το συγγραφέα τον λεν Ανάντ Γκιρινταραντας
προσέξατε πως δεν έβαλα τόνο στο επώνυμο; Επειδή δεν έχω καταλάβει ακριβώς πού μπαίνει (τον έχω ακούσει σε βιντεάκια και σε πόντκαστς να εμφανίζεται και στο δεύτερο ι, και στο δεύτερο α, και στο τρίτο α). Λέγεται "hedging your bets" αυτό. Παρακάτω θα μάθουμε κι άλλους εγγλέζικους όρους.
Στο άρθρο της σημερινής, παρασκευιάτικης Καθημερινής (ναι, σημερινής -έχει ανέβει ήδη) γράφω γι' αυτό το βιβλίο:
|
|
το "Persuaders" του Γκιρινταραντας εξετάζει το πώς πείθουμε τους ανθρώπους να αλλάξουν γνώμη, σε μια εποχή ακραίας πόλωσης, συνομιλώντας με διάφορες ακτιβίστριες, πολιτικούς και επιστήμονες. Έχει ασφαλώς ενδιαφέρον, κι ας μην είναι όσο χρηστικό και πρακτικό θα ήθελε κανείς. Φταίει το ότι πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολο πρόβλημα -όχι ο Γκιρινταραντας. Στο άρθρο γράφω μερικά από τα βασικά συμπεράσματα και, κυρίως, αυτά που βρήκα τα πιο χρήσιμα, όπως μια παρουσίαση της τεχνικής του deep canvassing, που περιλαμβάνει προσωπικές δομημένες συνεντεύξεις με τα άτομα τη γνώμη των οποίων θέλουμε για τον ένα ή άλλο λόγο να επηρεάσουμε. (περισσότερα για το deep canvassing εκεί)
Εδώ όμως θέλω να σας μιλήσω για δυο άλλα, πολύ ενδιαφέροντα concepts που έμαθα από το βιβλίο, τα οποία έχουν επίσης μια χρησιμότητα, αλλά δεν χώρεσαν στο άρθρο:
|
|
1) η κλίμακα 90-75-50-25-0
|
|
|
Η ακτιβίστρια Λορέτα Ρος επινόησε ένα χρήσιμο εργαλείο για να κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους με τους οποίους καλείται να συνυπάρξει στο πεδίο της δραστηριότητάς της: τους "κύκλους επιρροής" ή την κλίμακα "90-75-50-25-0". Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο.
Στην κλίμακα τα νούμερα αντιπροσωπεύουν το ποσοστό στο οποίο οι άλλοι άνθρωποι συμφωνούν μαζί μας. Οι "90άρηδες", δηλαδή, είναι αυτοί που έχουν κατά 90% κοινές αξίες και απόψεις με εμας. Αυτοί βλέπουν τον κόσμο με παρόμοια μάτια και πιστεύουν πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα. Οπότε θα υπέθετε κανείς ότι ένας ακτιβιστής ή ένας πολιτικός μπορεί να τα βρει με έναν τέτοιον άνθρωπο, σχετικά εύκολα. Όπως διαπίστωσε στην πράξη η Ρος, όμως, κι εκεί εμφανίζονται μεγάλες συγκρούσεις. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως βρίσκουν πιο ενδιαφέρον το 10% στο οποίο διαφωνούν, και τείνουν να δίνουν έμφαση σε αυτό. "Περνούν πολύ χρόνο προσπαθώντας να μετατρέψουν τους 90άρηδες σε 100άρηδες", λέει, "κάτι που δεν έχει νόημα". Σύμφωνα με τη Ρος, θα έπρεπε να προσπαθούν να κάνουν δουλειά πάνω σ' αυτό το 90% που συμφωνούν. Το ίδιο ισχύει και με την άλλη κατηγορία, των "75%", όπου οι διαφωνίες είναι μεγαλύτερες. Αλλά και εκεί υπάρχει προοπτική συνεργασίας και επίτευξης στόχων, αν δεχτούν να μην εστιάσουν στις διαφωνίες, αλλά να συνεργαστούν στα κοινά. Όπως περιγράφει το αντίστοιχο κεφάλαιο, αυτό δεν είναι απλό πράγμα, και ο προοδευτικός κόσμος στις ΗΠΑ (αλλά και αλλού) μαστίζεται από εσωτερικές έριδες και μικρούς, αξιοθρήνητους εμφυλίους.
Στις υπόλοιπες κατηγορίες της κλίμακας, βεβαίως υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι "50%" αποδέχονται βασικές αξίες που αποδέχεσαι κι εσύ, αλλά ο κόσμος που θέλουν δεν είναι ο κόσμος που θέλεις εσύ. Μπορείς, όμως, ακόμα και αυτούς να τους καταλάβεις και, βρίσκοντας τα βασικά στα οποία συμφωνείτε, να ανοίξεις ένα δίαυλο διαλόγου -αλλά πάντα σε περιορισμένο φάσμα θεμάτων.
Οι "25%" δεν μοιράζονται ούτε τις βασικές αξίες, ούτε καν τη γλώσσα με την οποία καταλαβαίνουν τον κόσμο. Το μόνο βασικό κοινό που υπάρχει είναι ότι και αυτοί, όπως και εσύ, θέλουν να γίνονται αποδεκτοί ως καλοί άνθρωποι. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με αυτούς είναι να τους βοηθήσεις να δουν μέσα τους, και να μην υποτιμήσεις ή παραγνωρίσεις τη βασική αιτία για την οποία κάνουν όσα κάνουν: το φόβο.
Και ποιοι είναι οι "0%"; Εδώ η Λορέτα Ρος αφιερώνει μόνο δύο λέξεις, χωρίς περισσότερη ανάγκη για εξήγηση ή ανάλυση: "οι φασίστες".
|
|
2) Οι "κι αυτό σωστό" άνθρωποι
|
|
|
Η πιο θυμωμένη ειδικός που εμφανίζεται στο βιβλίο είναι η επικοινωνιολόγος Ανάτ Σένερ-Οσόριο, η οποία ειδικεύεται στην πολιτική επικοινωνία. Μεταξύ πολλών άλλων αιρετικών και ενδιαφερόντων, αναφέρει ότι πολλές και πολλοί δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς τι είναι οι "αναποφάσιστοι" ψηφοφόροι, αυτοί που υποτίθεται ότι βρίσκονται στο μέσο της ιδεολογικής κατανομής και τους οποίους δυνητικά μπορεί να προσελκύσει οποιοδήποτε κόμμα. Η Οσόριο τους χαρακτηρίζει "The Good Point people", που μπορεί να αποδοθεί ως οι "κι αυτό σωστό" ψηφοφόροι. Είναι αυτοί που τους λες "πρέπει να αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό για να υποστηρίξουμε τα χαμηλόμισθα νοικοκυριά" και σου λένε "κι αυτό σωστό". Τους λες όμως και ότι "μια αύξηση του κατώτατου μισθού θα πλήξει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και θα πυροδοτήσει τον πληθωρισμό", και σου λένε "κι αυτό σωστό".
Για να δείξει καλύτερα τη εννοεί, ανάφερε τα ευρήματα μιας έρευνας από τη Μινεσότα
"Το να μιλάμε για θέματα ρατσισμού είναι απαραίτητο για την κοινωνική πρόοδο", έλεγε ένα από τα ερωτήματα - το 85% των ερωτηθέντων συμφωνούσε.
"Το να μιλάμε για θέματα ρατσισμού δεν διορθώνει τίποτε και μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα", έλεγε όμως άλλο ερώτημα -το 69% των ερωτηθέντων έλεγε: "κι αυτό σωστό"
"Οι μαύροι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα εμπόδια από τους λευκούς για να επιτύχουν" έλεγε άλλο ερώτημα - το 74% συμφωνούσαν με αυτό.
"Οι μαύροι και οι λατίνοι που δεν επιτυγχάνουν είναι υπεύθυνοι για την τύχη τους", έλεγε όμως άλλο -το 62% μαντεύετε τι έλεγαν: κι αυτό σωστό.
Τέτοια αντιφατικά ευρήματα τα βλέπουμε πάρα πολύ συχνά και στις δικές μας έρευνες, εδώ στη δικιά μας χώρα. Η εξήγηση είναι αυτή: οι άνθρωποι δεν έχουν στο μυαλό τους έτοιμες απαντήσεις για όλες τις ερωτήσεις που μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι ζωές είναι περίπλοκες και γεμάτες με άλλα πράγματα, και δεν έχουν σκεφτεί καλά όλα τα θέματα που υπάρχουν. Αυτό σημαίνει ότι λένε πολλές βλακείες, και ότι πολλά από τα πράγματα που νομίζουν ότι πιστεύουν είναι λάθος. Σημαίνει όμως και κάτι άλλο: μέσα στη θολούρα και τα κενά ενημέρωσης, χωράει κουβέντα, υπάρχει ευελιξία, υπάρχει περιθώριο να μπεις και, αν χρησιμοποιήσεις τα σωστά κόλπα και τις σωστές μεθόδους, να κάνεις δουλίτσα.
Είναι δύσκολο, χρονοβόρο και ψυχοφθόρο. Αλλά εφικτό.
Το βιβλίο του Γκιρινταραντας είναι χρήσιμο εργαλείο για όποια ή όποιον θέλει να προσπαθήσει.
|
|
|
μετά τα "καλύτερα οπτικοακουστικά προϊόντα από τον κόσμο του Star Wars", ακολουθεί μια άλλη λίστα με πράγματα αξιολογημένα σύμφωνα με τα γούστα μου. Πρόκειται για τις
|
|
καλύτερες σειρές που είδα το 2022, κατά τη γνώμη μου
|
|
|
10. Welcome to Wrexham (Disney+ -αλλά μόνο τα 12 από τα 18 επεισόδια της σεζόν -δεν ξέρω γιατί. Τα υπόλοιπα πρέπει να αναζητήσετε αλλού)
9. What We Do In The Shadows (Disney+)
8. Atlanta (Disney+)
7. Derry Girls (Netflix -φέτος βγήκε η τρίτη και τελευταία σεζόν)
6. The Bear (Disney+)
5. Only Murders in the Building (Disney+ -η πρώτη σεζόν αισθητά καλύτερη από τη δεύτερη)
4. Dopesick (Disney+)
3. Andor (Disney+ -ήταν και στην προηγούμενη λίστα, στο #1!)
2. Severance (AppleTV+ -ξέρετε εκείνες τις σειρές που στο τέλος του επεισοδίου νιώθεις καλύτερα από ό,τι ένιωθες στην αρχή; Όπως το #7 της λίστας, ας πούμε. Ε, αυτή είναι το ακριβώς ανάποδο)
1. Better Call Saul (Netflix)
|
|
|
ένα θαυμάσιο έργο τέχνης, που φέτος τελείωσε, και έτσι πλέον μπορείτε να το δείτε ολοκληρωμένο
(καλύτερο από το Breaking Bad)
|
|
μερικά λινξ
στο YouTube έχει ανέβει μια σειρά 23 διαλέξεων του ιστορικού Τίμοθι Σνάιντερ με θέμα τη δημιουργία της σύγχρονης Ουκρανίας. Έχω δει μόνο αποσπάσματα ως τώρα, αλλά αν σας αρέσει να παρακολουθείτε μαθήματα έτσι (γιατί περί μαθήματος πρόκειται), αξίζει να αφιερώσετε το χρόνο, νομίζω.
ένας στους πέντε αμερικανούς δεν ξέρουν να διαβάζουν καλά. Το ποσοστό και στη δική μας χώρα είναι περίπου αντίστοιχο. Είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για την κοινωνία, με συνέπειες οφθαλμοφανείς, για το οποίο δεν συζητάμε όσο θα έπρεπε.
γιατί τα γραφήματα του Economist είναι τόσο ωραία, λιτά και κατανοητά;
αν ακόμα δυσκολεύστε να βρείτε δώρα για μικρά και μεγάλα παιδιά στη ζωή σας, να αυτός ο πολύ χρήσιμος κατάλογος για να πάρετε ιδέες.
έρευνα: οι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους παρά να αφεθούν να κάτσουν μόνοι τους στην ησυχία
μπορείτε να διαβάσετε την καταπληκτική ιστορία της Ενριέτας Λακς, μιας μαύρης γυναίκας που έζησε πριν από 100 χρόνια στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, μια ζωή σκληρή και σύντομη, σε αυτό εδώ το πολύ ωραίο βιβλίο. Το όνομά της θα είχε ξεχαστεί από όλους, αν μετά από μια σειρά από συμπτώσεις και εγκλήματα, καρκινικά κύτταρα από το σώμα της δεν είχαν δημιουργήσει μια κυτταρική σειρά που έκτοτε αναπαράγεται και χρησιμοποιείται από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Αλλά γιατί θυμήθηκα την ιστορία της; Στην γενέτειρά της πρόκειται να κατεβάσουν το άγαλμα του Ρόμπερτ Λι, του στρατηγού των Νοτίων στον εμφύλιο. Των Νοτίων, ναι, που ήθελαν να αποσχιστούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα θυμήθηκαν να το κατεβάσουν. Και τι θα μπει στη θέση του;
Ένα άγαλμα της Ενριέτας Λακς.
πώς ακούγονται τα περισσότερα πόντκαστ, πια
καταπληκτικό βιντεάκι για ένα ζευγάρι στο οποίο ανήκει ολόκληρο το νερό της Καλιφόρνιας (!)
καταπληκτικό επίσης: είχε μόνο μία ευκαιρία να το πετύχει ακριβώς!
όταν το δέντρο συνάντησε το ηλεκτροφόρο καλώδιο (δείτε το μέχρι το τέλος)
τέλος, για την αργόσυρτη, οδυνηρή κατάρρευση του Twitter:
ένα άρθρο που τα λέει καλά
ένα άλλο άρθρο που επίσης τα λέει καλά
ένα τρίτο άρθρο, που επίσης τα λέει καλά
παρεμπιπτόντως: ο κυριότερος λόγος για τον οποίο δεν έχω γράψει ακόμα κάτι για το χαμό στο Twitter είναι αυτός: τα περισσότερα από όσα θα είχα να σας πω έχουν γραφτεί ήδη
|
|
εν τω μεταξύ,
710 μέλη έχουν γραφτεί στο 241020 Club
χάρη σε αυτές και σε αυτούς παίρνετε κάθε Παρασκευή αυτό εδώ το δαπανηρό και χρονοβόρο γράμμα. Οπότε αφιερώστε ακόμα λίγα δευτερόλεπτα για να τους στείλετε μερικά μιλιλίτρ συμπυκνωμένης ευγνωμοσύνης μέσα από τα καλώδια του ίντερνετ.
κάτι καταπληκτικό που συμβαίνει στο 241020 Club, μετά τη διεύρυνση: επειδή η επικοινωνία είναι μονόδρομη (μόνο εγώ ανεβάζω λινξ και μηνύματα), τα μέλη έχουν αναπτύξει μια γλώσσα επικοινωνίας με τα emoji που μπορούν να βάζουν κάτω από κάθε μήνυμα. Δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Είναι τέλειο.
αν θέλετε να συμμετάσχετε κι εσείς και να συνεισφέρετε στο γενικότερο όλον, ο τρόπος είναι τα δύο κουμπιά παρακάτω. Διαλέξτε όποιο θέλετε -δεν έχουν πρακτική διαφορά:
|
|
|
|
