Van het boek "Ouderschap vanuit je hart" door Lida van Ruijven
3.1 Huilen en inbakeren – de eenzame oplossing
Ouders zoeken vaak hulp als hun baby erg veel huilt. Deze ouders wordt dan regelmatig geadviseerd om hun baby strak in te wikkelen in een doek, het zogeheten inbakeren. De gedachte hierachter is dat men denkt dat de baby zichzelf wakker houdt met zijn zwaaiende armen en dat de baby door hem strak in te wikkelen langer zal gaan slapen. 
Ouders en hun omgeving gaan er vaak ten onrechte vanuit dat een kind zich gedraagt in een vast patroon van eten, slapen, eten, slapen. Als dit echter niet zo blijkt te zijn, wordt er gedacht dat er iets mis is met het kind. Maar daar is meestal geen sprake van. Het kind is natuurlijk ook veel wakker tussen de voedingen door, het huilt en zwaait met de armen om contact te zoeken: ‘Is daar iemand voor mij? Als ik alleen ben ga ik roepen, anders vergeten ze mij.’ 
Een fabrikant van inbakerdoeken heeft op zijn internetsite naar mijn mening heel onjuiste informatie gezet. De fabrikant heeft het erover dat ouders vaak een heel ‘vermaak-programma’ toepassen om hun kind in slaap te laten vallen. Hij biedt als alternatief een inbakerdoek aan om dit ‘vermaak-programma’ te vermijden. De inbakerdoek moet ervoor zorgen dat het kind uit zichzelf in slaap gaat vallen. 
Maar baby’s kunnen zichzelf niet kalm maken. Daar hebben ze een volwassene bij nodig. Over dit onderwerp heeft Marianne Riksen-Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie, onderzoek gedaan. Dit onderzoek wordt verderop in dit boek aangehaald. 
Als je de situatie met zoogdieren vergelijkt, zie je dat een huilend jong roofdieren kan aantrekken. 
Onze baby’s worden geboren met een oerangst: ik hoor niet alleen te zijn, anders is het gevaarlijk. 
Inbakeren gaat uit van de behoefte van de ouders maar niet van het kind. Het is een eenzame oplossing. Inbakeren kalmeert de moeder. 
Het geeft verwijdering tussen moeder en kind: het maakt de moeder meer afstandelijk en minder gevoelig voor de signalen en behoeften van haar kind. De hechting wordt minder. Daarnaast heeft inbakeren ook fysieke bezwaren. Het kan het lichaampje in een onnatuurlijke houding strekken. Dit kan gevaarlijk zijn voor de heupen die juist in kleermakerszit horen te zijn, de meest gezonde houding. 
10.2 Een baby kan zichzelf niet kalmeren, hoe komt dat?
Marianne Riksen-Walraven vroeg ouders van baby’s van negen maanden om gedurende drie maanden met het kind te lachen en te praten, goed te kijken, veel te reageren en terug te praten. Na drie maanden bleek dat deze baby’s zich anders waren gaan gedragen dan een groep controlebaby’s. Zij waren ondernemender, hadden meer zelfvertrouwen en er werd samen meer gelachen.
Op twaalfjarige leeftijd bleek dit verschil nog steeds te bestaan. Zij waren nog steeds ondernemender, hadden meer zelfvertrouwen en ze hadden een grote ego-veerkracht.
Marianne Riksen-Walraven schrijft dat baby’s als ze tijdens het eerste jaar opgewonden hebben gespeeld, zichzelf niet rustig kunnen maken. Dat komt doordat het autonome zenuwstelsel wel groeit om opgewonden te reageren maar dit nog niet kan remmen. Dat vermogen groeit pas in het tweede jaar. Ze hebben dan een volwassene nodig en diens armen of schoot.
Dit alles onderzocht zij op kinderdagverblijven. Zij zag dat kinderen vaak te weinig aandacht krijgen om dit zelfvertrouwen op te kunnen bouwen. Zij zag ook dat kinderen die gedurende de eerste vijftien maanden veel uren naar een kinderopvang gaan, sterke reacties van stress vertonen. In een kinderdagverblijf is vaak veel kabaal, meer dan thuis. Voor sommige kinderen kan dat te veel zijn. Of baby’s voelen stress omdat ze hun vader of moeder lang moeten missen. Zij schrijft dat uit onderzoek in Amerika blijkt dat kinderen die langdurig in dagopvang verbleven, vaker agressief gedrag vertonen.
Zelf noem ik deze kinderen altijd ‘elleboogkinderen’. Wie het hardste duwt of het hardste schreeuwt, kan vooraan staan.
10.1. Het afkolven met de hand
Wek de toeschietreflex op.
Het afkolven met de hand is de oudste kunst van de wereld. Je doet het op de volgende manier:
- Je legt je hele hand rond de borst.
- Je drukt met je vingers, vooral de duim en de wijsvinger, op de melkkanalen achter de tepel.
- Dan druk je met duim en wijsvinger eerst even richting de ribben.
- Vervolgens maak je een zachte wringbeweging waarna je ook naar voren drukt om te spuiten.
Mocht het op deze manier echt niet lukken, vraag dan advies van een deskundige.
Hoe lang ben je bezig met afkolven?
Je kunt niet in één keer de borst geheel afkolven. Het kolven gaat het beste als je telkens de volgende tussenstapjes uitvoert:
- Wek de toeschietreflex op door warm maken, masseren, schudden en strelen van beide borsten, en zucht.
- Kolf iedere borst vijf tot zeven minuten.
- Wek vervolgens weer de toeschietreflex op zoals hiervoor.
- Kolf iedere borst drie tot vijf minuten.
- En wek weer de toeschietreflex op.
- Kolf iedere borst twee tot drie minuten.
Op die manier kost de tijd die je nodig hebt om beide borsten af te kolven, dus in totaal twintig tot dertig minuten.
3.1 Een huilende baby, bezorgde ouders
De baby die ‘s avonds huilt.
Vanaf drie weken wil de baby ‘s avonds vaak niet meer slapen. Hij is dan ook huilerig. Hij droomt van alle indrukken, nieuwe dingen, geluiden en kleuren die hij die dag heeft waargenomen. Dit wakker zijn ‘s avonds kan vele maanden duren en is heel normaal. Eigenlijk voelt de baby dat dit het moment is waarop mama extra tijd, extra borst en extra lichaamswarmte kan geven. Daar groeit hij goed van. 
De baby kan behoorlijk ongedurig zijn door alle indrukken: wil ik links of rechts drinken, of toch maar links; wil ik even op papa’s knieën liggen, wil ik in de koliekhouding of, na tien minuutjes, toch maar de borst. Het is steeds maar ‘even’ waarmee hij kalm wordt. Dit gedrag van de baby betekent niet dat de moeder te weinig melk heeft! 
Het vaak aanleggen wordt wel clustervoeden genoemd, zoals ik al eerder vertelde. Er is nog een voordeel: in de lippen zitten reflexen naar de darmen. Als de baby door de borst warme lippen krijgt, kan hij gemakkelijker poepen, en dat lucht op. 
Zelf heb ik het opgelost door ‘s avonds te gaan zitten met de baby. Ik liet hem dan ook langdurig zuigen aan de borst als troost, en de tepels konden het goed aan. Vroeg in de avond gaf ik de nachtluier om, zodat hij dan rustig in slaap kon vallen en ik hem niet meer wakker hoefde te maken. Als ik ‘s avonds de deur uit wilde, dan nam ik mijn wakkere baby meestal mee en legde hem aan als dat nodig was. 
Als de baby blijft huilen, kun je proberen hem stil te krijgen door hem in de kinderwagen te leggen en te schommelen. Een stevige schommelbeweging vindt de baby over het algemeen erg prettig. 
Een moeder gaf mij onlangs een prima tip: als zij de baby in bed legt en hij begint met zijn armpjes te zwaaien waardoor hij zichzelf wakker houdt, dan pakt ze beide armpjes vast, zingt of praat zachtjes tegen de baby en na een paar minuten slaapt hij. 
Eenvoudig, maar het helpt prima! 
Lees verder:
3.1 Darmkrampen en koliek houding
8.3 Als je het allemaal niet meer ziet zitten
9.3 Een vader vertelt over de eerste verjaardag van zijn kind: een borstvoeding kind kijkt altijd alert
12.1 Televisie kijken, spelen of kinderliedjes 
12.1 Zingen met kinderen