βεβαίως. Δεν είναι σαν την περίπτωση του Ήλον Μασκ, που δίνει στα παιδιά του επίτηδες τέτοια ονόματα.
1000 διάσημοι καλλιτέχνες συνεργάστηκαν για την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ με τίτλο "Is This What We Want?". Είναι ένα άλμπουμ διαμαρτυρίας για τις νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες της βρετανικής κυβέρνησης, που ενδέχεται να επιτρέπουν στις εταιρείες ΑΙ να εκπαιδεύουν τα συστήματά τους σε οπτικοακουστικό υλικό χωρίς την άδεια των δημιουργών. Ολόκληρο το άλμπουμ, που περιλαμβάνει 12 τραγούδια, είναι σκέτη σιωπή.
Η Amazon αγόρασε τα δικαιώματα του Τζέιμς Μποντ, αλλά μπορεί και να μην έχει και πολλή σημασία. Δεν ήξερα ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο τα πνευματικά δικαιώματα για το χαρακτήρα και τα βασικά στοιχεία της ιστορίας (όπως αποτυπώνεται στα βιβλία) λήγουν το 2035.
Μόνο ένα από τα 13 φετινά υποψήφια βιβλία για το International Booker Prize έχει περισσότερες από 300 σελίδες.
Ο δισεκατομμυριούχος συνιδρυτής του Google Σεργκέι Μπριν είχε φύγει για μια ζωή συνταξιοδότησης και τρυφηλότητας, αλλά δυο χρόνια πριν επέστρεψε στην εταιρεία για να ασχοληθεί με τα ΑΙ προϊόντα της. Τις προάλλες έστειλε ένα μήνυμα στους εργαζομένους, ότι πρέπει να έρχονται στο γραφείο "τουλάχιστον πέντε" ημέρες την εβδομάδα, και να δουλεύουν 60 ώρες κάθε εβδομάδα. Τι άνθρωποι είναι αυτοί. Όχι, πραγματικά το ρωτάω. Τι άνθρωποι είναι αυτοί;
|
|
ειδική ενότητα: χαρούμενα πράγματα
|
|
εδώ, κάτω κάτω, θα βάζουμε μόνο ανέμελα, ανέφελα, εντυπωσιακά πράγματα από την ανθρώπινη δημιουργικότητα και φύση:
Όλες οι τοποθεσίες όπου διαδραματίζονται τα έργα του Γουίλιαμ Σέξπιρ. Πολλή Ελλάδα, βεβαίως, από την Αθήνα και το Άκτιο μέχρι την Τροία και την Αλεξάνδρεια.
Είχατε ποτέ την απορία "πώς κατασκευάζεται ένα γιγάντιο κρουαζιερόπλοιο"; Αν ναι, σας έχω την απάντηση. Είναι εκπληκτική διαδικασία.
Ένα ωραίο βιντεάκι που δείχνει την πρόοδο που γίνεται στον αγώνα για το μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Όπως τα γράφω και στο βιβλίο: είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πολλές και πολλοί νομίζουν. ⬇️
|
|
Στα βραβεία Όσκαρ, παρεμπιπτόντως, αυτή τη φορά τα μέλη του 241020 Club δεν τα κατάφεραν. Επέλεξαν (με μεγάλη διαφορά) το "The Brutalist" (που δεν έχω δει) και κέρδισε το "Anora", που έχω (και δεν μου άρεσε και πολύ).
Σε άλλα πολιτισμικά νέα, αν παρακολουθείτε το Severance και θέλετε ο innie σας να ακούει καλή μουσική καθώς κάνει την mysterious και important δουλειά του, η Apple ανέβασε στο YouTube μουσική εμπνευσμένη από τη σειρά, για να βάλει να παίζει στο φόντο. Το βίντεο διαρκεί οκτώ ώρες ακριβώς.
|
|
|
|
