Τι άλλο να σας πω; Δεν έχω πολλά να σας γράψω για το ένα θέμα που έχουμε εδώ. Εσείς πιθανότατα βλέπετε και τηλεόραση, και έχετε μάθει περισσότερα από εμένα (το καλώδιο της κεραίας σε εμάς έχει χαλάσει από το 2020 -το διαπιστώσαμε το 2022). Την περασμένη Τετάρτη ξυπνήσαμε όλες και όλοι με το βάρος μιας ακόμα τραγωδίας. Πώς σας το έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα;

"Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα (για να μην πω "οι τραγωδίες") γίνονται πια τόσο πυκνά που σύντομα θα έχουμε κάθε μέρα και μια επέτειο".

24/02, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
26/02, το πρώτο κρούσμα Covid στην Ελλάδα.
01/03, τα Τέμπη.

Για το φριχτό ατύχημα, που προκάλεσε το θάνατο 57 ανθρώπων (ως την ώρα τούτη, τόσοι είναι) τα ξέρετε όλα και όλα τα 'χετε διαβάσει ήδη. Ότι, για παράδειγμα:

Το σύστημα ήταν ακατάλληλο και κανείς δεν ενδιαφερόταν για να το φτιάξει.
Ο σταθμάρχης κακώς ήταν εκεί που ήταν.
Δεν υπήρχε δικαιολογία: είχαν γίνει δημοσιογραφικές έρευνες στο παρελθόν για τα προβλήματα στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Ένα άλλο αφιέρωμα για το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ελλάδας.
Μια από τις έρευνες που προειδοποιούσαν για τις προδιαγραφές ασφάλειας και τις καθυστερήσεις.

Δεν ξέρω τι να προσθέσω στα πάρα πολλά που λέγονται και γράφονται αυτές τις ημέρες για την τραγωδία. Εκτός ίσως από δύο πράγματα. Το ένα το έγραψα στην Καθημερινή (λινκ παρακάτω) και το άλλο είναι το εξής:

το ότι κανείς μας δεν μπορεί να συλλάβει τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους στην τραγωδία, δεν είναι ακριβές.

Είναι λάθος. Όσοι και όσες έχουμε ανθρώπους που αγαπάμε και νοιαζόμαστε πολύ, ζούμε τις ζωές μας πάνω σε ένα διαρκές φόντο αγωνίας. Το φάσμα κι ο φόβος του χαμού υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού. Και βέβαια μπορούμε να συλλάβουμε τον πόνο. Δεν μπορούμε να συλλάβουμε την κλίμακα, αλλά σε κάποιο επίπεδο ασφαλώς και ξέρουμε τι ζουν οι γονείς, οι συγγενείς, οι συμφοιτητές, οι συναδέλφοι και οι φίλοι των θυμάτων. Είναι αυτό που ενδόμυχα φοβόμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα της ζωής μας. Και έτσι, όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει, και το φάσμα του χαμού έρχεται απ’ το φόντο στο προσκήνιο, κανείς μας δεν μένει αλώβητος. Κανένας και καμιά από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές σήμερα, δεν είστε στην ίδια κατάσταση που ήσασταν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Δεν είναι μια γενική, ασαφής στενοχώρια. Έχουμε όλοι χάσει κάτι.

αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή

γράφω για τον δικό μου τρόπο να διαχειρίζομαι τέτοιες τραγωδίες: περιμένω να υποχωρήσει η στεναχώρια διαβάζοντας έρευνες και νούμερα. Ίσως να μην είναι ο καλύτερος τρόπος. Αυτόν έχω.

Το άρθρο θα ανέβει για να το διαβάσετε και εκεί το βράδυ του Σαββάτου.

σε προαύλιο σχολείου της Πύλου

δοκιμή: αυτή τη φορά τα λινξ, κάπως αλλιώς, με περισσότερα λόγια

το πρόβλημα με τα όπλα στην Ουκρανία

Σε αυτό το εκτενές αφιέρωμα ο Economist εξηγεί με απλά λόγια πώς λειτουργεί η βιομηχανία παραγωγής οπλικών συστημάτων παγκοσμίως, και γιατί ο ανεφοδιασμός της Ουκρανίας με νέα όπλα και πυρομαχικά είναι τόσο δύσκολη υπόθεση. Μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία, για να πάρετε μια εικόνα για το πρόβλημα:

Για να απαντήσει στα χτυπήματα του ρωσικού στρατού, οι Ουκρανοί εκτοξεύουν 5-6.000 βλήματα και ρουκέτες κάθε μέρα. Τόσα περίπου εισάγει ή παράγει ένα μικρό κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ το χρόνο.
Ολόκληρη η ετήσια παραγωγή βλημάτων 155 χιλιοστών των ΗΠΑ και των χωρών της Ευρώπης μαζί φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες του Ουκρανικού στρατού για τρεις μήνες.
Οι ΗΠΑ θα χρειαστούν έξι χρόνια για να αναπληρώσουν τους 1.600 πυραύλους Stinger που έχει παραλάβει ως τώρα η Ουκρανία. Τόσοι είναι πύραυλοι που διατέθηκαν σε όλες τις χώρες του κόσμου πλην ΗΠΑ τα τελευταία 20 χρόνια.

Το πρόβλημα είναι πολλαπλό, και έχει να κάνει με τον τρόπο που είναι στημένες οι γραμμές παραγωγής διαφόρων οπλικών συστημάτων. Είναι εξαιρετικά πολυπλοκότερες από ό,τι φαντάζονται πολλοί, αλλάζουν και αναβαθμίζονται δύσκολα και μεγάλες μετατροπές στο δυναμικό και την κλίμακα παίρνουν πολύ χρόνο. Όλα αυτά τα θέματα τα κοιτάζουν αυτή τη στιγμή όλες οι δυτικές χώρες που παράγουν όπλα, αλλά οι λύσεις θα πάρουν πολύ χρόνο.

Διαβάστε το άρθρο, είναι πολύ χρήσιμο.

ο Γιάννης στο Daily Show

Προχτές ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο διασημότερος Έλληνας στον κόσμο, ήταν προσκεκλημένος στη χιουμοριστική βραδινή εκπομπή της αμερικανικής τηλεόρασης The Daily Show. Για όσους δεν ξέρουν το Daily Show είναι μια εκπομπή που σχολιάζει την επικαιρότητα χιουμοριστικά, η οποία έγινε διάσημη από την εποχή που την παρουσίαζε ο κωμικός Τζον Στιούαρτ. Για ένα φεγγάρι προ 20ετίας προβαλλόταν και στην Ελλάδα από το CNN (εκεί την έμαθα), αλλά έκτοτε την βλέπουμε, βεβαίως, στο Ίντερνετ. Αυτή την εποχή την εκπομπή την παρουσιάζουν διαφορετικοί παρουσιαστές κάθε εβδομάδα, καθότι βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία αντικατάστασης του τελευταίου παρουσιαστή της, του νοτιοαφρικανού κωμικού Τρέβορ Νόα. Του οποίου το βιβλίο είναι πάρα πολύ ωραίο, παρεμπιπτόντως. Αλλά γιατί σας τα λέω όλα αυτά;

Αυτή την εβδομάδα το Daily Show το παρουσιάζει ένας άλλος κωμικός ονόματι Χασάν Μινάζ, επίσης πολύ καλός (μπορείτε να βρείτε stand up παραστάσεις του στο Netflix -Hasan Minhaj γράφεται) ο οποίος πριν από λίγο καιρό είχε γίνει viral εκφράζοντας τη λατρεία του για το Γιάννη σε ένα podcast. Οπότε όταν ανέλαβε το Daily Show, τον κάλεσε να τα πούνε.

Τώρα, ξέρετε ασφαλώς ότι οι αθλητές δεν είναι καλοί προσκεκλημένοι σε τέτοιες εκπομπές. Δεν είναι ηθοποιοί, δεν έχουν την αμεσότητα και την ενέργεια που χρειάζεται το μέσο και σχεδόν πάντα βγαίνουν αμήχανοι και ξύλινοι -είναι δικαιολογημένο και ανθρώπινο και ο δικός μας, φυσικά, κάπως έτσι εμφανίζεται. Ο δικός μας, όμως, έχει και κάποια άλλα χαρακτηριστικά, ακριβώς αυτά που λάτρεψε ο Χασάν Μινάζ, και τα οποία ξεχειλίζουν από την οθόνη: την καλοσύνη, την ταπεινότητα και την ευγένεια, που τον κάνουν ακαταμάχητο ως δημόσια παρουσία. Και, βεβαίως, και κάτι άλλο, εξίσου ακαταμάχητο: την πηχτή, βαριά ελληναράδικη προφορά των αγγλικών, που μυρίζει κοκορέτσι, ελαιόλαδο και φέτα.

κι αν όντως ο κορωνοϊός προήλθε από εργαστήριο;

Το σενάριο από την αρχή είχε μπει στο περιθώριο της κουβέντας, ακριβώς επειδή έσπευσαν να το υιοθετήσουν ακραίοι συνομωσιολόγοι και ψεκασμένοι, την εποχή που όλοι ήταν στην τσίτα. Αλλά έχουν περάσει τρία χρόνια και κανείς δεν ξέρει ακόμα πώς πέρασε αυτός ο ιός στους ανθρώπους. Τις προάλλες μια υπηρεσία του αμερικανικού Υπουργείου Ενέργειας έβγαλε μια έκθεση στην οποία αποδίδει την εμφάνιση του ιού σε διαρροή από εργαστήριο, αν και χαρακτηρίζοντας το πόρισμα "low confidence". Το FBI είχε καταλήξει σε παρόμοιο συμπέρασμα στο παρελθόν (με "moderate confidence". Τέσσερις άλλες υπηρεσίες έχουν καταλήξει στο αντίθετο συμπέρασμα -ότι ο ιός πέρασε με φυσικό τρόπο από ζώα σε ανθρώπους. Πώς πρέπει εμείς τώρα να διαχειριζόμαστε αυτές τις πιθανότητες και αυτά τα σενάρια, μετά από μια πανδημία που σκότωσε πάνω από 20 εκατομμύρια ανθρώπους (και εξακολουθεί να σκοτώνει);

Να ένα ωραίο και ζυγισμένο άρθρο, που με καλύπτει προς το παρόν.

"if you had been told, back in 2019, that this would be the state of knowledge in 2023, would it not seem extremely weird to you that there has not been a broad public conversation about the wisdom of potentially dangerous virological research in the meantime?"

το αυτο-cancel

Δεν ξέρω αν έχετε δει ποτέ τα κόμιξ με τον Ντίλμπερτ, μικρά χιουμοριστικά σκιτσάκια που σατιρίζουν τις εργασιακές σχέσεις και τη ζωή στο γραφείο. Κάποτε, θυμάμαι, ήταν αστεία. Ο δημιουργός τους δεν είναι πια -ο Σκοτ Άνταμς εδώ και πολλά χρόνια έχει αυτοεξοβελιστεί από το αμερικανικό πολιτισμικό mainstream, αγκαλιάζοντας τον τραμπισμό, διάφορες παλαβές θεωρίες συνομωσίας και, βεβαίως, το ρατσισμό. Ένα πρόσφατο ακραίο ρατσιστικό παραλήρημα ήταν φαίνεται η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, και έτσι οι περισσότερες εφημερίδες που φιλοξενούσαν τα κόμιξ του δήλωσαν ότι θα σταματήσουν να τα δημοσιεύουν. Καθώς ο ίδιος και πολλοί όμοιοί του έσπευσαν να κατηγορήσουν την επάρατη "cancel culture", όμως, άλλοι επισήμαναν ένα ενδιαφέρον ενδεχόμενο: να το έκανε επίτηδες, για να επωφεληθεί από τη δημοσιότητα που κέρδισε από τo παραλήρημα (το οποίο συνέβη στο δικό του κανάλι στο YouTube) και το προμελετημένο "cancel" που, ούτως ή άλλως, δεν θα επηρεάσει το κοινό στο οποίο απευθύνεται (και το οποίο δεν διαβάζει εφημερίδες) στο ελάχιστο.

Μια συζήτηση περί του θέματος εδώ.

o δρόμος προς την AGI είναι σπαρμένος με αγκάθια

Ο CEO της OpenAI, της εταιρείας που έχει φτιάξει το ChatGPT, ανέβασε ένα κείμενο στο οποίο περιγράφει το πώς κατά τη γνώμη του πρέπει να μοιάζει η πορεία προς μια "Artificial General Intelligence", τη "γενική" τεχνητή νοημοσύνη, τα μηχανήματα δηλαδή που δεν θα μπορούν να κάνουν αυτόματα από μόνα τους μόνο πολύ συγκεκριμένα πράγματα, αλλά γενικά, όλα τα πράγματα. Η τεχνητή νοημοσύνη που φανταζόμασταν από την επιστημονική φαντασία, δηλαδή, κι αυτό που κάποιοι περιγράφουν "την τελευταία ανακάλυψη του ανθρώπινου είδους". Τα φιλοσοφικά ερωτήματα που προκύπτουν από την εμφάνιση τέτοιων μηχανών στον κόσμο μας είναι τεράστια (διαβάστε αυτό) αλλά όλοι οι ειδικοί συμφωνούν λίγο-πολύ σε δύο πράγματα: ότι θα είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, την επόμενη μέρα της οποία δεν μπορεί να προβλέψει απολύτως κανένας και ότι θα αργήσει αρκετά. Άνθρωποι σαν τον Σαμ Όλτμαν (ο CEO που λέμε) πιστεύουν ότι δεν θα αργήσει και τόσο, και ότι η μετεξέλιξη των τεχνολογιών που ήδη χρησιμοποιούμε για να μας ζητάνε να χωρίσουμε τη γυναίκα μας και να πάμε μ' αυτές θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα προς τα εκεί. Το κείμενό του βρίθει τοποθετήσεων στα όρια του κριντζ ("we want AGI to empower humanity to maximally flourish in the universe"), αλλά μας προσφέρει ένα πλαίσιο για να ξέρουμε κι εμείς πού να αποδώσουμε το φταίξιμο, στα μιλισεκόντ που θα μεσολαβήσουν από το ξύπνημα της πρώτης ενσυνείδητης AGI μέχρι την εξαφάνιση του είδους μας από το σύμπαν.

Μισοαστεία το λέω.

Το άρθρο εδώ.

οι ταινίες με το Χάρι Πότερ ήταν ζημιογόνες, λέει

Ξέρατε ότι η ταινία "Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα", που έβγαλε πάνω από $1 δισεκατομμύριο στο παγκόσμιο box office, ήταν ζημιογόνα για την Warner Brothers; Ότι το "My Big Fat Greek Wedding" (δε θυμάμαι το ελληνικό τίτλο, παραδόξως) που ήταν μια παγκόσμια επιτυχία με εισπράξεις $350 εκατομμύρια, είχε κι αυτό χασούρα; Ότι ο "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" του Πίτερ Τζάκσον ήταν κι αυτός ζημιογόνος; Φταίει η δημιουργική λογιστική του Χόλιγουντ, ένα διαχρονικό φαινόμενο κατά το οποίο τα κινηματογραφικά στούντιο επιστρατεύουν τρικ και αλχημείες για να μειώσουν τα κέρδη που φαίνονται από τις ταινίες τους, με σκοπό να γλιτώσουν φόρους και μπόνους που προβλέπονται από τα συμβόλαια των συντελεστών τους. Το κάνουν επίτηδες, οι συντελεστές (σκηνοθέτες, ηθοποιοί, τεχνικοί) τους πηγαίνουν στα δικαστήρια και, χρόνια μετά, αποζημιώνονται με λιγότερα χρήματα από όσα θα έπαιρναν κανονικά. Εδώ το άρθρο της Wikipedia για το θέμα.

το καλύτερο γκολ του 2022

Σας είχα ξαναβάλει εδώ τις υποψηφιότητες -ανακοινώθηκε και ο νικητής, που ήταν και η δική μου προτίμηση. Πιθανότατα δεν έχετε ακουστά τον 36χρονο Πολωνό ποδοσφαιριστή Μάρτιν Ολέκσι που το έβαλε. Είναι ένα αναπάντεχο αριστούργημα.

Εδώ όλοι οι νικητές του "βραβείου Πούσκας" από το 2009 μέχρι σήμερα:

τα πολλά ψέματα του Ρούπερτ Μέρντοχ

Θυμάστε που μετά τις εκλογές του 2020 στις ΗΠΑ η εταιρεία που διέθετε τα μηχανήματα με τα οποία διεξάγεται η εκλογική διαδικασία σε διάφορες Πολιτείες έκανε μήνυση στο Fox News επειδή δημοσίευε ψέματα και αστήρικτες κατηγορίες περί νοθείας; Ε, η δίκη γίνεται τώρα, και έτσι έρχονται στη δημοσιότητα διάφορα διαμάντια. Όπως, για παράδειγμα, ότι ο 91χρονος Ρούπερτ Μέρντοχ ήξερε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν έγκυρο, και επέτρεπε στους "δημοσιογράφους" του καναλιού να συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν τα ψέματα στο υπερσυντηρητικό και υπερήλικό κοινό τους, για να μην πέσουν τα νούμερα. Αποκαλύπτεται, επίσης, και το πότε αποφασίστηκε μια κάποια στροφή προς τη λογική.

"On Jan. 8, Murdoch told a former executive that "Fox News [is] very busy pivoting. ... We want to make Trump a non person."

8 Ιανουαρίου. Τυχαίο;

τέλος: αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε

Την ερχόμενη Δευτέρα, 6 Μαρτίου, δύο ημέρες πριν από την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, θα παίξω το ρόλο του συντονιστή/mansplainer σε ένα πάνελ δυναμικών και σημαντικών γυναικών που οργανώνει ο Δήμος Αγίου Δημητρίου. Δείτε τις προσκεκλημένες και εντοπίστε, αν μπορείτε την ενδιαφέρουσα διαπλοκή. Ε, δέκα χρόνια είναι αυτά. Αργά ή γρήγορα, κάτι τέτοιο θα συνέβαινε.