Een hele week geen mail vanuit Tuinindestad, ook wel eens fijn misschien. In ieder geval altijd goed om vaste patronen te doorbreken, weet je weer dat het leven niet voorspelbaar, laat staan maakbaar is; improviseren als levenskunst. Toch ver te verkiezen boven plannen, doelen en schema's afwerken, jezelf leeg laten bloeden in routines.Tot zover de moraal (niets van wat ik schrijf hoeft waar te zijn; mensen verschillen; ik weet het, ik weet het wel).

Ondertussen is Tim geweest en weten we nu dat armoede niet gaat om hoeveel je binnenkrijgt, maar om hoveel je overhoudt. Wat je kan uitgeven als alle vaste lasten betaald zijn. Meer nog dan een economisch vraagstuk is armoede een moreel vraagstuk. Ame mensen zijn die andere mensen en zo praten we er ook over. Tim klom op zijn stoel en was vervolgens niet van het woord te krijgen. Aanstekelijk, dynamisch; tegelijk jammer dat we zijn verhaal niet naar onze stad konden vertalen. Als de macht bij een bovenlaag van 15% hoogopgeleide, goed betaalde mensen ligt, die zeer tevreden zijn met hun leven en vol optimisme naar de toekomst kijken, als dat de mensen zijn die aan de knoppen draaien (Tims woorden),dan is er sprake van een klassenmaatschappij (en is klassenstrijd het antwoord. Verschillen kun je overbruggen, klassen moet je doorbreken. Te beginnen in Groningen?

En was er een week eerder een ven prachtvolle bijeenkomst, waarin we samen (boeren, burgers en buitenlui) het Voedselspel van Sara Smaal speelden. Belangrijkste conclusie(1): het zijn de details in de dagelijkse praktijk van productie en distributie van ons voedsel, die een ideaal (gezond voedsel voor iedereen) in de weg staan & tegelijk het gesprek tussen de verschillende partijen levendig en zinnig maakt. Belangrijkste conclusie (2 -ja, dat kan ook): creëer een netwerk van plekken (voedselgemeenschappen, stapje verder), waar dat gezonde eten zichtbaar en toegankelijk (betaalbaar) is voor iedereen. Laatste punt, die betaalbaarheid is nog wel een dingetje. Wordt vervolgd, hoe dan ook.

Zwaar getafeld dus afgelopen weken? Welnee,de sfeer blijft informeel en geanimeerd, met oprechte interesse in elkaars persoonlijke ervaringen. Niet roeptoeteren, geen stokpaardjes; geen loze woorden of marketing prietpraat. Kan je deze donderdag, 30 maart, dus met een gerust hart komen. Dan eten we mee namelijk met Hans Sietsma, minder beroemd, maar wel dichterbij, raadslid in de stad. We eten zijn lievelingskostje en bespreken een dilemma van evenveel gewicht als praktisch belang:

donderdag 30 maart eten en praten we dus met
HANS SIETSMA over
HET DEMOCRATISCH TEKORT IN ONZE STAD
op het menu: gele rijst, Indische linzen met phiulaori balletjes & rauwe biet
inloop 18.00 * aan tafel 18.30 * start gesprek 19.30
op basis donatie
Wie afgelopen week het verhaal van Louise (76) las in Sikkom zal zich achter de oren hebben gekrabd. Hoe is het mogelijk, een hoogbejaarde vrouw, die na jarenlang vergeefs kloppen op de deur van de stadse bureaucratie, zelf maar wat tegels uit de stoep ligt om de buurt te vergroenen (precies waar we voor gaan in onze stad), zo’n vrouw; dat die bijkans in de boeien wordt geslagen vanwege vernieling van de openbare ruimte. Okay, het liep met een sisser af, maar toch, hoe zit dat? Als stadjer worden we opgeroepen om in de benen te komen, samen maken we stad; maar blijkbaar liever alleen op door de gemeente aangewezen plekken (en uitsluitend met nadrukkelijke toestemming)?

Het coalitieakkoord staat strak van de ambities, participatieve democratie is daar niet de minste van. Tegelijk lijkt soepel aansluiten tussen stadjers en stadsbestuur nog ver weg. Niet vreemd als je bedenkt dat er wel een wil is, maar nog geen weg. Aan de ene kant de stadjer met zijn spontane wensen (op zoek naar het juiste loket). Aan de andere kant het ambtelijk apparaat, dat langjarig vastgelegd beleid rechtmatig probeert vorm te geven. Vervolgens de raadsleden, die dat beleid (een tanker op zee?) proberen om te buigen in een actueel noodzakelijke richting. Maar beleid is nog (lang) geen uitvoering. Daarvoor zit er een wethouder, als kop van Jut tussen Raad en ambtelijk apparaat. Wie heeft het eigenlijk voor het zeggen in onze stad? Wie heeft de macht? Wie draait er aan de knoppen?

Hans Sietsma is sinds 2014 raadslid, lang genoeg om ons iets wijzer te maken over de dynamiek in stedelijk bestuur en politiek. Hij gaat graag in gesprek. Zingend organisatieadviseur kopt zijn profiel, een mooi, bijkomend voordeel: valse noten worden afgestraft. Aanmelden kan via een mail, uiterlijk woensdag 20.00, aan tuinindestad@gmail.com, bvk via deze link, 

HOERAARDAPPELS
En dan, op veler verzoek, hebben we komende week ook weer biologische aardappels van boer Jacco, de laatste Alouette & nieuw, nu ook Content, 2,5 kilo voor 3 euro, 10 kilo voor 10 euro; spotprijs. Kijk voor openingstijden op onze website.