σήμερα θα σας εξομολογηθώ κάτι που δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν
|
|
παρακάτω, εκεί που σας γράφω για το βιβλίο το βιβλίο της εβδομάδας. Αλλά πρώτα θέλω να σας πω για μια ιστορία που βρήκα στο βιβλίο της εβδομάδας, την οποία δεν ήξερα.
Το 1997 γυρίστηκε στη Σουηδία το πρώτο ριάλιτι επιβίωσης, ονόματι Expedition Robinson. 16 Σουηδέζες και Σουηδοί οδηγήθηκαν σε ένα νησί στη Μαλαισία, όπου τους παράτησαν -μαζί με τις κάμερες, φυσικά- για να βρουν τροφή, να περάσουν δοκιμασίες και να ψηφίσουν ποιος ή ποια θα φεύγει κάθε εβδομάδα. Τετριμμένα και κάπως παλιομοδίτικα πράγματα για την εποχή μας, μα ρηξικέλευθα και άγνωστα για εκείνες τις αθώες εποχές, εν τέταρτο του αιώνα πριν.
Ο πρώτος παίκτης που καταψηφίστηκε από τους συμπαίκτες του στη συγκεκριμένη εκπομπή ήταν και ο μόνος πρόσφυγας, ο Βόσνιος Σίνισα Σαβίτζα, ο οποίος δεν μίλαγε πολύ καλά τα Σουηδικά ακόμα, και ο οποίος επέστρεψε στη Σουηδία πολύ αναστατωμένος. Ένα μήνα μετά την επιστροφή του, αυτοκτόνησε. Η εκπομπή δεν είχε ακόμα αρχίσει να προβάλλεται και το σκάνδαλο ήταν τόσο μεγάλο που σχεδόν ακύρωσε την προβολή της ολοσχερώς. Μετά από αναβολές και προσεκτικό editing, η εκπομπή τελικά προβλήθηκε, εν μέσω αντιδράσεων και απειλών για μποϊκοτάζ. Και μετά, κάτι τρομερό συνέβη. Ο κόσμος άρχισε να παρακολουθεί. Η εκπομπή έγινε μεγάλη επιτυχία, ο Σίνισα ξεχάστηκε, ο νικητής εκείνης της πρώτης σεζόν έγινε διάσημος και παντρεύτηκε την Καμίλα Λέκμπεργκ, και τα δικαιώματα της εκπομπής πουλήθηκαν σε ένα σωρό χώρες του κόσμου, με αποτέλεσμα τρία χρόνια μετά να γεννηθεί στις ΗΠΑ το Survivor.
Να μια ιδέα, λοιπόν, που θα διερευνήσω σε ένα κείμενο που θα σας γράψω σύντομα: αν η χήρα του Σίνισα είχε κάνει μήνυση στο σουηδικό κανάλι πριν από 26 χρόνια, σήμερα μπορεί να μην κατέρρεε η αμερικανική δημοκρατία.
|
|
στην Καθημερινή της Μ. Παρασκευής
|
|
γράφω για κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τα τρέχοντα και φλέγοντα θέματα και με την επικαιρότητα, για κάτι που είναι διαχρονικό και κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρον, και για το οποίο ήθελα πολύ καιρό να γράψω αλλά μόλις τώρα βρήκα την ευκαιρία και την αφορμή: για το ΑΕΠ. Ναι, αυτό. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Το οποίο δεν είναι καλός δείκτης για να περιγράφει το αν μια χώρα τα πάει καλά ή δεν τα πάει καλά γενικά, και παρόλα αυτά εμείς το έχουμε αναγάγει σε τοτέμ, στο μόνο δείκτη που αξίζει να παρακολουθούμε, σε εμμονή, σε θρησκεία.
έχει ανέβει, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
|
|
αυτή είναι μια συλλογή από δημοσιογραφικά άρθρα του Πάτρικ Ράντεν Κιφ, του αμερικανού δημοσιογράφου που έγραψε ένα από τα καλύτερα non-fiction βιβλία της τελευταίας δεκαετίας (τουλάχιστον), καθώς και εκείνο το άλλο το ωραίο για την αποκρουστική οικογένεια Σάκλερ, για την οποία σας έχω γράψει στο παρελθόν. Μιας και αυτά τα βιβλία πήγανε καλά, οι εκδότες είπαν να βγάλουν τις παλαιότερες δημοσιογραφικές έρευνες του Ράντεν Κιφ, που ήταν ενδιαφέρον και πολύτιμο υλικό μα χαμένο στην λήθη.
Κάποιες και κάποιοι από εσάς μπορεί να θυμάστε ότι σε μια παλιά εποχή και σε μια προηγούμενη καριέρα αυτά τα μεγάλα δημοσιογραφικά άρθρα των διάσημων ξένων περιοδικών ήταν το "content" που μου άρεσε περισσότερο από όλα στον κόσμο. Τα διάβαζα, τα μελετούσα, τα ανέλυα για να καταλάβω πώς φτιάχνονται, έψαχνα τους ξένους που τα έφτιαχναν για να μου πουν πώς τα έφτιαχναν και, από ένα σημείο και μετά, άρχισα να δοκιμάζω να τα γράφω κιόλας. Από αυτή τη μακρινή εποχή ελάχιστα πράγματα μου έχουν απομείνει -η εκτίμησή μου γι' αυτού του είδους τα κείμενα είναι ένα.
Σε αυτό το βιβλίο o Ράντεν Κίφ γράφει τις ιστορίες μερικών προσωπικοτήτων που είναι, πώς να το πω, αμφιλεγόμενες. Από τον Χοακίν "Ελ Τσάπο" Γκουζμάν, τον διάσημο μεξικανό μεγαλέμπορο ναρκωτικών μέχρι μια δικηγόρο ειδικευμένη σε υποθέσεις υπεράσπισης σίριαλ κίλερ και τρομοκρατών, και από τον άνθρωπο που προκάλεσε το σκάνδαλο "Swissleaks" Ερβέ Φαλτσιανί μέχρι μια νευροβιολόγο που δολοφόνησε τους συναδέλφους της -και ίσως και τον αδερφό της-, ο συγγραφέας γράφει για εγκλήματα, τους ανθρώπους που τα έκαναν και τους ανθρώπους που τα υπέστησαν με ευαισθησία, ενσυναίσθηση και αυτό το σπάνιο χάρισμα των πολύ καλών ερευνητικών δημοσιογράφων: να μπορεί να απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις που προκύπτουν στον αναγνώστη κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, με προσεκτικά σκηνοθετημένο τρόπο και απλή, στρωτή γλώσσα.
Δεν είναι όλες οι ιστορίες το ίδιο ενδιαφέρουσες, βεβαίως, και νομίζω ότι όλες είναι διαθέσιμες και στο ίντερνετ, αν τις ψάξει κανείς (κι αν έχει συνδρομή στο New Yorker, υποθέτω), αλλά όλες μαζί μαζεμένες συνθέτουν ένα ωραίο και συνπαρπαστικό ανάγνωσμα.
Υπάρχει μόνο μία που είναι κάπως παράταιρη. Ενώ σε όλες τις άλλες γράφει για ανθρώπους που είτε ήταν κανονικοί εγκληματίες, είτε συγχρωτίζονται με εγκληματίες, είτε δρουν στα όρια της ηθικής και του νόμου, η τελευταία ιστορία αφορά έναν μάγειρα που έκανε τηλεοπτική εκπομπή. Ο Άντονι Μπουρντέν δεν ήταν αμφιλεγόμενος, ούτε απατεώνας, οπότε η προσθήκη της δικής του ιστορίας στο τέλος του βιβλίου, μετά από την παρέλαση κλεφτών, λωποδυτών, παλιανθρώπων και δολοφόνων μοιάζει αλλόκοτη. Και εδώ θέλω να σας εξομολογηθώ αυτό το κάτι που δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο προβεβλημένοι άνθρωποι που απολάμβαναν σχεδόν καθολικής αποδοχής και λατρείας καθώς μεγάλωνα, τους οποίους εγώ δεν άντεχα ή, έστω, δεν αποδεχόμουν τόσο αχαλίνωτα. Η μία ήταν η Μαλβίνα Κάραλη. Ο άλλος ήταν ο Άντονι Μπουρντέν.
Το γιατί και το πώς είναι ένα θέμα για άλλο γράμμα.
|
|
εν τω μεταξύ, για την περίπτωση που θέλετε να με δείτε να μιλάω για διάφορα θέματα
|
|
Μπορείτε να παρακολουθήσετε αυτή την πρόσφατη εκπομπή της ΕΡΤ με θέμα το ChatGPT και τις τεχνητές νοημοσύνες, ή αυτό εδώ το παλαιότερο πάνελ με θέμα τον τουρισμό στην Ελλάδα ή, βεβαίως, τα πρόσφατα επεισόδια του podcast με θέματα τις γέφυρες, τον τουρισμό και τη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα.
μπορεί να βοηθήσουν να πάει το κοκορέτσι κάτω καλύτερα.
|
|
πάμε τώρα να δούμε τα (σχετικά λίγα) λινξ
|
|
Πριν από μερικές εβδομάδες σας έβαλα ένα λινκ από τον Economist για αυτά τα καινούργια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας. Πολύς κόσμος το χρησιμοποιεί για να χάσει βάρος (ο Economist είναι ενθουσιωδώς υπέρ αυτής της χρήσης). Τις προάλλες διάβασα ότι ένα από αυτά είναι σε έλλειψη στα ελληνικά φαρμακεία λόγω υπερσυνταγογράφησης, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να το βρουν οι διαβητικοί που το χρειάζονται.
Αλγόριθμοι μπορούν να "διαβάζουν" εγκεφαλογραφήματα και να ανακατασκεύαζουν τις εικόνες που σκεφτόταν ή κοίταζε ο άνθρωπος την ώρα που του έκαναν το εγκεφαλογράφημα. Σε αυτό το σημείο έχουμε φτάσει. Επίσης: σε λίγο καιρό θα μπορούμε να "διαβάσουμε" τι σκέφτονται τα χταπόδια. Ανυπομονώ και ανησυχώ ταυτόχρονα.
Για την περίπτωση που θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη συζήτηση περί τρανς ατόμων και των δικαιωμάτων τους, (μολονότι πρόκειται για ένα θέμα που έχει πάρει αδικαιολόγητες διαστάσεις από πολύ συγκεκριμένα ιδεολογικά άκρα για πολύ συγκεκριμένους και άσχετους λόγους), να ένα ημίωρο βιντεάκι που μπορεί να σας βοηθήσει: έξι νεαρά τρανς και μη-δυαδικά άτομα μιλάνε για την εμπειρία τους και για το πώς κατάλαβαν τον εαυτό τους και τη φύση τους. Είναι μια συζήτηση αποκλειστικά για άσχετους όπως εμείς, για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Τη συντονίζει ένας διάσημος ηθοποιός. Γκουχ γκουχ. Ποιος ηθοποιός; Γκουχ γκουχ. Ένας μωρέ, τι σημασία έχει. Αυτός που έπαιζε τον πως τον λένε. Γκουχ γκουχ. ΤΟ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ.
Γιατί μουλιάζει το δέρμα στις παλάμες και τις πατούσες (και μόνο εκεί) όταν μένει λίγη ώρα στο νερό; Ένα συναρπαστικό μυστήριο.
|
|
|
|
ρώτησα τα μέλη του 241020 Club
δεν ξέρω τι περίμενα ως απάντηση
το σχεδόν 50-50 είναι αναμενόμενο;
πρόοδος;
λίγο;
|
|
Η Χιλή είναι πολύ μακρόστενη χώρα. Πολύ μακρόστενη. Δεν διανοείστε πόσο μακρόστενη. Δείτε αυτό για να πάρετε μια ιδέα.
Την προηγούμενη φορά σας ομολόγησα ότι δεν μου αρέσουν τα drone βίντεο και σας έβαλα ένα που, παρόλα αυτά, μου άρεσε πολύ. Ε, ορίστε άλλο ένα: εδώ το drone πετάει πάνω από το ηφαίστειο Στρόμπολι.
Αυτήν εδώ την υπηρεσία δεν την έχω χρησιμοποιήσει οπότε δεν σας τη συστήνω ακριβώς, αλλά σας βάζω το λινκ για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι πρόκειται για ενδιαφέρουσα ιδέα: συνδέετε τους email λογαριασμούς σας και αφενός σας βρίσκει όλα τα νιουζλέτερ στα οποία είστε γραμμένες και γραμμένοι, αφετέρου σας επιτρέπει να ξεγραφτείτε από όποια θέλετε με ένα κλικ. Πολύ χρήσιμο ακούγεται. Για τα άλλα νιουζλέτερ. Όχι γι' αυτό. Εννοείται. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο σας το βάζω είναι το όνομά του: leavemealone.com!
Τέλος, αν έχετε λίγο χρόνο σε αυτές τις άγιες μέρες, δοκιμάστε αυτό το κόλπο με την τράπουλα. Μοιάζει απίθανο. Αλλά περίπλοκο. Δεν έχουμε προλάβει να το δοκιμάσουμε στο νοικοκυριό (το έχω στα to-dos καιρό) γιατί έχουμε άλλα τρεχάματα και ετοιμασίες, αλλά δοκιμάστε το εσείς και πείτε μου.
Καλή Ανάσταση και καλή ξεκούραση σε όλες και σε όλους.
|
|
|
|
