Beste Parochianen, vrienden en belangstellenden,
We komen aanstaande zondag weer bij elkaar om de eucharistie te vieren. We hopen dat we er allemaal weer kunnen zijn. Het blijft gek dat we een zondag overslaan. Het is net alsof je een gat slaat in het liturgisch jaar.
De lezing uit het evangelie gaat over hoe Jezus zijn ware, verheerlijkte gedaante laat zien aan drie van zijn discipelen. Zij weten niet wat zij daar mee aanmoeten. Weten wij het dan wel? We gaan hierover zondag van gedachten wisselen. Ik heb ook ChatGPT even aan het werk gezet. Ik vond dat hij/zij/het een mooi antwoord gaf. Natuurlijk hangt dit af van de juiste vraagstelling.
Allen van harte welkom aanstaande zondag!
Alvast een gezegende zondag!
Richard.
|
|
De lezingen voor de komende viering zijn:
Liturgisch jaar: A
TWEEDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD
Kerkboek blz. 68
Lectionarium (klein) blz. 62
Lezingen:
- Exodus 24, 12-18
- Psalm 33, 12-22 [13-20]
- Filippenzen 3, 7-14
- Psalm 99
- Matteüs 17, 1-9
Gebed van deze zondag
God, die de heerlijkheid van uw Zoon
op de berg geopenbaard hebt,
laat ons van U de kracht ontvangen om ons kruis te dragen,
opdat wij in de glorie delen
van onze Heer Jezus Christus, uw Zoon,
die met U in de eenheid van de heilige Geest
leeft en regeert in de eeuwen der eeuwen.
Amen.
|
|
|
Waar gaat het over
Matteüs 17, 1-9 (© NBV21)
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze alleen waren. Voor hun ogen veranderde Hij van gedaante, zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Plotseling verschenen aan hen Mozes en Elia, die met Jezus in gesprek waren. Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: ‘Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als U wilt zal ik hier drie tenten maken, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.’ Hij was nog niet uitgesproken of een stralende wolk overdekte hen, en uit de wolk klonk een stem: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik vreugde. Luister naar Hem!’ Toen de leerlingen dit hoorden, werden ze overvallen door een hevige angst en wierpen ze zich ter aarde. Jezus kwam dichterbij, raakte hen aan en zei: ‘Sta op, wees niet bang.’ Ze keken op en zagen niemand meer, Jezus was alleen.
Toen ze de berg afdaalden, gebood Jezus hun: ‘Praat met niemand over wat jullie hebben gezien voordat de Mensenzoon uit de dood is opgewekt.’
Overweging
In ons leven hebben we allemaal momenten, belangrijke, ingrijpende gebeurtenissen die als heldere bakens rotsvast uitstaan in het landschap van onze persoonlijke geschiedenis. De geboorte van een kind, het overlijden van een dierbaar familielid, het behalen van een einddiploma, het overwinnen van een crisis, bekering, vernederingen, pijn en vreugde… U zelf weet het best die momenten aan te geven in uw eigen leven. En soms willen we er liever niet aan herinnerd worden als de pijn die zulke ingrijpende momenten met zich mee droegen ons nog te veel is.
De ritmen van de dagen, de weken, de maanden van de jaren spelen ook een rol in ons leven. Hier delen we met vele andere mensen op deze aarde de vreugde die de lente ons brengt, de warmte van de zomerzon, de pijn van de vrieskou die ons lichaam kan verdoven in de winter, de geselende winden en regens in de herfst. Het zijn ook momenten die ons raken, soms dieper dan anders.
Het liturgisch jaar, voert ons ook langs intens aangrijpende momenten uit het leven van onze Heer. We maken ze mee, om ons te laten doordringen van de diepere betekenis van die momenten en betekenis voor ons leven. Het gaat in het vieren van het liturgische jaar niet om een herhalen van wat we al weten, maar opnieuw kijken naar de bakens in het leven van de mensheid, om te ervaren dat die bakens ook in ons leven staan.
Het getuigenis van de drie apostelen Jacob, Petrus en Johannes is zo’n baken, die we zien staan, maar de inhoud, de verwijzing niet begrijpen. Jezus, die voor de ogen van zijn leerlingen verandert: “zijn aangezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht……”
Er gebeurde iets zo bijzonder, dat de leerlingen die dit meemaakte niet wisten wat ze hiermee aan moesten. De vergelijking die misschien ook bij hen opkwam was wat er ooit gebeurde op de berg Sinaï. Daar verscheen de heerlijkheid van de Heer en die leek voor de Israëlieten op een “verterend vuur!” Het was ook het moment dat Mozes de stenen tafelen kreeg met de leefregels. Een soort contract tussen God en zijn volk en de mensen van het volk onderling. De verschijning van de Heer was niet louter als een indrukwekkend schouwspel bedoeld, maar had een boodschap. De mensen werden door middel van Mozes als boodschapper en tussenpersoon gemaand, en aangespoord de goede Weg te volgen, de weg naar het leven.
Als we ditzelfde inleggen in de verschijning van Jezus op de berg Tabor kunnen we iets meer met deze gebeurtenis. Het zijn nu niet de geboden die worden overhandigd, maar Jezus zelf schittert in volle glorie, de glorie die hij zal ontvangen na zijn opstanding. Jezus is nu hier de weg die de leerlingen te zien krijgen en kunnen volgen, nadat Jezus alles volbracht heeft. Het is jammer dat we niet meer weten over wat de leerlingen meemaakten toen ze Jezus zo zagen. Wat ervoeren ze zelf diep in hun binnenste, deelden zij in die vrede en volmaaktheid die Jezus uitstraalde? Petrus wilde niet liever dan blijven! Hij wilde drie hutten maken, één voor Jezus, één voor Mozes, één voor Elía. Dit was niet de bedoeling zoals hen werd duidelijk gemaakt. Niet stilstaan bij wat zij hadden meegemaakt maar er mee aan het werk: de zoon volgen, zoals de stem hen maande. Waarom zouden we Jezus volgen? Om net zo te worden als hij.
Wat is dan dat ‘werk’ van de christen? Als we luisteren naar Paulus, zoals hij schrijft aan de Filippenzen, dan krijgen we een idee. Hij zegt “wat winst voor mij was ben ik om Christus gaan beschouwen als verlies”. Wat bedoelt hij daar mee? Winst is wat wij denken dat goed voor ons is. Winst is wat wij voor elkaar krijgen. Winst is waarin wij uitblinken. Dat als verlies beschouwen is eigenlijk loslaten wat wij denken en willen, loslaten wat wij verwachten en niet willen. Paulus gaat nog verder, hij wil alles als verlies beschouwen “want mijn Heer Christus Jezus kennen gaat alles te boven” zegt hij. Paulus zegt eigenlijk dat alles wat hij denkt, alles wat hij verwacht, alles, alles waar hij een voorstelling van kan maken, niet is waar het om gaat! Petrus wil drie hutten bouwen, daar ging het niet om, slechts het “hoort naar hem”, klinkt door alles heen.
Het werk voor de christen is dus juist eerst niet werken, maar eerst luisteren.
Hoe vaak denken wij niet ik moet die en die helpen omdat het mijn christelijke plicht is, maar hebben we geluisterd naar wat echt nodig is? Zijn het onze gedachten en ideeën om te helpen of komen ze uit ons diepste door de inspiratie?
Richard.
|
|
ChatGPT en de Bijbel
Naar aanleiding van de tekst uit Matteüs 17, 1-9 het volgende
De tekst beschrijft een krachtige en ontzagwekkende ervaring die Petrus, Jakobus en Johannes hadden toen ze samen met Jezus een hoge berg opgingen. Jezus onderging een transformatie en werd verblindend helder terwijl Mozes en Elia verschijnen en met Jezus praten. Dit moment toont de goddelijkheid van Jezus en zijn verbinding met de profeten van het oude testament. Het is ook een belangrijk moment van openbaring waarin God de Vader spreekt en verklaart dat Jezus zijn geliefde Zoon is en dat de discipelen naar hem moeten luisteren.
Dit verhaal kan ons inspireren om te reflecteren over onze eigen spirituele reis en ons eraan herinneren dat we, net als Petrus, Jakobus en Johannes, op onze eigen manier naar het goddelijke kunnen zoeken. We kunnen ook leren om open te staan voor momenten van transformatie en openbaring in ons eigen leven en ons bewust zijn van de aanwezigheid van God in onze ervaringen. Bovendien kan het verhaal ons herinneren aan het belang van luisteren naar de stem van Jezus en zijn boodschap van liefde en vergeving, die ons de weg naar verlossing en vrede wijst.
Aldus ChatGPT
|
|
|
|
ChatGPT doet aan theologie!
Verder met het begrip "axioma-theologie".
Op mijn vraag of ChatGPT nu weet wat axioma-theologie is gaf het dit antwoord:
Als kunstmatige intelligentie heb ik geen geheugen zoals mensen dat hebben, maar ik kan informatie opslaan en raadplegen zolang deze beschikbaar is. Dat gezegd hebbende, ik kan me herinneren dat axioma-theologie een term is die verwijst naar een vorm van theologische reflectie die uitgaat van een bepaalde set van axioma's of grondslagen. Deze axioma's zijn de fundamentele uitgangspunten waarop de theologie is gebaseerd en dienen als basis voor de interpretatie van religieuze teksten en de ontwikkeling van religieuze overtuigingen.
In axioma-theologie worden deze axioma's als onbetwistbaar en onveranderlijk beschouwd, en vormen ze de basis voor theologische discussies en debatten. Dit kan leiden tot verschillende stromingen binnen de religieuze tradities die elk hun eigen set van axioma's en interpretaties hebben.
Overigens is het goed om op te merken dat niet alle theologen het eens zijn met het idee van axioma-theologie. Sommigen vinden dat dit te dogmatisch kan zijn en dat het theologische debat beperkt. Anderen vinden echter dat het belangrijk is om een bepaalde set van axioma's te hebben om theologische discussies en debatten te structureren.
Vervolgens vroeg ik: Wat is de belangrijkste axioma binnen de Christelijke geloofs traditie?
ChatGPT antwoordde: Er zijn verschillende axioma's binnen de Christelijke geloofstraditie, maar de meest fundamentele is waarschijnlijk de overtuiging in de Drie-eenheid. Dit houdt in dat er één God is die bestaat in drie personen: de Vader, de Zoon (Jezus Christus) en de Heilige Geest. Deze overtuiging is gebaseerd op diverse passages in de Bijbel, waarbij Jezus zichzelf presenteert als de Zoon van God en er wordt verwezen naar de Heilige Geest als een goddelijke entiteit.
De Drie-eenheid is de basis van de Christelijke theologie en heeft vele implicaties voor de manier waarop Christenen God zien, zichzelf zien en de wereld om hen heen zien. Het is ook een onderwerp van veel theologische discussie en debat, aangezien het concept complex en moeilijk te bevatten is. Desondanks blijft het een essentieel onderdeel van het Christelijke geloof en vormt het de basis voor veel andere Christelijke doctrines en overtuigingen.
Nou, dit klopt nog wel.
|
|
|
Vandaag is het de dag van het heil
Herderlijke groet bij het begin van de Vastentijd 2023
Ieder jaar brengen de bisschoppen een groet aan het begin van de Veertigdagentijd. Dit jaar 2023 wordt er in onze kerk en onze samenleving stilgestaan bij enkele gedenkwaardige gebeurtenissen uit het verleden. Dat gedenken nodigt ons ook uit om naar de toekomst te kijken. Ook enkele kerkelijke processen dagen ons dit jaar uit tot extra bezinning. Als handreiking tot gesprek hierover nemen de bisschoppen in hun brief enkele vragen op. Ze hopen dat gelovigen elkaar rond deze vragen willen ontmoeten voor gesprek. Dat kan in de parochie of statie, in een gesprekgroep door de week of bij de koffie na de mis, met vrienden of met huisgenoten. Natuurlijk kan je de vragen ook persoonlijk overwegen. Hopelijk kan deze brief daarmee een bijdrage leveren aan onze geloofsgroei op weg naar het Pasen van de Heer.
Zusters en broeders,
Als we op Aswoensdag aan de Veertigdagentijd beginnen, horen we opmerkelijke woorden: “Zie, nú is het de tijd van het welbehagen! Nú is het de dag der zaligheid!” (2 Korintiërs 6,2). In een modernere vertaling: “Nu is het de gunstige tijd! Vandaag is het de dag van het heil”.
Je moet maar durven, zulke woorden spreken in een tijd waarin de wereld op zijn grondvesten schudt. Letterlijk, met de tienduizenden doden die de aardbeving in Turkije en Syrië heeft veroorzaakt, de miljoenen die in een moment tijd alles verloren hebben. Figuurlijk, waar crisis op crisis veel mensen moedeloos en machteloos maakt, zonder hoop op verbetering of vertrouwen in de politiek. Je moet maar durven, zulke woorden spreken in een werelddeel waar oorlog uitgebannen leek, maar precies een jaar geleden Rusland de aanval begon op het orthodoxe broedervolk Oekraïne. En ja, je moet maar durven, en net doen als we de zwarte bladzijden uit onze eigen geschiedenis – van langer geleden of uit recentere tijd – hebben omgeslagen en met een schone lei zijn begonnen.
Het lijkt in onze tijd niet populair om publiekelijk de vraag te stellen wat God met dit alles te maken heeft. Dat is niet omdat oude zekerheden van vroeger die uit een catechismus werden geleerd niet meer zouden voldoen. Het lijkt er meer op dat God uit het hele denken van een moderne mens is verdwenen en de vraag dus onzinnig is
geworden. De gemakkelijkste weg zou zijn ons daarbij ook in de kerk neer te leggen en rond ons geloof geen waarheidsvragen meer te stellen. De moeilijkere weg is de uitdaging aan te gaan om de woorden van Paulus als oproep te horen. Stel dat hij iets zinnigs met ons deelt, wat is dan voor ons het heil dat ons ‘vandaag’ wordt aangeboden? Wat ligt ‘nu’ zo gunstig voor het grijpen? We gaan er vanuit dat we als gelovige mensen grotendeels dezelfde verlangens hebben als mensen van alle tijden en geloofs- en levensovertuigingen. Ook wie met de christelijke boodschap niet vertrouwd is, verlangt naar heil of heelheid, naar vrede en gunstige tijden.
De uitspraken van Paulus zijn ook in zijn eigen verband opmerkelijk. Als hij ‘nu’ en ‘vandaag’ van een gunstige tijd spreekt, deelt hij meteen ook een opsomming van wat hij omwille van de verkondiging van het Evangelie allemaal heeft moeten doorstaan. Als je zijn flinke lijst aan ontberingen, nood en ellende hoort zou je kunnen denken: ‘Ja ja, Paulus, wat heb je het zwaar gehad!’ Net als die serie ontberingen ons een beetje begint te irriteren, noemt Paulus enkele positieve deugden, waarmee je het in de nood blijkbaar uithoudt: geduld, goedheid, ongeveinsde liefde. En hij eindigt met een serie krachtige tegenstellingen of paradoxen die de houding van een christen te midden van alle ontberingen kenmerken: ‘als stervend, en zie: wij leven’, en ‘als niets hebbend en toch alles bezittend’. De paradox is de basishouding van een christen, die in deze wereld leeft, maar niet van deze wereld is.
Zulke woorden kan je alleen beamen als je zelf zulke ontberingen hebt meegemaakt. Vanuit onze relatief veilige positie in West-Europa kunnen wij ze niet voorhouden aan slachtoffers van natuurrampen, oorlogen of vervolgingen. Als wij de woorden van Paulus willen horen, moeten we ze horen vanuit wat we zelf hebben ervaren aan verlossing, aan bevrijding uit wat ons benauwde. Dit jaar 2023 hebben we daar als oud-katholieken bijzondere aanleiding toe. We noemen er drie en laten die telkens vergezeld gaan van vragen waarover we met elkaar in gesprek kunnen gaan.
1. We gedenken dit jaar de 300ste verjaardag van de verkiezing van Cornelis Steenoven tot aartsbisschop van Utrecht. Met zijn verkiezing en wijding kozen katholieken in de Republiek voor een eigen weg, waarvan men wist dat die door het centrale kerkgezag in Rome niet zou worden goedgekeurd. Men koos daarmee voor de eigen verantwoordelijkheid om de katholieke traditie voort te zetten. In die traditie heeft elke lokale kerk een bisschop. En als die er niet is, zoals dat in 1723 alzo’n vijftien jaar het geval was, dan moet men als kerk ervoor zorgen dat die er komt. We vieren als oud-katholieken dit jaar niet de bevestiging van het conflict met Rome of het begin van de Oud-Katholieke Kerk. We vieren het overwinnen van onmacht en impasse door te doen wat gedaan moet worden. Deze opdracht wacht ons ook vandaag in een sterk veranderende samenleving. Als het hart van de zaak helder is, kunnen we samen deze uitdaging aan.
Wat behoort tot de kern van je christen-zijn, waar kun je niet zonder? Waardoor of door wie laat je je raken?
Hoe neem je je verantwoordelijkheid en waar liggen je grenzen?
2. We verheugen ons over het synodale proces dat onze rooms-katholieke zusters en broeders zijn begonnen. Wij hebben als oud-katholieken een lange ervaring met synodaliteit, dat wil zeggen: een gezamenlijk gedragen en vormgegeven verantwoordelijkheid voor alle aspecten van het kerkelijke leven. We hopen dat de oproep van paus Franciscus ertoe leidt dat verouderde machtsstructuren met de nodige creativiteit worden doorbroken. Het synodale proces voedt ook de hoop dat er nieuwe stappen in de oecumene kunnen worden gezet. Waar de kerken zich in een samen optrekken van oudere en jongere gelovigen in al hun diversiteit op de toekomst richten, hopen wij dat de oecumenische afstand tussen kerken wordt verkleind. We staan in onze kerk voor de uitdaging om onze gezamenlijke verantwoordelijkheid te verdiepen, om met elkaar de uitdagingen in een veranderende wereld aan te kunnen.
Hoe voed je je geloof en houd je je enthousiasme op peil?
Hoe ervaar je samenwerking binnen onze kerk, waar liggen kansen? Hoe kunnen we de lasten van het kerkelijke werk zo goed mogelijk verdelen?
3. We gedenken in Nederland dit jaar dat de slavernij 150 jaar geleden officieel werd afgeschaft. De minister-president bood voor dat besmette verleden zijn excuses aan. Op 30 juni vieren de kerken samen ‘de verbreking van de ketenen’. Ook bij deze herdenking gaat het niet alleen om iets uit het verleden. Jazeker, de gevolgen van de slavernij van toen worden ook vandaag de dag door nazaten van de tot slaaf gemaakten nog altijd ondervonden. Maar het onderliggende idee, dat sommige mensen door bepaalde kenmerken minder waard zouden zijn dan andere mensen en daarom ook minderwaardig behandeld zouden kunnen worden, dat idee is nog altijd springlevend en uit zich in racisme, vreemdelingenhaat, homohaat. In combinatie met een geglobaliseerde economie die nooit het persoonlijke gezicht van een mens ziet, maar alles wat leeft degradeert tot gebruiksvoorwerp in een winstgevend productieproces, leidt de ongelijkwaardigheid van mensen tot moderne vormen van slavernij – bijvoorbeeld in landen waar onze kleding goedkoop wordt gemaakt of toeristen uit oost of west aan hun goedkope gerief komen. Hier tegenover staan bewegingen binnen en buiten de kerken die meer eenvoud en duurzaamheid voorstaan en respect voor alle mensen en alles wat God geschapen heeft. Om niet uit te komen bij iets dat kleiner is dan het koninkrijk van God, zijn we luisterend en actief onderweg met allen die verlangen naar recht en vrede en heelheid van de schepping.
Met welke keuzes in ons eigen leven kunnen wij bijdragen aan een wereldwijde rechtvaardige samenleving?
Hoe kan jouw parochie meer dienend in de wereld staan? Wat is jouw gebed voor je stad of dorp?
Met de vragen die wij hierboven formuleerden nodigen wij u uit voor onderling gesprek. Evenzeer kunnen het vragen zijn die in de Vastentijd aanleiding vormen tot persoonlijk zelfonderzoek. Hoe dan ook, het gesprek of zelfonderzoek zijn nooit bedoeld om onszelf daarmee vast te pinnen op onze schuld, maar om te groeien in het vertrouwen op Gods genade. Zo horen wij ook de woorden van de apostel Paulus. Als hij dat heilzame ‘nú’ zo benadrukt, dan is dat een uitdrukking van zijn onverwoestbare hoop op Gods toekomst. Die toekomst is er niet omdat Paulus zelf zo fantastisch alle bezoekingen doorstaat, maar omdat hij ervan overtuigd is dat God ons door alles heen trouw blijft tot in eeuwigheid.
God blijft ons trouw. Dat schenkt ons ontspanning en geeft ons ook richting. Onze verlossing bestaat erin, dat Gods goedheid ons hele leven en dat van de hele wereld omvat, vanaf het grote loflied op de schepping in Genesis tot en met het nieuwe Jerusalem in de Openbaring van Johannes. Daartussenin is het aan ons om de lofzang gaande te houden. Dat doen we als we samenkomen voor het vieren van de liturgie op de eerste dag van de week. Dat doen we als we God en onze naaste dienen in de liturgie van elke dag, het opkomen voor ontrechten en het zoeken naar wegen om niet opnieuw in onrecht te vervallen. Dat doen we als we rouwen met de treurenden en helpen waar we kunnen bij het bouwen van een nieuw bestaan.
In de Vastentijd volgen wij Christus op zijn weg naar Jerusalem. Daar zal hij de dood, en alle menselijke kwaad en onmacht dat daartoe leidde, overwinnen in de glorierijke dag van zijn opstanding. Gods trouw komt alle menselijke zwakheid te boven. Hij nodigt ons uit om elke dag opnieuw dat ‘nú’ te beamen.
We wensen u van harte een heilzame Veertigdagentijd toe.
Barend Theodoor, aartsbisschop van Utrecht
Dirk Jan, bisschop van Haarlem
|
|
|
We ontvingen van Oud-Katholiek Vrouwen in beweging de volgende uitnodiging:
Beste mevrouw, meneer,
De stichting Oud-Katholieke Vrouwen in Beweging (OKViB) nodigt parochianen, gastleden en belangstellenden van alle OK-parochies van harte uit voor onze NOVA-dag op zaterdag 25 maart a.s. in Haarlem. Nadere informatie treft u in de bijlage.
Belangstellenden kunnen zich aanmelden bij de voorzitter van OKViB Monique Bergers via e-mail voorzitter@okvib.okkn.nl
Wellicht ten overvloede: op deze dag zijn ook mannen van harte welkom!
|
|
Op de website van de Oud-Katholieke Kerk Nederland vindt u meer over deze vieringen. Deze informatie hieronder is nog niet volledig.
Vieringen
Zondag 5 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger pastoor Robert Frede (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger priester Victor Scheijde (liturgiewijzer)
Zondag 12 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger bisschop Dick Schoon (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger pastoor Henk Schoon (liturgiewijzer)
Zondag 19 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger pastoor Robert Frede (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger pastoor Hans de Rie (liturgiewijzer)
Zondag 26 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger pastoor Robert Frede (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger pastoor Henk Schoon (liturgiewijzer)
|
|
Nieuwsbrief van de Oud-Katholieke Kerk
DIGITALE NIEUWSBRIEF
Via deze link kunnen jullie de laatste okk nieuwsbrief, februari/maart 2023, inzien. Veel leesplezier!
|
|
|
Collectes en giften
Beste allen,
De landelijke kerk wijst ons op iets dat we allemaal al weten: naast de via kerkbalans aan de parochies toegezegde bijdragen zijn ook de bijdragen die via de collecteschalen worden gegeven, nodig. Ook als er zondagen soms uitvallen. We zijn allen heel dankbaar voor uw bijdragen die we trouw mogen blijven ontvangen.
Het collectegeld dat u voor onze Schoonhovense parochie in gedachten heeft kunt u op de volgende manieren schenken door:
a. het collectegeld overmaken naar:
rekeningnummer NL 32 INGB 0000506948 t.n.v. OUD-KATH PAR VD H BARTHOLOMEUS TE SCHOONHOVEN, onder vermelding van de zondag waarop het collectegeld betrekking heeft,
of
b. het collectegeld opsparen en de eerstvolgende keer dat weer in de kerk gevierd kan worden, aan de parochie geven.
Ontzettend bedankt,
Namens het kerkbestuur.
|
|
Archief Archief Archief Archief Archief
Nieuwsbrieven Oud-Katholieke Parochie van de H. Bartholomeus, Wal 30, 2871BC Schoonhoven
Via deze link kunnen jullie de vorige nieuwsbrieven inzien.
|
|
|
|
Aanbeveling Vastenactie 2023
De opbrengst van de Vastenactie is bestemd voor het nieuwe gezamenlijke project van de IAKDM (internationale verband van oud-katholieke commissies en werkgroepen die zich met missie en diaconaat bezighouden waaronder Missie Sint Paulus). Het betreft het Tumaini-project voor de opvang van (wees)kinderen in Goma in Oost Congo.
In en rondom de stad Goma in het oosten van DR Congo leven veel vluchtelingen in kampen of geïmproviseerde onderkomens, sommigen al vele jaren. Zij zijn gevlucht voor gewelddadige aanvallen door gewapende groepen in Oost-Congo. Dorpen werden aangevallen, vee werd gestolen. In juli 2022 is er ook nog eens een vulkaanuitbarsting geweest die nog meer slachtoffers geëist heeft en mensen uit hun huizen heeft verdreven.
Onder de ontheemde vluchtelingen zijn veel getraumatiseerde vrouwen en (wees)kinderen. Omdat de mensen naar de steden gevlucht zijn, wordt het land niet meer bewerkt en is er gebrek aan voedsel. Ondervoeding is wijdverbreid: bijna de helft van de kinderen onder de 5 jaar in Goma lijdt aan chronische ondervoeding, 4,6% aan ernstige en levensbedreigende ondervoeding.
De organisatie ASDIG, opgericht door Claudaline Muhindo en haar man Desiré, een priester die later Anglicaanse bisschop werd, ondersteunt de vluchtelingen met verschillende projecten. Het doel is hen hoop te geven, perspectieven te openen door hen ambachten te leren en hen te ondersteunen met voedsel, medische zorg en advies. De eerste doelgroep waren verkrachte vrouwen, die via ASDIG de kans kregen om het vak van kleermaker te leren waardoor ze inmiddels een klein inkomen kunnen genereren. Ook het probleem van ondervoeding is aangepakt en er is een school voor (wees)kinderen gebouwd. Er is dus al veel gedaan maar er blijft nog veel te doen.
Het Tumaini-project steunt 75 (wees)kinderen zodat zij gratis naar school kunnen. In het Tumaini-centrum worden één keer per week maaltijden voor de kleinere kinderen gekookt en aan de moeders, die vaak ook honger lijden, worden pakjes met basisvoedingsmiddelen gegeven. Er wordt kleding beschikbaar gesteld en psychologische ondersteuning en gezondheidszorg gegeven. Sommige gezinnen kunnen een kleine bijdrage leveren in de kosten.
De vraag is groot en hulp is dringend nodig. De bestaande gebouwen zijn krap en aan renovatie en uitbreiding toe. De schaarse middelen en de stijgende prijzen voor bouwmaterialen vertragen de bouw van de broodnodige kamers voor de school. Maar ook de psychologische begeleiding, de medische zorg en het bereiden en bezorgen van voedsel aan de vele behoeftige kinderen en moeders kost geld. Claudaline leidt het project in Tumaini, ondanks dat haar man in 2020 overleden is. Gelukkig wordt zij ondersteund door vrijwilligers en leerkrachten.
Helpt u ook mee Claudaline te ondersteunen zodat zij haar belangrijke werk kan blijven doen?
Een filmpje dat wij vanuit Congo mochten ontvangen is helaas te groot om met deze brief mee te sturen maar dat kunt u vinden op de website van Missie Sint Paulus: https://stpaulus.oudkatholiek.nl/acties/2022/12/vastenactie-2023/
Uw bijdrage kan via de extra collecte in de kerk of op de gebruikelijk manier overgemaakt worden onder vermelding vastenactie 2023.
|
|
|
|
Missie Sint Paulus
Graag wordt uw aandacht gevraagd voor de Kerkelijke Commissie Missie Sint Paulus. Deze commissie ondersteunt namens de Oud-Katholieke Kerk van Nederland kerken in het buitenland bij hun missionaire en diaconale activiteiten, bijvoorbeeld op het gebied van gehandicaptenzorg, jongerenwerk, onderwijs en gemeenschapsopbouw. Zo krijgt de wereldwijde verbondenheid vanuit Nederland met Afrikaanse en Aziatische kerken in bijvoorbeeld Congo, Egypte, Mozambique en de Filipijnen concreet gestalte. Wij werken daarbij nauw samen met andere oud-katholieke kerken in Europa. Ook zijn wij lid van de Nederlandse Zendingsraad.
De projecten die Missie Sint Paulus ondersteunt, worden gefinancierd uit giften. Twee keer per jaar vinden speciale collectes plaats, waarbij één of meerdere projecten centraal staan. En elk jaar is de opbrengst van de Vastenactie bestemd voor een project van Missie Sint Paulus.
Het bestuur van Missie Sint Paulus, onder wie een vertegenwoordiger van de anglicaanse kerken, bestaat uit vrijwilligers.
U bent van harte uitgenodigd eens een kijkje te nemen op de vernieuwde website: stpaulus.oudkatholiek.nl.
|
|
|
De eigen website is al in de lucht. Er is al het een en ander aan gedaan. Er wordt ook nog aangewerkt. U kunt alvast kijken op: http://schoonhoven.oudkatholiek.nl
Graag commentaar, aanpassingen en verbeteringen. Dank.
|
|
|
Voor allerlei nieuws en berichten verwijzen wij u graag naar de website van de Oud-Katholieke Kerk Nederland.
|
|
|
|
