μια ιστορία που μου έμεινε από αυτή την εβδομάδα, και που δεν θα την ξεχάσω ποτέ
|
|
πρώτα απ' όλα, να σας πω ότι αν σας ενδιαφέρουν οι εξελίξεις και τα τεκταινόμενα στο μέτωπο του 241020 Club, μπορείτε να κάνετε υπομονή μέχρι να φτάσετε στο τέρμα του γράμματος, κάτω κάτω. Οι υπόλοιπες και οι υπόλοιποι δε φταίνε.
έχουμε και λέμε λοιπόν
μέσα σε μια εβδομάδα γεμάτη και δραματική, υπήρξε μια ιστορία που με έκανε να κοιτάζω την οθόνη για ώρα προσπαθώντας να χωνέψω τι διάβασα μόλις. Επειδή τώρα θα την κουβαλάω για την υπόλοιπη ζωή μου μέσα μου, κι επειδή έχω και τόσα άλλα να κουβαλάω, θα σας τη φορτώσω και σε εσάς.
ήταν η εξής
Η Τζέιμι Έρικσον είναι μια νοσοκόμα από την Καναδά. Στις 15 Νοεμβρίου την κάλεσαν να πάει σε ένα τροχαίο ατύχημα με τραυματίες. Όταν έφτασε, είδε ένα διαλυμένο αυτοκίνητο που είχε ξεφύγει από την πορεία του και είχε καρφωθεί σε διερχόμενο φορτηγό. Η οδηγός του αυτοκινήτου είχε καταφέρει να βγει, αλλά η συνοδηγός, ένα 17χρονο κορίτσι, ήταν ακόμα εγκλωβισμένη στο όχημα, βαριά τραυματισμένη. Η Τζέιμι χρειάστηκε περίπου μισή ώρα για να βγάλει το κορίτσι. Τα τραύματά του ήταν πάρα πολύ σοβαρά, ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση και δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον. Η Τζέιμι, που είναι έμπειρη, καταλάβαινε ότι το παιδί δεν είχε πολλές πιθανότητες να ζήσει. Περίμενε μαζί του μέχρι που ήρθε το ελικόπτερο για να το μεταφέρει στο κοντινότερο νοσοκομείο.
Μετά, η Τζέιμι γύρισε στο σπίτι της.
Στο σπίτι της την περίμεναν αστυνομικοί.
Οι αστυνομικοί της είπαν ότι η Μοντάνα, η 17χρονη κόρη της, είχε τραυματιστεί σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα. Στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε, πέθανε.
Το κορίτσι που είχε βγάλει η Τζέιμι από το διαλυμένο αυτοκίνητο ήταν πολύ βαριά τραυματισμένο. Τόσο βαριά, που η Τζέιμι δεν το είχε αναγνωρίσει.
Είχε απεγκλωβίσει το παιδί της, και έμεινε μαζί του μέχρι να έρθει το ελικόπτερο να το πάρει.
|
|
αύριο στην Καθημερινή
γράφω για 17χρονες και 17χρονους σαν την Μοντάνα, που όμως θα συνεχίσουν να ζουν εδώ στην Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας προβλήματα, εμπόδια και δυσκολίες. Έγραψα για αυτό το θέμα με αφορμή το ντοκιμαντέρ "Τέλος Χρόνου" που είδα πρόσφατα. Η ταινία παρακολουθεί τις ζωές μαθητών ενός Λυκείου στην Αθήνα, με τα μαθήματα, τις καταλήψεις και, μετά, με το κλείσιμο των σχολείων, την τηλεκπαίδευση, τις περίεργες πανελλήνιες του 2020. Ο σκηνοθέτης είχε πρόσβαση στο σχολείο και έδειξε πράγματα που συνήθως δεν βλέπουμε από την εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτή ήταν λοιπόν μια καλή αφορμή να συζητήσουμε ξανά για το πρόβλημα με το πώς βλέπουμε τα παιδιά και τους νέους σε αυτή τη χώρα. Δεν τα αγαπάμε τα παιδιά σε αυτή τη χώρα. Η Ελλάδα είναι, όπως μου είχε πει ο εκπρόσωπος της Unicef παλιά, off the record, και αργότερα το είπε και on the record, "το χειρότερο μέρος για να είναι κανείς παιδί στην Ευρώπη".
Το άρθρο θα ανέβει στο site της Καθημερινής το Σαββατόβραδο.
Στην Αθήνα, η ταινία παίζεται στο Δαναό.
|
|
διαΝΕΟακούσματα
όπως είπαμε και στο εμβόλιμο γράμμα την περασμένη Δευτέρα, στο επεισόδιο της περασμένης Δευτέρας κουβέντιασα με την καθηγήτρια ιστορίας Μαρία Ευθυμίου για την "ελληνική ταυτότητα" και στο τι συνίσταται. Μεταξύ άλλων μου είπε για τη γλώσσα, για τη θρησκεία, για το πως το μπλέξιμο μεταξύ τους (η δικιά μας γλώσσα συνδιαμόρφωσε τη θρησκεία που έγινε δικιά μας) αλλά και για τον τρίτο, αναπάντεχο πυλώνα που θεωρεί ότι αποτελεί συστατικό της ελληνικής ταυτότητας: την επιχειρηματικότητα.
Θα σας πω και κάτι. Ανέβασα ένα απόσπασμα ενάμισι λεπτού στο ΤικΤοκ. Μέσα σε πέντε ώρες, το έχουν δει 250.000 φορές. Προσπαθώ να εξάγω τα σωστά συμπεράσματα από αυτό.
Όπως πάντα, μπορείτε να δείτε όλα τα επεισόδια αυτής της σειράς στο YouTube, ή να τα ακούσετε στο Spotify, στα Apple Podcasts, στα Google Podcasts ή όπου ακούτε podcasts. Την ερχόμενη Δευτέρα δεν έχει επεισόδιο, αλλά την επόμενη Δευτέρα, 5/12 θα έχουμε, το τελευταίο της σεζόν, με πολύ ενδιαφέρον και πάντα επίκαιρο θέμα: την εκπαίδευση.
|
|
τα κάποια λινξ
100 αξιοσημείωτα βιβλία του 2022, από τους New York Times. Έχω διαβάσει μόνο το ένα (!) αυτό (πολύ καλό), κι έχω στη στοίβα πάνω πάνω το καινούργιο του Κόρμακ Μακάρθι. Σας έχω βάλει κι εδώ στο παρελθόν κανα-δυο.
Στην Κίνα έφτιαξαν έναν ουρανοξύστη 26 ορόφων όχι με σπίτια ή με γραφεία αλλά με χοιροστάσια. Εκεί μέσα θα εκτρέφουν γουρούνια. Η μισή ποσότητα χοιρινού κρέατος που καταναλώνεται στον κόσμο καταναλώνεται στην Κίνα, οπότε έχουν πάει τη βιομηχανική παραγωγή χοιρινού σε άλλα επίπεδα, κατά συνέπεια έχετε το νου σας, η επόμενη πανδημία μπορεί να προέλθει από εκεί.
Κι αυτό το χειμώνα, πάλι τα ίδια: οι γειτονιές μυρίζουν τσίκνα και ο αέρας είναι θολός από την κάπνα. Τα τζάκια, λέει, προκαλούν 10.000 πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο στη χώρα μας. Δεν είναι τυχαίο το ότι σε άλλες, πιο προηγμένες χώρες, τα έχουν καταργήσει εντελώς -απαγορεύεται να υπάρχουν σε καινούργιες οικοδομές εδώ και πολλά χρόνια. Εμείς ακόμα εμμένουμε στην αυτοκαταστροφή. Τα ίδια έγραφα και προ δεκαετίας, του κάκου.
Εσείς ξέρετε ποιος είναι ο Mr. Beast; Όχι ε. Είναι λέει ο δημοφιλέστερος YouTuber στον κόσμο, με 110 εκατομμύρια συνδρομητές. Κάθε 15λεπτο βιντεάκι του έχει έχει μπάτζετ αντίστοιχο επεισοδίου του Game of Thrones ή δέκα ελληνικών κινηματογραφικών ταινών μαζί. Σε ένα πρόσφατο αγόρασε ένα ιδιωτικό αεροπλάνο αξίας $2,5 εκατομμυρίων και κάλεσε 11 άλλους YouTubers, και τους έβαλε να ακουμπήσουν το χέρι τους πάνω στο αεροπλάνο. Ο τελευταίος που θα το σήκωνε από το αεροπλάνο, θα το κέρδιζε. Τέτοια κάνει. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία του, και το πώς κεφαλαιοποιεί τη δημοφιλία σε επιχειρηματική επιτυχία.
Σύμφωνα με έρευνα, οι μπαμπάδες που έχουν κόρες είναι λιγότερο μισογύνηδες από αυτούς που δεν έχουν.
Μια ισραηλινή εταιρεία έφτιαξε ένα μικροσκοπικό drone που μπορεί να μπαίνει στο εσωτερικό κτιρίων, να βρίσκει το στόχο του, που μπορεί να είναι ακόμα και ένας άνθρωπος, και να εκρήγνυται. Σαν χτες ήταν που διάβαζα σε ένα βιβλίο για την τεχνητή νοημοσύνη ένα μακρινό σενάριο τρόμου στο οποίο drones με μέγεθος μύγας θα μπορούν να βρίσκουν το στόχο τους από μόνα τους, να τον εκτελούν πυροβολώντας μικροσκοπικά βέλη που φτάνουν ως τον εγκέφαλο μπαίνοντας από το μάτι καθώς κοιμάται στο κρεβάτι του τη νύχτα, και μετά να φεύγουν χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος. Α, δεν ήταν "σαν χτες". Σήμερα ήταν.
Σύμφωνα με αυτό, στα τέλη του αιώνα το κομμάτι της ακτής του κόλπου της Γουινέας που εκτείνεται από την Αμπιτζάν, που είναι η πρωτεύουσα της Ακτής Ελεφαντοστού, μέχρι το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας, θα είναι η μεγαλύτερη μεγαλούπολη του πλανήτη, ένα γιγάντιο παραθαλάσσιο οικοδομικό μεγαθήριο που θα εκτείνεται σε μήκος 600 χιλιομέτρων και όπου θα κατοικούν περίπου 250 εκατομμύρια άνθρωποι.
Θυμάστε την Ελίζαμπεθ Χολμς; Την υποτιθέμενη διάδοχο του Στιβ Τζομπς, με εκείνη τη φοβερή στάρταπ που θα έφερνε επανάσταση στον τομέα της υγείας; Σίγουρα τη θυμάστε. Ε, έφαγε 11 χρόνια φυλακή. Κάτι που δεν ήξερα και έμαθα διαβάζοντας την είδηση: η Χολμς έχει ένα παιδάκι ηλικίας ενός έτους, και στην ανακοίνωση της ποινής της εμφανίστηκε στο δικαστήριο εμφανώς έγκυος στο δεύτερο παιδί της. Ενώ ήξερε (δεν μπορεί να μην ήξερε) ότι θα καταλήξει στη φυλακή, επέλεξε να κάνει παιδιά. Βεβαίως, όσες και όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο ίσως να έχουμε κάμποσες αμφιβολίες για κατά πόσο αντιλαμβάνεται τον κόσμο και το τι συμβαίνει γύρω της όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι.
Τέλος, στην Twitterωμωδία που βεβαίως συνεχίζεται, ο νέος ιδιοκτήτης/μονάρχης της πλατφόρμας, αφότου απέλυσε το 85% του εργατικού δυναμικού, τώρα ανακοινώνει ότι θα ξανανοίξει όλους τους αποκλεισμένους λογαριασμούς νεοναζί, αντισημιτιστών, ρατσιστών και άλλων λουλουδιών, και περνά το χρόνο του ριτουιτάροντας ή σχολιάζοντας "καλά τα λες" ή "πέστα" σε τουίτ διάφορων ακροδεξιών και συνομωσιολόγων. Το χρονικό αυτής της τραγωδίας που θα διδάσκεται σε σχολές μάνατζμεντ για πολύ καιρό στο μέλλον, μπορείτε να το διαβάζετε στο πολύ ωραίο σάιτ "Twitter is going great".
Εν τω μεταξύ, ένα από τα πάρα πολλά πράγματα που φαίνεται ότι δεν γνωρίζει ή δεν έχει σκεφτεί ο μονάρχης, είναι ότι η ιδέα να αφήνει όποιον γουστάρει να γράφει ό,τι του κατέβει στο Twitter δεν είναι μόνο επικίνδυνη για την ποιότητα του προϊόντος του και αποτρεπτική για τους διαφημιζόμενους (που πληρώνουν το 90% των εσόδων του) αλλά είναι και κάτι άλλο: παράνομη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου πλέον ισχύει το Digital Services Act. Αν αυτός ο άνθρωπος όντως υλοποιήσει αυτές τις ανόητες ιδέες, το Twitter μπορεί να μετατραπεί σε οχετό ακραίου μίσους και παραπληροφόρησης, αλλά εμείς δεν θα το δούμε. Είτε επειδή θα το έχουν αφαιρέσει από τα app stores τους η Apple και η Google (όπως κάνουν με άλλες πλατφόρμες που φιλοξενούν ανεξέλεγκτα νεοναζί και λόγο μίσους) ή θα το έχει κλείσει η Ε.Ε. στις δικές μας χώρες.
Εν τω μεταξύ, από τότε που ο Ήλον Μασκ ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει το Twitter, η μετοχή της Tesla έχει χάσει το 50% της αξίας της, αφανίζοντας σχεδόν $500 δισ. χρηματιστηριακής αξίας από τους μετόχους της.
Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Προς τι αυτό το meltdown; Αυτή είναι μια θλιβερή αλλά πιθανή εξήγηση.
τέλος,
|
|
στο 241020 Club έχουν γραφτεί 600 μέλη
ανοίξαμε, λοιπόν, το WhatsApp γκρουπ (εδώ το τι είναι αυτό, για όσες και όσους δεν άνοιξαν το γράμμα της προηγούμενης Παρασκευής και δεν ξέρουν), και μετά από μια χλαπαταγή που ούτε οι γίγαντες του FinTech δε μπόρεσαν να σηκώσουν (μας έκλεισε το PayPal λόγω ασυνήθιστου όγκου συναλλαγών), μετά από περιπέτειες και αστοχίες (εδώ λεπτομέρειες, για όσες και όσους δεν άνοιξαν ούτε το γράμμα της Δευτέρας), βρέθηκε μια φόρμουλα και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Το PayPal κατάλαβε το μέγεθος και το σφρίγος του πάθους και ξαναξεκλείδωσε το λογαριασμό, ανοίξαμε και ένα δεύτερο γκρουπ, πανομοιότυπο για όσους δε χώρεσαν στο πρώτο, και όλα καλά. Να πως φαίνονται τα δυο γκρουπ, στα οποία ανεβάζω τα ίδια πράγματα, ταυτόχρονα:
|
|
Δυο πράγματα ακόμα:
1) Σχεδόν όλες και όλοι όσοι έχουν δηλώσει το παρών έχουν μπει σε κάποιο γκρουπ. Κάποιες και κάποιοι ήθελαν μόνο να στηρίξουν το νιουζλέτερ και δεν τους ενδιαφέρει το WhatsApp ή, όπως έγραψε πολύ σοφά μια αναγνώστρια, δεν αντέχουν άλλα notifications, οπότε αυτές κι αυτοί δεν έχουν μπει. Αλλά απομένουν και τέσσερις περιπτώσεις με τεχνικές δυσκολίες -αν κι εσείς έχετε δώσει στο PayPal αλλά δεν έχετε μπει ακόμα σε ένα γκρουπ και θέλετε, στείλτε μου τις λεπτομέρειες απαντώντας σε αυτό εδώ το email για να βρούμε τη λύση.
2) Υποσχέθηκα να στείλω ένα προσωπικό ευχαριστήριο email σε όσες και όσους επέλεξαν να δώσουν 50 ευρώ αντί για 5, καθότι αυτές και αυτοί δεν θα πάρουν τίποτε άλλο παραπάνω από τους υπολοίπους, ούτε καν αγάπη, και θεωρώντας ως δεδομένο το ότι εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης και του πολέμου και του πληθωρισμού κλπ κλπ θα είναι ολιγάριθμες και ολιγάριθμοι. Δεν είναι ολιγάριθμες, δεν είναι ολιγάριθμοι. Πάλι λάθος τα υπολόγισα. Οπότε αυτά τα προσωπικά ευχαριστήρια email θα σας τα αργήσω λιγουλάκι. Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Θα σας έρθουν άξαφνα, εκεί που δεν θα το περιμένετε, σαν καλοκαιρινή μπόρα.
α, και
3) τα κουμπιά θα παραμένουν για λίγο καιρό ακόμα στον πάτο των γραμμάτων που σας στέλνω, για όσες και όσους κερδίσουν το λαχείο, απεγκλωβιστούν από το ορυχείο στο οποίο είχαν χαθεί, έχουν υπόλοιπο από τη black Friday ή βρουν πολλά ψιλά ξεσκονίζοντας τον καναπέ. Ή και για την περίπτωση που μας κλείσει η Ευρωπαϊκή Ένωση το Twitter. Να υπάρχει κάποιας μορφής εναλλακτική, μια κάποια λύσις.
|
|
|
|
