Vrijwilligersnieuws Museum Vlaardingen

Vrijwilligersnieuws

Museum Vlaardingen

25 november 2022

Beste vrijwilligers van Museum Vlaardingen,

Vanuit een erg druk Museum Vlaardingen stuur ik jullie deze nieuwesbrief. Het Sinterklaashuis wordt veel bezocht door kinderen uit Vlaardingen en omgeving. Er zijn al meer dan 500 kinderen komen spelen. Ook de tentoonstelling van Willem Brinkman: Kijken op gevoel, trekt veel bezoekers. Binnenkort op 18 december wacht ons nog een druk evenement: Aad van Toor houdt dan weer een Meet en Greet in ons theater. De kaartjes daarvoor waren weer in een paar uur uitverkocht.

Op 22 december houden we onze Kerstborrel, leuk als je ook komt. Er is voor al onze vrijwilligers een verrassing waarvan ik een deel alvast verklap zodat je hem straks niet dubbel hebt. We hebben voor al onze vrijwilligers een Vlaardingse Scheurkalender! Tevens is de Kerstborrel de gelegenheid om Frank de Hoog, onze conservator uit te zwaaien. Hij begint 1 januari bij het Maritiem Museum in Rotterdam aan een nieuwe uitdaging.

Fijn weekend!

Hartelijke groet,
Annet van der Vat
annet@museumvlaardingen.nl

Weet jij meer?
door Beau van 't Hoen

Bij het herwaarderingsproject komen we heel veel spullen van het bedrijf van W. Kwakkelstein tegen. We weten dat Kwakkelstein een bekende Vlaardingse rederij en haringhandel was, maar over het algemeen hebben we maar weinig informatie over dit bedrijf. We weten waar ze hebben gezeten en dat het later de Visserij Maatschappij Vlaardingen werd. Maar wie zijn de directeuren door de jaren heen geweest? Wie kan ons meer vertellen over de stichter W. Kwakkelstein? Waar en hoe is het allemaal begonnen? Hoe was het bedrijf ingericht? Wie zijn de directeuren door de jaren geen geweest? Hoe groot was het bedrijf? Of wie heeft er nog leuke anekdotes over Kwakkelstein te vertellen? Dit soort informatie en meer is van harte welkom om ons verhaal over Kwakkelstein te kunnen uitbreiden.

De foto's zijn deze keer ter illustratie, over de objecten hebben we geen vragen.

Reacties kun je mailen aan herwaardering@museumvlaardingen.nl

Sinterklaas in Museum Vlaardingen
door Annet van der Vat

Het Sinterklaashuis in Museum Vlaardingen is dit jaar een groot succes! Al bijna 500 kinderen bezochten het huis met hun ouders, grootouders of juffen en meesters. De Sint hebben de kinderen er tot nu toe niet ontmoet. Dat kan op zaterdag 3 december om 14.00 uur. De Sint houdt dan een heuse Meet en Greet in het museum. Jullie als vrijwilligers zijn natuurlijk van harte welkom bij deze gelegenheid net als je (klein)kinderen, buur- en oppaskinderen! De toegang is gratis.

Verjaardagen

De komende weken zijn jarig:
Fred Smeets, collectievrijwilliger op 27 november
Corrie de Jong, balievrijwilligster op 30 november
Max Thurmer, rondleider op 1 december

Gefeliciteerd! Ik hoop dat jullie een fijne dag hebben!

Orange the world

Vandaag start, op de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen, de wereldwijde Orange the world campagne. Ook Museum Vlaardingen is #medestander en geeft zichtbaarheid aan deze actie. Loop jij op donderdag 1 december ook mee met de oranjelintwandeling? Om 18:30 uur start de tocht vanaf molen Aeolus richting het stadhuis. Meer informatie over de actie vind je op www.orangetheworld.nl. #OrangeTheWorldNL

Hofje Callenburgstraat
door Ernst Lohmann

Vlaardingen heeft zo nog een aantal hofjes over van de vele hofjes die er, zelfs nog niet zo lang geleden, geweest zijn. Het bekendste hofje is waarschijnlijk de Steenplaats, niet ver van het Museum. Hier echter een foto van het hofje in de Callenburgstraat. Op internet is er niet veel over te vinden. Wel dat het eerste huis, links op de foto in 2018 is verkocht voor een mooie prijs. De familie Ottevanger woont er dus niet meer, zoals in 2006 toen de foto is genomen. De huisnummers in dit mooie hofje, die geen eigen naam heeft, zijn 24, 26, 28 en 30. Dus het adres van de huizen is Callenburgstraat 24 t/m 30. Het in 2018 verkochte huis heeft een oppervlakte van 56 m2 en een inhoud van 221 m3. Het aantal kamers is 3 waarvan 2 slaapkamers. Uiteraard een badkamer en toilet. Dat laatste is niet helemaal zeker of dit ook al zo was bij de bouw in 1895. Het heeft erfpacht. Volgens de brochure heeft het een beschutte ligging. Dat laatste lijkt me duidelijk. De meeste Vlaardingers weten het niet te vinden. Ooit werd me gevraagd een rondleiding te doen voor een groep mensen die hun complete jeugd verderop in de Callenburgstraat doorgebracht had en zij bijna dagelijks richting het Hof liepen. Er was er niet eentje die het hofje kende. Bij een andere gelegenheid bleek er iemand uit de groep zelfs vanuit zijn dakraam het hofje kon zien. Hij wist het ook niet. Op Facebook komt er bij een oude foto van het hofje een volgende reactie: “daar kunnen ze misschien nog wel alleenstaande woningen van maken”. Leuk als je er net een huis gekocht hebt.
Daarom eerst maar even een uitleg over de ligging. De Callenburgstraat loopt van het Hof, het stadspark, over de Schiedamseweg helemaal tot wat nu de touwbaan heet. We hebben het in dit geval over het stuk tussen de Emmastraat en de Schiedamseweg. Aan de even kant. Het hofje zit een beetje ingeklemd tussen de Emmastraat en de Schiedamseweg. De ingang zit naast Callenburgstraat 32 waar vroeger een schoenmaker zat en waar Leen Lohmann, inderdaad familie, jarenlang een loodgietersbedrijf had. De ingang zelf is misschien een meter breed. Het is een openbare weg, dus loop er gerust even in, maar ga niet door de ramen gluren. Dat zou u ook niet leuk vinden.
Nog even over Gerard Callenburgh, inderdaad vaak met een h geschreven. Hij was een Nederlandse Admiraal uit de zeventiende eeuw, geboren in 1642 in Willemstad. Maar hij woonde jarenlang in Vlaardingen, waar hij is overleden op 8 oktober 1722. Zijn huis stond aan de haven, van wat nu het begin van Westhavenkade is. Daar staat, aan de waterkant, ook een gedenkbord over Gerard Callenburgh. Het huis van Callenburgh is in 1907 vervangen door het huidige pand. Callenburgh was een marineman die steeds opklom in rang. In 1676 was hij vlaggenkapitein op het schip “Eendragt” bij het eskader van luitenant-admiraal-generaal Michiel de Ruyter in de Middellandse Zee. Na het sneuvelen van de Ruyter bij Syracuse in de Slag bij de Etna werd hij aangewezen als waarnemend viceadmiraal. Nadat commandant Jan den Haen ook sneuvelde nam Callenburgh het commando over de hele vloot over. Uiteindelijk keerde hij weer in Vlaardingen terug. Na nog enige reizen sleet hij zijn laatste jaren in Vlaardingen in zijn huis aan de haven. Bij de naamgeving van de nieuwe straat aan de andere kant van de haven werd hij als belangrijke Vlaardinger niet over het hoofd gezien, evenmin als Arnold Hoogvliet. Bij de vele versies over de naamgeving van de Eendrachtstraat voegen we er maar eentje toe: het schip van Callenburgh had ook de naam “Eendragt”. Als het niet waar is, is het wel een leuk geheugensteuntje.

Chocola snoepen met een goed gevoel in je hart
door Marianne van Herp

Het onderwerp van mijn column van deze week sluit goed aan bij de tentoonstelling op de 2e étage “Lekker dan?! Voedselvernieuwing in Vlaardingen” én past helemaal bij de feestelijke decembermaand, met de nodige snoeperijen rond de viering van vooral Sinterklaas en Kerstmis. Ik was gisteravond (donderdag 24 november) in de Windwijzer aanwezig bij een interessante lezing door Paul Schoenmakers, directeur duurzaamheid bij Tony’s Chocolonely. Paul is opgegroeid in Vlaardingen, oud-leerling van SG Spieringshoek in Schiedam en momenteel inwoner van Utrecht. Zijn loopbaan begon hij als scheikundig ingenieur bij Essent (het bruggetje naar energie van vorige keer!), en via diverse overstappen, waarin hij merkte zich niet thuis te voelen in de wereld van het grote geld, kwam hij bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Daar werkte hij onder andere samen met Solidaridad, dé organisatie op het gebied van ontwikkeling van duurzame en eerlijke handelsketens. Tot er een functie vrijkwam bij Tony’s Chocolonely, waar hij nu teamleider is van zes professionals in Amsterdam, vijf in Ivoorkust en drie in Ghana. De taak van dit team is drieledig: 1. Zorgen dat de cacaoboeren waarmee ze werken een leefbaar inkomen verdienen 2. Kinderarbeid voorkomen en tegengaan 3. Zorgen dat er geen ontbossing plaatsvindt. Dat is nogal wat, ga er maar aanstaan! Omdat samenwerken altijd meer impact heeft is er inmiddels een Tony’s Open Chain ontwikkeld, waarin 10 bedrijven deelnemen – o.a. Albert Heijn (Delicata repen) en Ben & Jerry’s. Inmiddels kent iedereen in Nederland het merk Tony’s Chocolonely wel. In Amsterdam zit onder de Beurs van Berlage een interactieve winkel, waar je ter plekke heel persoonlijke repen kunt laten maken. Ik ben er deze zomer toevallig geweest en het was héél druk! Maar hoe is dit bedrijf eigenlijk ontstaan? Vanuit Nederland! Het is een mooi en bijzonder verhaal.

Tony’s Chocolonely is ontstaan vanuit het TV programma Keuringsdienst van Waarde. Journalisten brengen in dit programma misstanden over productie van voedsel en andere producten aan het licht. Een van de presentatoren is Teun van de Keuken. Omdat Teun geschokt was over de feiten die boven tafel kwamen is hij zijn eigen reep gaan ontwikkelen. Op 29 november 2005 kwam de eerste op de markt: melkchocolade in een alarmrode wikkel, Fairtrade en 100% slaafvrij. Dus volgende week bestaat het merk 27 jaar. Samen met Oxfam Novib brengt Tony’s sinds 2007 ook chocoladeletters op de markt, handig om te weten in deze Sinterklaastijd! Als je de grote repen van Tony’s kent, heb je je wellicht weleens afgevraagd waarom die repen zo raar ingedeeld zijn in ongelijke stukken. Dat is sinds 10 jaar expres zo, om aan te geven dat de chocolade-industrie net zo ongelijk en oneerlijk is. De missie van Tony’s Chocolonely is om een eind te maken aan deze extreme ongelijkheid. Miljoenen boeren aan het begin van de keten produceren cacao. Miljarden consumenten aan het eind van de keten genieten van de chocolade. En daartussen zit een handvol giga-bedrijven die er baat bij hebben de cacaoprijzen onmenselijk laag te houden. De cacaoboer leeft hierdoor in armoede, met kinderarbeid en moderne slavernij tot gevolg. In Ghana en Ivoorkust werken (schrik niet!) zo’n 1,5 miljoen kinderen onder illegale omstandigheden en zijn 30.000 mensen slachtoffer van moderne slavernij. Daarom werkt Tony’s juist in deze landen en probeert daarmee het verschil te maken. Een grote troef daarbij zijn de boerencoöperaties, waardoor de cacaoboeren sterker komen te staan.

De chocola zelf wordt gemaakt in België, in Antwerpen. Ook de keten daarnaar toe wordt nauwkeurig gemonitord en ook toeleveringsbedrijven worden gecontroleerd. Er valt nog veel meer te vertellen, achter het ‘eenvoudige’ genotsmiddel chocolade zit echt een hele wereld! Maar feit is dat Tony’s Chocolonely daarnaast ook gewoon heel erg lekker is, bijzondere smaken heeft en elke reep (of letter!) een feestje is om te geven en te krijgen. Maar het is sowieso toch ook veel fijner om te snoepen met een goed gevoel in je hart. Fijn Sinterklaasfeest!