Als om een of andere reden de knoppen' en links niet goed werken in jouw mail-programma, kan je deze nieuwsbrief ook in je browser bekijken of onze website verkennen.
Juli, augustus en september waren op wereldschaal geen vakantiemaanden. Miljoenen mensen kunnen er over meespreken. Ze vluchtten voor overstromingen, voedseltekort, woestijnvorming, machtsgrepen, het instorten van democratische instellingen en oorlogen. Er werd over bericht door de betere pers, in podcasts, in de context van burgerinitiatieven.
De nieuwsbrief van CIMICvzw heeft een educatieve bedoeling. Onze nieuwsbrief is geen tijdschrift en wil niet herhalen wat de lezer elders heeft kunnen vernemen. We trachten (mondiale) achtergrondinformatie, getuigenissen en ervaringen te delen, maar ook perspectief te bieden.
Wezenlijk is hoe we ons in de huidige noodzakelijke transitie mentaal, (inter)cultureel, creatief en mens-‘waardig’ durven confronteren met wat op ons afkomt. In dat verband nodigen we ook uit om samen te komen, samen te werken met andere organisaties en constructieve, zinvolle initiatieven te promoten.
In deze late septembernieuwsbrief brengen we ervaringen uit India, Pakistan, Zuid-Afrika, Lesotho, de Filipijnen, Brazilië, Syrië. We nodigen uit tot een bijeenkomst in boekhandel de Zondvloed, een tentoonstelling in House of Compassion en we kondigen al – samen met Spes – het decembercongres aan over Simone Weil in Leuven.
Verder laten we Marc Reynebeau en Bertolt Brecht aan het woord over ‘emigranten’ en refereren naar aanleiding van het overlijden van Gorbatsjov ook aan de Russische schrijver Michail Lermontov.
We besluiten met de scherpe en moedige blik van Paul Verhaeghe in zijn recensie over een sterk boek van Dominique Willaert.
De CIMIC-redactieploeg,
Marc Colpaert
Jan Van Criekinge
Luc Vankrunkelsven
Pascal Blancquaert
Joël Ndombe
Liana Tolonge Tshatshi
Koen Stuyck
Greet Callaerts
Bernard D‘Sami Ashok Gladston Xavier
Anna Van Malder
Tina Vanhoye
Gesticht in 1992 vanuit het vurig charisma van de Italiaanse jezuïet Paolo Dall’Oglio, wijdt de gemengde gemeenschap al-khalil (‘vriend van God’, Koranische titel voor Abraham) zich toe aan de dialoog en het harmonieus samenleven met moslims in Syrië, Irak en Italië. Hoewel het moederklooster Deir Mar Moussa, in de Syrische woestijn nabij Nabek, heelhuids de turbulente tijd doorstond, raakte de oorlogswaanzin de gemeenschap tot diep in het hart.
Barbara Mertens, die het klooster in Syrië in 2009 bezocht in het kader van haar CIMIC-stage, tekende drie getuigenissen op over de herleving van de kloostergemeenschap. In deze nieuwsbrief publiceren we het eerste deel over Deir Mar Moussa in Syrië.
Sinds 2016 is een team van het Wase windenergiebedrijf Fortech Studie nieuwe mogelijkheden aan het verkennen in Lesotho en Ghana. In beide Afrikaanse landen werden tot nog toe geen windparken gerealiseerd. Daar proberen ze met Hirundo Energy – de zusterorganisatie of spin-out die werd opgericht voor de zuidelijke projecten – iets aan te veranderen. Vanuit een geloof in (de noodzaak van) hernieuwbare energie, maar ook de overtuiging om maatschappelijke meerwaarde te bieden.
In kringen van zowel welmenende ecologisten dan wel hardleerse klimaatontkenners circuleert de boutade ‘It’s the population, stupid’[1] als een soort ei van Colombus dat de oplossing in zich zou dragen van zowel de klimaat- als de biodiversiteitscrisis.
India is sinds augustus 76 jaar onafhankelijk, d.w.z. vrij van de toenmalige Britse kolonisering. Ashok Gladston Xavier beschrijft in volgend artikel de dromen die de stichters hadden en hoe een grondwet tot stand kwam waarin een keuze werd gemaakt voor een democratische, socialistische, seculiere republiek.
Pakistan has more than 7,000 glaciers. Climate change is melting them into floodwater. Much of Pakistan is now underwater.
A series of extreme floods has utterly devastated the South Asian nation, which is home to some 225 million people, washing away roads and buildings, destroying farms, and stranding hundreds of thousands. Over the weekend [28 August 2022], which brought another bout of torrential rain, government officials said the death toll had soared past 1,000 and water had inundated as much as a third of the country.
Bij de verkiezingen in mei 2022 werd de nieuwe president van de Filipijnen Ferdinand ‘Bongbong’ Marcos, zoon van oud-dictator Ferdinand Marcos, die het land met ijzeren hand regeerde tussen 1965 en 1986. De nieuwe vicepresident werd Sara Duterte, dochter van de vorige president Rodrigo Duterte, die tijdens zijn bewind een brutale ‘war on drugs’ had ontketend met duizenden buitengerechtelijke executies tot gevolg.
‘Marikana’ werd wel degelijk een kantelpunt in de nog jonge postapartheidgeschiedenis van Zuid-Afrika. Tien jaar na het vreselijke bloedbad bij de Lonmin-platinamijn in de regio Rustenburg (16 augustus 2012), maakt geweld nog altijd deel uit van het dagelijks leven van heel veel Zuid-Afrikanen. Geweld dat nu niet meer uitgaat van een kleine blanke minderheid die koste wat het kost haar koloniale privileges wil behouden, maar van een nieuwe zwarte elite die er niet in geslaagd is om de zware erfenis van apartheid van zich af te schudden en de rijkdommen eerlijker te verdelen. Zuid-Afrika is sinds ‘Marikana’ een land zoals een ander geworden, het aureool van de ‘regenboognatie’ is voorgoed weg.
Het was geen dag om als ‘ambassadeur’ van de Grootouders voor het Klimaat trots op te zijn. Na twee dagen Recife met een debatavond in een stadscentrum van MST, de beweging van landloze boeren, reis ik met een vliegtuig via Fortaleza naar Belo Horizonte. Duizend kilometer met een bus zie ik wel zitten, maar 2 à 3000 km is me wat te veel.
De busreis van Barreiras naar Salvador da Bahia loopt niet erg vlot. Plots stijgt er rook op aan de achterkant van de bus. We moeten onderbreken. Gelukkig zijn de Brazilianen soepel wat uren betreft. We komen met twee uur vertraging aan.
In de voormiddag: een interessant gesprek met studenten en professoren aan de universiteit van deelstaat Bahia; in de namiddag met de geografen van de Federale Universiteit in Salvador.
Oorlogen hebben we vorige eeuw ook meegemaakt. Ze waren verschrikkelijk en blijven nog steeds nawerken. Voelden mensen dat aankomen? En hoe reageerden zij die op tijd de bui zagen hangen? Bij het grasduinen in de literatuur kwamen we nog eens Bertolt Brecht (1898-1956) tegen.
Het heette snel dat die vluchtelingen uit Oekraïne ‘mensen zoals wij’ zijn en dat het dus veel makkelijker is om hen in België steun en onderdak te geven, speciaal voor hen gebouwde vluchtelingendorpen inbegrepen. Versta: dat zou veel makkelijker verlopen dan met asielzoekers die verder afgelegen oorlogen zijn ontvlucht en die er wat anders, minder hip en vaak ook havelozer uitzien.
Hij was van 1985 tot 1991 secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie (CPSU) en van 1990 tot 1991 president van de Sovjet-Unie (USSR).
Elke maatschappijcriticus krijgt vandaag de dag de vraag voorgeschoteld of ons tijdperk vergelijkbaar is met de jaren dertig van de vorige eeuw. Ook toen was er een economische crisis, ook toen heerste er een polarisatie en ook toen haalde racistisch rechts de overhand.
CIMIC gelooft in de kracht van meerstemmigheid, dialoog en ontmoeting. CIMIC gaat ook prat op haar digitale nieuwsbrieven, die getuigen van degelijke dossierkennis, alternatieve stemmen in het debat en genuanceerde beeldvorming.
Er is geen betere plek, geen beter moment om elkaar te ontmoeten en met de auteurs in dialoog te gaan als in het CIMIC-café.
