Beste Parochianen, vrienden en belangstellenden,
Welkom bij het lezen van deze nieuwsbrief. Het is alweer de derde zondag van de veertigdagentijd. Wat gaat het snel.
De lezing van de komende zondag gaat over de Samaritaanse vrouw bij de bron. Jezus vraagt haar om water. Er ontstaat een vreemd gesprek waarin de vrouw en Jezus naast elkaar heen lijken te praten. Water waar je nooit meer dorst van krijgt? Dat moet wel heel bijzonder zijn. Je wordt wel nieuwsgierig want het is ons ook beloofd. Het zal dus iets zijn wat we niet begrijpen maar wel leven geeft. Wat geeft ons leven behalve drank en voedsel, genegenheid en liefde? Geeft dit ons eeuwig leven? En wat is dat dan weer?
Misschien kunnen we samen wat antwoorden vinden aanstaande zondag.
Alvast een gezegende zondag!
Richard.
|
|
De lezingen voor de komende viering zijn:
Liturgisch jaar: A
DERDE ZONDAG VAN DE VEERTIGDAGENTIJD
Kerkboek blz. 70
Lectionarium (klein) blz. 64
Lezingen:
- Exodus 17, 1-7
- Psalm 95 [6-11]
- 1 Korintiërs 10, 1-13
- Psalm 123
- Johannes 4, 5-26
Gebed van deze zondag
God, in U vindt alle goedheid,
alle barmhartigheid haar oorsprong.
Leer ons geloven dat Gij bij machte zijt
de zonde weg te nemen uit ons hart
en schenk ons uw heilige Geest
tot het volbrengen van uw geboden.
Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon,
die met U in de eenheid van de heilige Geest
leeft en regeert in de eeuwen der eeuwen.
Amen.
|
|
|
Waar gaat het over
Johannes 4, 5-26 (© NBV21)
Gesprek met een Samaritaanse vrouw
Toen Jezus hoorde dat aan de farizeeën verteld werd dat hij meer leerlingen maakte en er ook meer doopte dan Johannes - Jezus doopte overigens niet zelf, zijn leerlingen deden dat - verliet hij Judea en ging weer naar Galilea.
Daarvoor moest hij door Samaria heen. Zo kwam hij bij de Samaritaanse stad Sichar, dicht bij het stuk grond dat Jakob aan zijn zoon Jozef gegeven had, waar de Jakobsbron is. Jezus was vermoeid van de reis en ging bij de bron zitten; het was rond het middaguur. Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus zei tegen haar: ‘Geef mij wat te drinken.’ Zijn leerlingen waren namelijk naar de stad gegaan om eten te kopen. De vrouw antwoordde: ‘Hoe kunt u, als Jood, mij om drinken vragen? Ik ben immers een Samaritaanse!’ Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om. Jezus zei tegen haar: ‘Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven.’ ‘Maar heer,’ zei de vrouw, ‘u hebt geen emmer, en de put is diep - waar wilt u dan levend water vandaan halen? U kunt toch niet meer dan Jakob, onze voorvader? Hij heeft ons die put gegeven en er zelf nog uit gedronken, en ook zijn zonen en zijn vee.’ ‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen,’ zei Jezus, ‘maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’ ‘Geef mij dat water, heer,’ zei de vrouw, ‘dan zal ik geen dorst meer hebben en hoef ik ook niet meer hierheen te komen om water te putten.’ Toen zei Jezus tegen haar: ‘Ga uw man eens roepen en kom dan weer terug.’ ‘Ik heb geen man,’ zei de vrouw. ‘U hebt gelijk als u zegt dat u geen man hebt,’ zei Jezus, ‘u hebt vijf mannen gehad, en degene die u nu hebt is uw man niet. Wat u zegt is waar.’ Daarop zei de vrouw: ‘Nu begrijp ik, heer, dat u een profeet bent! Onze voorouders vereerden God op deze berg, en bij u zegt men dat in Jeruzalem de plek is waar God vereerd moet worden.’ ‘Geloof me,’ zei Jezus, ‘er komt een tijd dat jullie noch op deze berg, noch in Jeruzalem de Vader zullen aanbidden. Jullie weten niet wat je vereert, maar wij weten dat wel; de redding komt immers van de Joden. Maar er komt een tijd, en die tijd is nu gekomen, dat wie de Vader echt aanbidt, hem aanbidt in geest en in waarheid. De Vader zoekt mensen die hem zo aanbidden, want God is Geest, dus wie hem aanbidt, moet dat doen in geest en in waarheid.’
De vrouw zei: ‘Ik weet wel dat de messias zal komen’ (dat betekent ‘gezalfde’), ‘wanneer hij komt zal hij ons alles vertellen.’ Jezus zei tegen haar: ‘Dat ben ik, degene die met u spreekt.’
Overweging
We zoeken altijd naar manieren waarop onze innerlijke ogen kunnen worden geopend. In ons evangelieverhaal van aanstaande zondag, horen we opnieuw over een gesprek tussen Jezus en een vrouw, een Samaritaanse vrouw. Misschien herinneren we ons nog de ontmoeting die Jezus had met Nicodemus? Ook nu lijkt er er weinig begrip voor waar Jezus het eigenlijk over heeft. Jezus’ woorden lijken deze vrouw niet te raken. Pas aan het einde, wanneer iets haar ‘triggert’. Net als Nicodemus nam ze Jezus heel letterlijk. Voor Nicodemus was het onvoorstelbaar om opnieuw geboren te worden, voor de vrouw was het onvoorstelbaar om levend water te krijgen waar je nooit meer dorst van zou krijgen.
De context van dit verhaal is dat Jezus besloot Jeruzalem - het huis van de tempel - te verlaten om terug te keren naar Galilea, zijn eigen thuis. Om van Jeruzalem in het zuiden naar Galilea in het noorden te gaan, moesten de Joden één van twee dingen doen. Of ze moesten dwars door het hart van Samaria gaan, dat in hun boek het land van de afvalligen was -- of ze moesten een lange omweg maken.
Jezus besloot dwars door het hart van Samaria te gaan. Laat me dat aanpassen. De Bijbel zegt dat Jezus "door Samaria moest gaan" (4:4). Het Griekse woord dat wij vertalen als "moest" is dei -- een woord dat de Bijbel vaak gebruikt om aan te geven dat God het eiste. Met andere woorden, Jezus ging door Samaria omdat God hem daartoe opriep. Hij ging door Samaria met een doel. Hij ging door Samaria met een missie.
In Samaria ontmoette Jezus een vrouw die zichzelf als een uitgestotene beschouwde.
- Ten eerste was ze een Samaritaanse. Joden hadden het niet zo op met Samaritanen.
- Ten tweede was ze een vrouw. In die patriarchale samenleving hadden mannen het niet zo op vrouwen. Nou ja, wel leuk maar zo moesten zich ondergeschikt gedragen.
- Ten derde was zij een vrouw met een twijfelachtig karakter -- zij leefde met een man die niet haar man was -- de vijfde in een reeks van zulke mannen. In die kleine stad, waar iedereen elkaars zaken kende, was deze vrouw zelfs voor de andere vrouwen een verschoppeling.
De gemoedstoestand van deze vrouw was dus erg ‘down’, misschien verblind door haar ongeluk, niet in staat de dingen van de zonnige kant te bekijken, niet in staat haar situatie te aanvaarden als een nieuwe kans in het leven, een gevangene van haar eigen verleden en situatie. Ze kwam naar de put, zeker wetend dat er niemand zou zijn om haar te pesten.
Jezus behandelde haar niet als een verschoppeling, maar accepteerde haar als de persoon die ze is, een kind van God. De meeste Joodse mannen zouden vermijden met een Samaritaanse te spreken. En ook, mannen spraken niet met vrouwen in het openbaar. Jezus benaderde toch deze vrouw bij de dorpsput en zei: "Geef me te drinken."
De vrouw is verbaasd en kan niet geloven dat een Joode man haar iets vraagt. Dat was ongehoord in die dagen, Joden deelden geen zaken met Samaritanen. Dit was de eerste aanwijzing van Jezus die ze niet doorhad.
Dan zegt Jezus haar, dat als zij de gave van God kende en wist wie het is die tegen haar zegt "geef mij te drinken", zij hem zou hebben gevraagd haar het levende water te geven.
Ze snapt het nog steeds niet, ze denkt nog steeds aan gewoon water uit een beekje of zo. Het nieuws dat ze van dat water nooit meer dorst van zal krijgen spreekt haar erg aan, en dat helpt haar natuurlijk om lekker thuis te blijven en niet meer blootgesteld te worden aan roddel en achterklap bij de put. Dat was de tweed aanwijzing die ze miste.
Jezus wil het haar geven, en vraagt haar om haar man te gaan halen. Hierop antwoordt ze eerlijk dat ze er geen heeft, en Jezus weet dat ze iemand heeft met wie ze gewoon samenwoont. Dit maakt iets in haar los, ze beseft dat Jezus meer is dan een Jood die om water vraagt. Ze denkt eerst dat hij een profeet is. Dit brengt een andere gedachtegang bij haar op gang. Ze denkt over het verschil tussen de Samaritaanse en Joodse tradities, het verschil in theologie eigenlijk. Waar moet God aanbeden worden, wat is de juiste weg? Allemaal dingen van de geest.
Jezus antwoordt: Jullie aanbidden wat je niet kent; wij aanbidden wat we kennen, want het heil is van de Joden. Maar het uur komt, en is nu gekomen, dat de ware aanbidders de Vader zullen aanbidden in geest en waarheid, want de Vader zoekt dat soort mensen om Hem te aanbidden. God is geest, en zij die hem aanbidden moeten aanbidden in geest en waarheid.
De vrouw begrijpt dit, maar heeft het zich nog niet eigen gemaakt, want de Messias zit voor haar! Jezus vertelt haar dat hij de Christus is waarover zij in haar traditie heeft gehoord. Deze “IK BEN" uitspraak van Jezus, doet haar plots geloven, en noopt haar terug te gaan naar het dorp. Ze doet dit ondanks haar angst dat ze niet geaccepteerd werd in de gemeenschap. Ze haat om Jezus aan hen te verkondigen, ze getuigt!
In ons leven hebben we een trigger nodig om ons open te stellen voor wie Jezus is, voor wie God is, voor wie Gods Geest is. Dat kunnen heel kleine dingen in het leven zijn, het kunnen dramatische gebeurtenissen in ons leven zijn, het kunnen momenten zijn waarop we eerlijk gezegd niet meer weten wat we moeten doen als alles geprobeerd, gezien en beproefd is.
De evangelielezing vraagt ons, te zoeken naar die speciale momenten waarin we geraakt werden, momenten die ons deden beseften hoe God in ons leven is, hoe God ons leven raakt en ons bewust maakt hoe belangrijk we voor Hem zijn. En hopelijk wordt ons leven een heel groot moment van herkenning…
Richard.
|
|
|
Vandaag is het de dag van het heil
Herderlijke groet bij het begin van de Vastentijd 2023
Ieder jaar brengen de bisschoppen een groet aan het begin van de Veertigdagentijd. Dit jaar 2023 wordt er in onze kerk en onze samenleving stilgestaan bij enkele gedenkwaardige gebeurtenissen uit het verleden. Dat gedenken nodigt ons ook uit om naar de toekomst te kijken. Ook enkele kerkelijke processen dagen ons dit jaar uit tot extra bezinning. Als handreiking tot gesprek hierover nemen de bisschoppen in hun brief enkele vragen op. Ze hopen dat gelovigen elkaar rond deze vragen willen ontmoeten voor gesprek. Dat kan in de parochie of statie, in een gesprekgroep door de week of bij de koffie na de mis, met vrienden of met huisgenoten. Natuurlijk kan je de vragen ook persoonlijk overwegen. Hopelijk kan deze brief daarmee een bijdrage leveren aan onze geloofsgroei op weg naar het Pasen van de Heer.
Zusters en broeders,
Als we op Aswoensdag aan de Veertigdagentijd beginnen, horen we opmerkelijke woorden: “Zie, nú is het de tijd van het welbehagen! Nú is het de dag der zaligheid!” (2 Korintiërs 6,2). In een modernere vertaling: “Nu is het de gunstige tijd! Vandaag is het de dag van het heil”.
Je moet maar durven, zulke woorden spreken in een tijd waarin de wereld op zijn grondvesten schudt. Letterlijk, met de tienduizenden doden die de aardbeving in Turkije en Syrië heeft veroorzaakt, de miljoenen die in een moment tijd alles verloren hebben. Figuurlijk, waar crisis op crisis veel mensen moedeloos en machteloos maakt, zonder hoop op verbetering of vertrouwen in de politiek. Je moet maar durven, zulke woorden spreken in een werelddeel waar oorlog uitgebannen leek, maar precies een jaar geleden Rusland de aanval begon op het orthodoxe broedervolk Oekraïne. En ja, je moet maar durven, en net doen als we de zwarte bladzijden uit onze eigen geschiedenis – van langer geleden of uit recentere tijd – hebben omgeslagen en met een schone lei zijn begonnen.
Het lijkt in onze tijd niet populair om publiekelijk de vraag te stellen wat God met dit alles te maken heeft. Dat is niet omdat oude zekerheden van vroeger die uit een catechismus werden geleerd niet meer zouden voldoen. Het lijkt er meer op dat God uit het hele denken van een moderne mens is verdwenen en de vraag dus onzinnig is
geworden. De gemakkelijkste weg zou zijn ons daarbij ook in de kerk neer te leggen en rond ons geloof geen waarheidsvragen meer te stellen. De moeilijkere weg is de uitdaging aan te gaan om de woorden van Paulus als oproep te horen. Stel dat hij iets zinnigs met ons deelt, wat is dan voor ons het heil dat ons ‘vandaag’ wordt aangeboden? Wat ligt ‘nu’ zo gunstig voor het grijpen? We gaan er vanuit dat we als gelovige mensen grotendeels dezelfde verlangens hebben als mensen van alle tijden en geloofs- en levensovertuigingen. Ook wie met de christelijke boodschap niet vertrouwd is, verlangt naar heil of heelheid, naar vrede en gunstige tijden.
De uitspraken van Paulus zijn ook in zijn eigen verband opmerkelijk. Als hij ‘nu’ en ‘vandaag’ van een gunstige tijd spreekt, deelt hij meteen ook een opsomming van wat hij omwille van de verkondiging van het Evangelie allemaal heeft moeten doorstaan. Als je zijn flinke lijst aan ontberingen, nood en ellende hoort zou je kunnen denken: ‘Ja ja, Paulus, wat heb je het zwaar gehad!’ Net als die serie ontberingen ons een beetje begint te irriteren, noemt Paulus enkele positieve deugden, waarmee je het in de nood blijkbaar uithoudt: geduld, goedheid, ongeveinsde liefde. En hij eindigt met een serie krachtige tegenstellingen of paradoxen die de houding van een christen te midden van alle ontberingen kenmerken: ‘als stervend, en zie: wij leven’, en ‘als niets hebbend en toch alles bezittend’. De paradox is de basishouding van een christen, die in deze wereld leeft, maar niet van deze wereld is.
Zulke woorden kan je alleen beamen als je zelf zulke ontberingen hebt meegemaakt. Vanuit onze relatief veilige positie in West-Europa kunnen wij ze niet voorhouden aan slachtoffers van natuurrampen, oorlogen of vervolgingen. Als wij de woorden van Paulus willen horen, moeten we ze horen vanuit wat we zelf hebben ervaren aan verlossing, aan bevrijding uit wat ons benauwde. Dit jaar 2023 hebben we daar als oud-katholieken bijzondere aanleiding toe. We noemen er drie en laten die telkens vergezeld gaan van vragen waarover we met elkaar in gesprek kunnen gaan.
1. We gedenken dit jaar de 300ste verjaardag van de verkiezing van Cornelis Steenoven tot aartsbisschop van Utrecht. Met zijn verkiezing en wijding kozen katholieken in de Republiek voor een eigen weg, waarvan men wist dat die door het centrale kerkgezag in Rome niet zou worden goedgekeurd. Men koos daarmee voor de eigen verantwoordelijkheid om de katholieke traditie voort te zetten. In die traditie heeft elke lokale kerk een bisschop. En als die er niet is, zoals dat in 1723 alzo’n vijftien jaar het geval was, dan moet men als kerk ervoor zorgen dat die er komt. We vieren als oud-katholieken dit jaar niet de bevestiging van het conflict met Rome of het begin van de Oud-Katholieke Kerk. We vieren het overwinnen van onmacht en impasse door te doen wat gedaan moet worden. Deze opdracht wacht ons ook vandaag in een sterk veranderende samenleving. Als het hart van de zaak helder is, kunnen we samen deze uitdaging aan.
Wat behoort tot de kern van je christen-zijn, waar kun je niet zonder? Waardoor of door wie laat je je raken?
Hoe neem je je verantwoordelijkheid en waar liggen je grenzen?
2. We verheugen ons over het synodale proces dat onze rooms-katholieke zusters en broeders zijn begonnen. Wij hebben als oud-katholieken een lange ervaring met synodaliteit, dat wil zeggen: een gezamenlijk gedragen en vormgegeven verantwoordelijkheid voor alle aspecten van het kerkelijke leven. We hopen dat de oproep van paus Franciscus ertoe leidt dat verouderde machtsstructuren met de nodige creativiteit worden doorbroken. Het synodale proces voedt ook de hoop dat er nieuwe stappen in de oecumene kunnen worden gezet. Waar de kerken zich in een samen optrekken van oudere en jongere gelovigen in al hun diversiteit op de toekomst richten, hopen wij dat de oecumenische afstand tussen kerken wordt verkleind. We staan in onze kerk voor de uitdaging om onze gezamenlijke verantwoordelijkheid te verdiepen, om met elkaar de uitdagingen in een veranderende wereld aan te kunnen.
Hoe voed je je geloof en houd je je enthousiasme op peil?
Hoe ervaar je samenwerking binnen onze kerk, waar liggen kansen? Hoe kunnen we de lasten van het kerkelijke werk zo goed mogelijk verdelen?
3. We gedenken in Nederland dit jaar dat de slavernij 150 jaar geleden officieel werd afgeschaft. De minister-president bood voor dat besmette verleden zijn excuses aan. Op 30 juni vieren de kerken samen ‘de verbreking van de ketenen’. Ook bij deze herdenking gaat het niet alleen om iets uit het verleden. Jazeker, de gevolgen van de slavernij van toen worden ook vandaag de dag door nazaten van de tot slaaf gemaakten nog altijd ondervonden. Maar het onderliggende idee, dat sommige mensen door bepaalde kenmerken minder waard zouden zijn dan andere mensen en daarom ook minderwaardig behandeld zouden kunnen worden, dat idee is nog altijd springlevend en uit zich in racisme, vreemdelingenhaat, homohaat. In combinatie met een geglobaliseerde economie die nooit het persoonlijke gezicht van een mens ziet, maar alles wat leeft degradeert tot gebruiksvoorwerp in een winstgevend productieproces, leidt de ongelijkwaardigheid van mensen tot moderne vormen van slavernij – bijvoorbeeld in landen waar onze kleding goedkoop wordt gemaakt of toeristen uit oost of west aan hun goedkope gerief komen. Hier tegenover staan bewegingen binnen en buiten de kerken die meer eenvoud en duurzaamheid voorstaan en respect voor alle mensen en alles wat God geschapen heeft. Om niet uit te komen bij iets dat kleiner is dan het koninkrijk van God, zijn we luisterend en actief onderweg met allen die verlangen naar recht en vrede en heelheid van de schepping.
Met welke keuzes in ons eigen leven kunnen wij bijdragen aan een wereldwijde rechtvaardige samenleving?
Hoe kan jouw parochie meer dienend in de wereld staan? Wat is jouw gebed voor je stad of dorp?
Met de vragen die wij hierboven formuleerden nodigen wij u uit voor onderling gesprek. Evenzeer kunnen het vragen zijn die in de Vastentijd aanleiding vormen tot persoonlijk zelfonderzoek. Hoe dan ook, het gesprek of zelfonderzoek zijn nooit bedoeld om onszelf daarmee vast te pinnen op onze schuld, maar om te groeien in het vertrouwen op Gods genade. Zo horen wij ook de woorden van de apostel Paulus. Als hij dat heilzame ‘nú’ zo benadrukt, dan is dat een uitdrukking van zijn onverwoestbare hoop op Gods toekomst. Die toekomst is er niet omdat Paulus zelf zo fantastisch alle bezoekingen doorstaat, maar omdat hij ervan overtuigd is dat God ons door alles heen trouw blijft tot in eeuwigheid.
God blijft ons trouw. Dat schenkt ons ontspanning en geeft ons ook richting. Onze verlossing bestaat erin, dat Gods goedheid ons hele leven en dat van de hele wereld omvat, vanaf het grote loflied op de schepping in Genesis tot en met het nieuwe Jerusalem in de Openbaring van Johannes. Daartussenin is het aan ons om de lofzang gaande te houden. Dat doen we als we samenkomen voor het vieren van de liturgie op de eerste dag van de week. Dat doen we als we God en onze naaste dienen in de liturgie van elke dag, het opkomen voor ontrechten en het zoeken naar wegen om niet opnieuw in onrecht te vervallen. Dat doen we als we rouwen met de treurenden en helpen waar we kunnen bij het bouwen van een nieuw bestaan.
In de Vastentijd volgen wij Christus op zijn weg naar Jerusalem. Daar zal hij de dood, en alle menselijke kwaad en onmacht dat daartoe leidde, overwinnen in de glorierijke dag van zijn opstanding. Gods trouw komt alle menselijke zwakheid te boven. Hij nodigt ons uit om elke dag opnieuw dat ‘nú’ te beamen.
We wensen u van harte een heilzame Veertigdagentijd toe.
Barend Theodoor, aartsbisschop van Utrecht
Dirk Jan, bisschop van Haarlem
|
|
|
We ontvingen van Oud-Katholiek Vrouwen in beweging de volgende uitnodiging:
Beste mevrouw, meneer,
De stichting Oud-Katholieke Vrouwen in Beweging (OKViB) nodigt parochianen, gastleden en belangstellenden van alle OK-parochies van harte uit voor onze NOVA-dag op zaterdag 25 maart a.s. in Haarlem. Nadere informatie treft u in de bijlage.
Belangstellenden kunnen zich aanmelden bij de voorzitter van OKViB Monique Bergers via e-mail voorzitter@okvib.okkn.nl
Wellicht ten overvloede: op deze dag zijn ook mannen van harte welkom!
|
|
Op de website van de Oud-Katholieke Kerk Nederland vindt u meer over deze vieringen. Deze informatie hieronder is nog niet volledig.
Vieringen
Zondag 12 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger bisschop Dick Schoon (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger pastoor Henk Schoon (liturgiewijzer)
Zondag 19 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger pastoor Robert Frede (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger pastoor Hans de Rie (liturgiewijzer)
Zondag 26 maart 2023
Haarlem: 10.00 uur, voorganger pastoor Robert Frede (liturgiewijzer)
Utrecht: 10.00 uur, voorganger pastoor Henk Schoon (liturgiewijzer)
|
|
Nieuwsbrief van de Oud-Katholieke Kerk
DIGITALE NIEUWSBRIEF
Via deze link kunnen jullie de laatste okk nieuwsbrief, februari/maart 2023, inzien. Veel leesplezier!
|
|
|
Collectes en giften
Beste allen,
De landelijke kerk wijst ons op iets dat we allemaal al weten: naast de via kerkbalans aan de parochies toegezegde bijdragen zijn ook de bijdragen die via de collecteschalen worden gegeven, nodig. Ook als er zondagen soms uitvallen. We zijn allen heel dankbaar voor uw bijdragen die we trouw mogen blijven ontvangen.
Het collectegeld dat u voor onze Schoonhovense parochie in gedachten heeft kunt u op de volgende manieren schenken door:
a. het collectegeld overmaken naar:
rekeningnummer NL 32 INGB 0000506948 t.n.v. OUD-KATH PAR VD H BARTHOLOMEUS TE SCHOONHOVEN, onder vermelding van de zondag waarop het collectegeld betrekking heeft,
of
b. het collectegeld opsparen en de eerstvolgende keer dat weer in de kerk gevierd kan worden, aan de parochie geven.
Ontzettend bedankt,
Namens het kerkbestuur.
|
|
Archief Archief Archief Archief Archief
Nieuwsbrieven Oud-Katholieke Parochie van de H. Bartholomeus, Wal 30, 2871BC Schoonhoven
Via deze link kunnen jullie de vorige nieuwsbrieven inzien.
|
|
|
|
Aanbeveling Vastenactie 2023
De opbrengst van de Vastenactie is bestemd voor het nieuwe gezamenlijke project van de IAKDM (internationale verband van oud-katholieke commissies en werkgroepen die zich met missie en diaconaat bezighouden waaronder Missie Sint Paulus). Het betreft het Tumaini-project voor de opvang van (wees)kinderen in Goma in Oost Congo.
In en rondom de stad Goma in het oosten van DR Congo leven veel vluchtelingen in kampen of geïmproviseerde onderkomens, sommigen al vele jaren. Zij zijn gevlucht voor gewelddadige aanvallen door gewapende groepen in Oost-Congo. Dorpen werden aangevallen, vee werd gestolen. In juli 2022 is er ook nog eens een vulkaanuitbarsting geweest die nog meer slachtoffers geëist heeft en mensen uit hun huizen heeft verdreven.
Onder de ontheemde vluchtelingen zijn veel getraumatiseerde vrouwen en (wees)kinderen. Omdat de mensen naar de steden gevlucht zijn, wordt het land niet meer bewerkt en is er gebrek aan voedsel. Ondervoeding is wijdverbreid: bijna de helft van de kinderen onder de 5 jaar in Goma lijdt aan chronische ondervoeding, 4,6% aan ernstige en levensbedreigende ondervoeding.
De organisatie ASDIG, opgericht door Claudaline Muhindo en haar man Desiré, een priester die later Anglicaanse bisschop werd, ondersteunt de vluchtelingen met verschillende projecten. Het doel is hen hoop te geven, perspectieven te openen door hen ambachten te leren en hen te ondersteunen met voedsel, medische zorg en advies. De eerste doelgroep waren verkrachte vrouwen, die via ASDIG de kans kregen om het vak van kleermaker te leren waardoor ze inmiddels een klein inkomen kunnen genereren. Ook het probleem van ondervoeding is aangepakt en er is een school voor (wees)kinderen gebouwd. Er is dus al veel gedaan maar er blijft nog veel te doen.
Het Tumaini-project steunt 75 (wees)kinderen zodat zij gratis naar school kunnen. In het Tumaini-centrum worden één keer per week maaltijden voor de kleinere kinderen gekookt en aan de moeders, die vaak ook honger lijden, worden pakjes met basisvoedingsmiddelen gegeven. Er wordt kleding beschikbaar gesteld en psychologische ondersteuning en gezondheidszorg gegeven. Sommige gezinnen kunnen een kleine bijdrage leveren in de kosten.
De vraag is groot en hulp is dringend nodig. De bestaande gebouwen zijn krap en aan renovatie en uitbreiding toe. De schaarse middelen en de stijgende prijzen voor bouwmaterialen vertragen de bouw van de broodnodige kamers voor de school. Maar ook de psychologische begeleiding, de medische zorg en het bereiden en bezorgen van voedsel aan de vele behoeftige kinderen en moeders kost geld. Claudaline leidt het project in Tumaini, ondanks dat haar man in 2020 overleden is. Gelukkig wordt zij ondersteund door vrijwilligers en leerkrachten.
Helpt u ook mee Claudaline te ondersteunen zodat zij haar belangrijke werk kan blijven doen?
Een filmpje dat wij vanuit Congo mochten ontvangen is helaas te groot om met deze brief mee te sturen maar dat kunt u vinden op de website van Missie Sint Paulus: https://stpaulus.oudkatholiek.nl/acties/2022/12/vastenactie-2023/
Uw bijdrage kan via de extra collecte in de kerk of op de gebruikelijk manier overgemaakt worden onder vermelding vastenactie 2023.
|
|
|
|
Missie Sint Paulus
Graag wordt uw aandacht gevraagd voor de Kerkelijke Commissie Missie Sint Paulus. Deze commissie ondersteunt namens de Oud-Katholieke Kerk van Nederland kerken in het buitenland bij hun missionaire en diaconale activiteiten, bijvoorbeeld op het gebied van gehandicaptenzorg, jongerenwerk, onderwijs en gemeenschapsopbouw. Zo krijgt de wereldwijde verbondenheid vanuit Nederland met Afrikaanse en Aziatische kerken in bijvoorbeeld Congo, Egypte, Mozambique en de Filipijnen concreet gestalte. Wij werken daarbij nauw samen met andere oud-katholieke kerken in Europa. Ook zijn wij lid van de Nederlandse Zendingsraad.
De projecten die Missie Sint Paulus ondersteunt, worden gefinancierd uit giften. Twee keer per jaar vinden speciale collectes plaats, waarbij één of meerdere projecten centraal staan. En elk jaar is de opbrengst van de Vastenactie bestemd voor een project van Missie Sint Paulus.
Het bestuur van Missie Sint Paulus, onder wie een vertegenwoordiger van de anglicaanse kerken, bestaat uit vrijwilligers.
U bent van harte uitgenodigd eens een kijkje te nemen op de vernieuwde website: stpaulus.oudkatholiek.nl.
|
|
|
De eigen website is al in de lucht. Er is al het een en ander aan gedaan. Er wordt ook nog aangewerkt. U kunt alvast kijken op: http://schoonhoven.oudkatholiek.nl
Graag commentaar, aanpassingen en verbeteringen. Dank.
|
|
|
Voor allerlei nieuws en berichten verwijzen wij u graag naar de website van de Oud-Katholieke Kerk Nederland.
|
|
|
|
