|
κάποια στιγμή το περασμένο Σαββατόβραδο, ένα ανύποπτο μέλος του 241020 Club, που πιθανότητα είχε ξεχαστεί και ασχολιόταν με άλλα πράγματα στον πραγματικό, offline κόσμο (μπορεί να είχε βγει μια βόλτα, να έπαιζε με τα παιδιά του, να έβλεπε μια ταινία, να έπαιρνε έναν απογευματινό υπνάκο), πήρε το κινητό του στα χέρια για να δει τι είχε μεσολαβήσει και είδε το εξής:
|
|
Τι είχε συμβεί; Είχαμε ανοίξει το 241020 Club. Σε αυτό το κλειστό WhatsApp group κανονικά στέλνω μηνύματα μόνο εγώ (ό,τι ενδιαφέρον ή αξιοπερίεργο βρω στο ίντερνετ ή στον κόσμο κάθε μέρα), αλλά το περασμένο Σάββατο, μόνο για δύο ώρες, το ανοίξαμε για να μπορούν να γράφουν όσα από τα 850 μέλη ήθελαν. Και μπήκαν. Εκατοντάδες άνθρωποι, από την Ελβετία μέχρι την Κύπρο κι από το Ρίο Ντε Τζανέιρο μέχρι το Σιάτλ ("έβαλα ξυπνητήρι για να προλάβω"), μπήκαν. Μια μπήκε από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Ένας άλλος μπήκε από την πτήση Τόκιο - Ζυρίχη, η οποία γινόταν με παράκαμψη μέσω Βόρειου Πόλου, για να αποφύγει τη Ρωσία.
Όλες και όλοι μαζί έγραψαν περίπου 620 μηνύματα μέσα σε αυτές τις δύο ώρες -ερχόταν νέο notification περίπου κάθε δέκα δευτερόλεπτα κατά μέσο όρο. Το θέμα μας ήταν τα βιβλία και, πράγματι, ανέβηκαν τόσες προτάσεις και ιδέες για διαβάσματα που ήταν σχεδόν αδύνατο να τις παρακολουθήσει κανείς όλες. Μολαταύτα, δύο μέλη τις συγκέντρωσαν σε βολικά κολάζ εξωφύλλων.
Ένα:
|
|
και βέβαια, δεν έγραψαν μόνο για βιβλία. Έγραφαν ό,τι τους κατέβει -ανέβαζαν φωτογραφίες από τη θέα του μπαλκονιού τους, έγραφαν ιδέες για το πώς θα αλλάξει η Ελλάδα, απόψεις για ταινίες και σειρές, παραγγελιές, προσωπικές εμπειρίες. Ήταν μια χάβρα πολυλογίας, ένας βραχύβιος ασφαλής χώρος έκφρασης με ευγένεια και αλληλοσεβασμό. Για δυο ώρες, ήταν σαν μια μικρή ηλεκτρονική γιορτή. Όσοι πρόλαβαν και μπήκαν, απόλαυσαν την εικονική παρέα ξένων που, με κάποιο μαγικό τρόπο, ένιωθαν κάτι κοινό να τους συνδέει. Κι αισθάνονταν άνετα μεταξύ τους -τόσο, που μπορούσαν να μοιραστούν και να κουβεντιάσουν οτιδήποτε.
Οτιδήποτε.
Ακόμα και τραύματα μεγάλα, από αυτά που ανοίγουν απροσδόκητα σε συμβάντα που σοκάρουν ολόκληρες κοινωνίες και που δεν κλείνουν ποτέ.
Θα το ξανακάνουμε.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
γράφω για το αντίθετο αυτού που συνέβη στο γκρουπ το προηγούμενο Σάββατο: για τη μοναξιά.
το άρθρο θα ανέβει για να το διαβάσετε και εκεί το βράδυ του Σαββάτου.
αφορμή για το κείμενο αυτό ήταν, βεβαίως,
|
|
|
Ξέρατε ότι σχεδόν 1 στους 5 Έλληνες και Ελληνίδες ηλικίας άνω των 65 πέρασαν την καραντίνα της πανδημίας χωρίς κανέναν άλλο άνθρωπο στο σπίτι; Τώρα το ξέρετε. Στο βιβλίο αυτό, η οικονομολόγος Νορίνα Χερτς γράφει για τη μοναξιά ως κοινωνικό φαινόμενο, με νούμερα, στοιχεία και παραδείγματα. Εξηγεί και τις συνέπειες -στην υγεία, στην οικονομία, στις κοινωνίες- και δείχνει και παραδείγματα κοινωνιών που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Έχει ενδιαφέρον, κι ας τα χαλάει λίγο στη διερεύνηση των αιτίων.
|
|
|
ΛΙΣΤΕΣ: Τα Όσκαρ του 241020 Club
|
|
|
Ναι, τα μέλη του 241020 Club πέτυχαν και το νικητή του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας φέτος -όπως είχαν πετύχει και τους τέσσερις τελευταίους αγώνες του Μουντιάλ. Δηλαδή έχουν ως τώρα πέσει μέσα όλα όσα τους έχω ρωτήσει. Κάποια στιγμή πρέπει να κεφαλαιοποιθεί κάπως αυτός ο πλούτος. Τέλος πάντων, τις προάλλες τους ρώτησα να μου πουν κάτι άλλο: ποια από τις ταινίες που έχουν κερδίσει Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας τα τελευταία 10 χρόνια τους άρεσε πιο πολύ. Η άποψή τους ήταν σχεδόν ομόφωνη:
|
|
Κάτι που νομίζω έχω ξεχάσει να σας πω εδώ: έχουν ξαναρχίσει να ανεβαίνουν καινούργια podcasts και βιντεάκια από τη σειρά "Με Απλά Λόγια". Συγκεκριμένα, μπορεί να έχετε χάσει:
τη Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη να μου μιλάει για την ψυχική υγεία των Ελλήνων
τον Ευάγγελο Βενιζέλο να μου μιλάει για το Σύνταγμα της χώρας
το Μιχάλη Αργυρού να μου μιλάει για την ελληνική οικονομία και
το Μιλτιάδη Νεκτάριο να μου μιλάει για τις συντάξεις
αν θέλετε να ξεκινήσετε από ένα, ξεκινήστε από του Αργυρού, που εξηγεί με απλά λόγια για τα της οικονομίας. Αποσπάσματα της συζήτησης για τις συντάξεις έχουν ταράξει πάρα πολύ ορισμένους χρήστες του ΤικΤοκ, που έχουν πολλές και πολύ ένθερμες απόψεις για το θέμα, σχεδόν όλες εντελώς λανθασμένες. Είναι συναρπαστικό αυτό που συμβαίνει με το ΤικΤοκ. Επειδή ακριβώς το χρησιμοποιεί εντελώς διαφορετικός κόσμος από όσους διαβάζουν αυτά που ανεβάζω στα Μέσα που γράφω και στα υπόλοιπα social media (ή εδώ), αντιμετωπίζω ό,τι σχόλια ανεβαίνουν εκεί πέρα πολύ διαφορετικά. Τα κοιτάζω σαν κάτι το αξιοπερίεργο και το εξωτικό, σαν να προέρχονται από ένα άλλο σύμπαν όπου τα stakes είναι πολύ μικρότερα και, ως εκ τούτου, τα αντιμετωπίζω με περισσότερη αγάπη, συγκατάβαση, κατανόηση και υπομονή. Είναι πολύ περίεργο αίσθημα.
και μιας και λέμε για το τικ τοκ, δεδομένου ότι είστε ενήλικες και δεν σας περισσεύει χρόνος και ενέργεια για να ασχοληθείτε με άλλο ένα ψηφιακό χτικιό σ' αυτή τη ζωή, σας μάζεψα μερικά λινξ για να πάρετε μια ιδέα για το τι υπάρχει εκεί μέσα (ή τι μου δείχνει εμένα ο αλγόριθμος, τουλάχιστο) χωρίς να χρειαστεί να δώσετε τα στοιχεία σας στους Κινέζους, ή να κάνετε οτιδήποτε άλλο. Ήτοι:
|
|
δέκα βιντεάκια από το ΤικΤοκ για μεσήλικες που δεν έχουν χρόνο για να ασχοληθούν και με το ΤικΤοκ
|
|
η απίθανη, κατάπληκτη τουρίστρια που πέτυχε το κέντρο της Αθήνας κατά τη διάρκεια επεισοδίων σε διαδήλωση. Κι άλλος ένας.
η ιδανική απάντηση στους boomers. Από τον ίδιο, κι αυτό το διαμάντι.
κάτι που δεν ήξερα και έμαθα στα γεράματα, στο ΤικΤοκ: αν ο ήχος μπορούσε να ταξιδεύει στο κενό του διαστήματος, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε, ποτέ. Ούτε να κοιμόμαστε, ούτε να ησυχάζουμε, ούτε να συγκεντρωνόμαστε, εξαιτίας του διαρκούς, εκκωφαντικού θορύβου που θα έκανε ο ήλιος.
άλλο που έμαθα: γιατί μπορούμε να τραβάμε RAW φωτογραφίες με τις σύγχρονες φωτογραφικές μηχανές, αλλά δεν μπορούμε να τραβάμε RAW βίντεο; Επειδή μια εταιρεία έχει την πατέντα, και δεν επιτρέπει στις άλλες να χρησιμοποιούν την τεχνολογία χωρίς να πληρώσουν.
η γνώμη του CEO της Microsoft το 2007 για το iPhone.
ένας παππούς 81 ετών μπαίνει για πρώτη φορά σε αυτοκίνητο που οδηγεί μόνο του.
τέλος, κλείνουμε με ένα δείγμα του τι θα μπορούσαν να είναι τα social media σε ένα άλλο παρακλάδι του multiverse, μια πηγή αγνής χαράς, ενσυναίσθησης και δημιουργικότητας. Βιντεάκια που τα βλέπεις, και στο τέλος είσαι πιο χαρούμενος/χαρούμενη από ό,τι ήσουν στην αρχή:
ο διευθυντής της ορχήστρας των φωνών
οι ιδανικοί γείτονες
|
|
αυτό είναι το πιο φανταστικό πράγμα που είδα αυτή την εβδομάδα: ολόκληρο το Star Wars με τη μορφή ενός infographic μήκους 120 μέτρων, το οποίο λέει την ιστορία καθώς σκρολάρεις.
αυτό ήταν καταπληκτικό: Όπως ίσως ξέρετε, η αμερικανική ακροδεξιά έχει συμπυκνώσει όλα όσα μισεί στον όρο "woke", που περιγράφει, γενικά, ό,τι κατά τη γνώμη τους "αριστερό" και "προοδευτικό" μολύνει το δημόσιο διάλογο στη χώρα τους. Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, η πλειοψηφία των αμερικανών θεωρούν τον χαρακτηρισμό "woke" θετικό πράγμα. Επίσης σχετικό: έκαναν σε μια συντηρητική συγγραφέα που έχει γράψει και βιβλίο για το θέμα, μια απλή ερώτηση: "τι είναι woke"; Η απάντησή της θα σας συναρπάσει.
στο ίδιο σύμπαν, μια από τις πιο κραυγαλέες και ακραίες ακροδεξιές πολιτικούς του Ρεπουμπικανικού κόμματος, η βουλεύτρια από το Κολοράντο Λόρεν Μπόμπερτ, ανακοίνωσε ότι θα γίνει γιαγιά. Είναι μια ανακοίνωση που μας θυμίζει ότι κάποιοι άνθρωποι δεν λένε μόνο ακραία πράγματα -ζουν και με εντελώς αλλοπρόσαλλο για τα δικά μας δεδομένα και τις δικές μας αξίες τρόπο, σε ένα άλλο, παράλληλο σύμπαν. Επειδή η κ. Μπόμπερτ είναι 36 χρονών. Έχει τέσσερα παιδιά, το μεγαλύτερο εκ των οποίων το απέκτησε όταν η ίδια πήγαινε τρίτη Λυκείου -και γι' αυτό σταμάτησε το σχολείο. Το παιδί αυτό πάει επίσης Λύκειο τώρα, και θα γίνει μπαμπάς τον ερχόμενο μήνα. Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, η Μπόμπερτ αρνήθηκε να αποκαλύψει την ηλικία του μικρού κοριτσιού που θα αποκτήσει το παιδί του γιού της, λέγοντας πάντως ότι είναι "πάνω από 14". Ένας άλλος, παράδοξος κόσμος.
μια ενδιαφέρουσα σύνοψη για ένα άλλο αμφιλεγόμενο θέμα για το οποίο έχω σχηματίσει, πλέον, γνώμη: τη Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και την αλλόκοτη, αυτοκαταστροφική και παντοιοτρόπως βλαβερή εμμονή της με τα δικαιώματα των τρανς ατόμων.
τέλος, ένα καταπληκτικό αφιέρωμα σε ένα θέμα που με αφορά σε μεγάλο βαθμό: το impostor syndrome, αυτό το αίσθημα που φέρουν πολλοί άνθρωποι, ακόμα και εξαιρετικά επιτυχημένοι, που νιώθουν ότι η επιτυχία τους δεν τους αξίζει και ότι από στιγμή σε στιγμή θα τους καταλάβουν και οι υπόλοιποι.
"Maya Angelou once said, “I have written eleven books, but each time I think, Uh-oh, they’re going to find out now. I’ve run a game on everybody, and they’re going to find me out.” Neil Gaiman, in a commencement address that went viral, described his fear of being busted by the “fraud police,” whom he imagined showing up at his door with a clipboard to tell him he had no right to live the life he was living".
|
|
854 άνθρωποι λαμβάνουν κάθε μέρα τα μηνύματά μου στο WhatsApp. Εσείς;
|
|
|
|
