1. το δροσερότερο καλοκαίρι της υπόλοιπης ζωής μας
|
|
καλό σας μήνα και καλό φθινόπωρο. Σήμερα θα πούμε πέντε πράγματα, πριν προχωρήσουμε στα παραδοσιακά περιεχόμενα αυτών εδώ των γραμμάτων. Θα ήθελα να αρχίσουμε με μερικά λινξ που θα μας υπενθυμίσουν ένα πράγμα: το ότι αυτό ήταν σχεδόν σίγουρα το πιο θερμό καλοκαίρι που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα. Και μετά θα σας θυμίσω και κάτι άλλο.
Πρώτα απ' όλα, αυτά τα νούμερα και τα διαγράμματα από τον περασμένο Ιούλιο που μας επισημαίνουν τι ζεσταίνεται, πώς και πόσο. Δεύτερον, αυτή η καταγραφή του τι σημαίνουν όλα αυτά τα ρεκόρ και τι άλλο θα περιμένουμε να δούμε ως αποτέλεσμα αυτής της δραματικής κατάστασης. Τρίτον, κάτι που μπορεί να ενδιαφέρει όσες και όσους είχαν δει εκείνο το διάσημο ντοκιμαντέρ: έρευνα σε πέντε αποικίες πιγκουίνων στην Ανταρκτική το 2022 βρήκε ότι στις τέσσερις από αυτές δεν επιβίωσε ούτε ένας νεοσσός. Μηδέν. Τέλος, αν είναι ένα το νούμερο που αξίζει να κρατήσετε στο μυαλό σας από το φετινό καλοκαίρι, πιο εξωφρενικό κι από τα πάνω από 800.000 καμμένα στρέμματα στον Έβρο, είναι αυτό: 31. Τριάντα μία συνεχόμενες ημέρες με μέγιστη θερμοκρασία πάνω από 43 βαθμούς Κελσίου. Στο Φίνιξ της Αριζόνας φέτος.
Το άλλο που θέλω να σας θυμίσω, πριν προχωρήσουμε στα πολλά και ενδιαφέροντα που έχουμε να πούμε σήμερα, είναι το εξής: αυτό το καλοκαίρι που περάσαμε θα είναι δροσερότερο και πιο άνετο από σχεδόν όλα τα επόμενα. Σκεφτείτε το λίγο αυτό.
Και πάμε παρακάτω.
|
|
2. γιατί η Ελλάδα δεν έχει περισσότερους κινηματογράφους ΙΜΑΧ;
|
|
|
έχουμε κάνει προόδους ως χώρα. Όχι βήματα -άλματα. Για όσες και όσους θυμούνται την Ελλάδα τις δεκαετίες του 1990 ή του 1980, η χώρα στην οποία ζούμε σήμερα είναι άλλο μέρος. Δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό. Από την άλλη, όλος ο κόσμος άλλαξε σε αυτό το διάστημα. Και ο υπόλοιπος πλανήτης έκανε άλματα από τότε. Και μάλιστα, σε πάρα πολλές γωνιές του πλανήτη συνέβησαν περισσότερα και μεγαλύτερα άλματα από ό,τι στη δική μας. Αυτό το φαινόμενο έχει πολλές εκφάνεις, κάποιες εκ των οποίων είναι οδυνηρές και δεν θέλουμε να τις σκεφτόμαστε πολύ. Κάποιες άλλες είναι πιο ανώδυνες και ασήμαντες, αλλά κι αυτές είναι ενδεικτικές. Θα σας πω τι εννοώ.
Τις προάλλες πήγα στον κινηματογράφο για να παρακολουθήσω την ταινία "Oppenheimer" που, βασισμένη σε αυτό το βιβλίο, εξιστορεί συμβάντα από τη ζωή του συνδημιουργού της ατομικής βόμβας Ρόμπερτ Όπενχαϊμερ. Δεν μου άρεσε όσο περίμενα, για μερικούς λόγους που δεν σχετίζονται με το θέμα αυτού του γράμματος, και για έναν που σχετίζεται. Η οπτικοακουστική εμπειρία ήταν άθλια. Δεν μπόρεσα να απολαύσω την ταινία και να μπω μέσα στον κόσμο της εν μέρει επειδή ο ήχος ήταν μπουκωμένος σε βαθμό που δεν ακούγονταν καλά καλά οι ηθοποιοί κάτω από το βουητό της μουσικής. Η εικόνα ήταν θαμπή και μουντή και στις σκηνές με φωτεινές επιφάνειες φαίνονταν οι ατέλειες του πανιού προβολής από πίσω. Βεβαίως, δεν ήταν η πρώτη φορά: πάντα έχω παρόμοιο πρόβλημα στον κινηματογράφο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημα ήταν πολύ εντονότερο, για λόγους που δεν γνωρίζω. Άνθρωποι που πηγαίνουν πολύ συχνότερα στον κινηματογράφο από εμένα, και που έχουν και εμπειρία από κινηματογραφικές αίθουσες του εξωτερικού, μου έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ελληνικές αίθουσες (ακόμα και οι μεγαλύτερες των multiplex) είναι πολλά χρόνια πίσω σε θέματα εξοπλισμού, συντήρησης, αλλά και ανθρώπινου δυναμικού.
Η μεγαλύτερη οθόνη ΙΜΑΧ στον κόσμο βρίσκεται στη γερμανική πόλη Λέονμπεργκ, η οποία έχει πληθυσμό αντίστοιχο της Κομοτηνής. Οι αίθουσες ΙΜΑΧ έχουν οθόνες πολύ μεγάλου μεγέθους και τεχνικό εξοπλισμό που επιτρέπει την προβολή των ταινιών με εξαιρετικά υψηλή ποιότητα εικόνας και ήχου. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό, ειδικά όταν η ταινία έχει γυριστεί εξαρχής με ειδικές προδιαγραφές και ειδικές κάμερες για να προβληθεί ειδικά σε αυτούς τους κινηματογράφους. Όπως το Oppenheimer, δηλαδή. Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν 1700 αίθουσες ΙΜΑΧ. Η οθόνη στο Λέονμπεργκ έχει μέγεθος 38x22 μέτρα (πάνω από 800 τετραγωνικά) αλλά και οι μικρότερες που έχω επισκεφτεί εγώ σε Λονδίνο, Μαϊάμι και Βοστόνη είναι πολύ εντυπωσιακές. Η εμπειρία σε έναν τέτοιο χώρο είναι πολύ διαφορετικό πράγμα από ό,τι σε μια τυπική αιθουσούλα σαν αυτές που έχουμε συνηθίσει. 80 χώρες του κόσμου έχουν έστω και μία τέτοια αίθουσα. Η Βουλγαρία έχει τρεις. Η Πράγα έχει μια καταπληκτική, μία από μόλις 30 στον κόσμο που μπορούν να παίξουν το Oppenheimer στην αυθεντική, απόλυτη ποιότητα στην οποία γυρίστηκε, σε φιλμ 70mm.
Στην Αθήνα δεν υπάρχει καμία.
Υπάρχει μία (σχετικά μικρή) στη Θεσσαλονίκη, υπάρχουν και κάποιες σε πλανητάρια που παίζουν μόνο ειδικά ντοκιμαντέρ.
Εκείνες τις τρεις ώρες, που λέτε, κανονικά θα έπρεπε να σκέφτομαι μόνο αυτά που ήθελε να με βάλει ο Κρίστοφερ Νόλαν να σκεφτώ. Τουναντίον, εγώ σκεφτόμουνα αυτά που σας έγραψα σήμερα εδώ.
|
|
3. η παλαιότερη επιχείρηση στην Ελλάδα
|
|
|
διαβάστε, αν θέλετε, την φανταστική ιστορία που περιγράφεται στην εικόνα. Το κάδρο είναι κρεμασμένο στον τοίχο της τοποθεσίας όπου συνέβησαν όσα περιγράφονται στο άρθρο, το μακρινό 1902. Η τοποθεσία είναι ένα καφενείο. Αλλά όχι ένα τυχαίο καφενείο. Είναι η παλαιότερη επιχείρηση που λειτουργεί συνεχόμενα στην Ελλάδα χωρίς να αλλάξει χρήση. Το καφενείο του Φορλίδα βρίσκεται στο Λαύκο, ένα χωριό στον νότιο Πήλιο, και λειτουργεί συνεχόμενα ως καφενείο από το 1785. Εφτά γενιές της ίδιας οικογένειας το δουλεύουν. Ο τελευταίος, ο κύριος Μανώλης, είναι σήμερα 82 χρονών. Μας είπε ιστορίες και μας άφησε να βγάλουμε φωτογραφίες, αλλά δεν ήπιαμε καφέ γιατί έπρεπε να το κλείσει. Είχε να πάει σε ένα μνημόσυνο.
|
|
4. the kids are not alright
|
|
|
Στις 30 Αυγούστου του 2023, η φοιτητική εφημερίδα του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας κυκλοφόρησε με αυτό το εξώφυλλο. Περιλαμβάνει μόνο ένα πράγμα: μηνύματα από κινητά τηλέφωνα φοιτητών, κατά τη διάρκεια εισβολής οπλοφόρου στο πανεπιστήμιο.
|
|
5. το μπλουζάκι της Λιθουανίας, 1992
|
|
|
πριν από λίγες ώρες η Ελλάδα έχασε στο μπάσκετ από τη Λιθουανία και, αν είδατε τον αγώνα, μπορεί να παρατηρήσατε κάτι στις κερκίδες. Κάποιοι οπαδοί της Λιθουανίας φορούσαν κάτι περίεργα πολύχρωμα tie dye μπλουζάκια, πολύ κραυγαλέα για να είναι τυχαία επιλογή. Δεν ήταν τυχαία επιλογή. Το πέμπτο πράγμα που θέλω να σας επισημάνω σήμερα είναι αυτή η ιστορία, λοιπόν. Πρωταγωνιστεί ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, ο ίδιος που μας ταλαιπώρησε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ το 1987 (ο Φίλιππος Συρίγος τον αποκαλούσε τότε λανθασμένα "Μαρτσουλένις"), ο οποίος είχε μόλις μετακομίσει στο ΝΒΑ όταν η χώρα του απελευθερώθηκε από το Σοβιετικό ζυγό, και κέρδισε και το δικαίωμα να αγωνιστεί στο τουρνουά μπάσκετ των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης. Ο Μαρτσουλιόνις ξεκίνησε μια καμπάνια να βρει λεφτά από δωρητές για να πάει η ομάδα να αγωνιστεί και η αναζήτηση τον έφερε σε μια συναυλία των Greatful Dead, που είχαν φτιάξει μια ΜΚΟ για τις ακτιβιστικές τους δράσεις. Μέσα από μια σειρά τυχαίων συναντήσεων και γεγονότων, λοιπόν, βρέθηκε η εθνική Λιθουανίας, με το Μαρτσουλιόνις, τον Κουρτινάϊτις και τον Άρβιντας Σαμπόνις, να ανεβαίνουνε στο βάθρο για να φορέσουν το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο το καλοκαίρι του 1992, φορώντας αυτά τα ψυχεδελικά ρούχα, τα οποία έκτοτε έγιναν ανάρπαστα από τους συλλέκτες, και ακόμα φοριούνται από τους οπαδούς της ομάδας (αλλά και από άσχετους) σε διάφορες παραλλαγές.
|
|
αυτό το Σάββατο στην Καθημερινή
|
|
|
γράφω για κάτι σπάνιο: την επικαιρότητα. Για αυτό τον καινούργιο κύριο που κατεβαίνει για υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρω ότι έχουν γράψει όλες όλοι τις απόψεις τους για αυτό το θέμα, αλλά επειδή διαβάζοντας όλα τα σχόλια και τις απόψεις δεν έβρισκα αφενός το κατά τη γνώμη μου σημαντικότερο συμπέρασμα της όλης υπόθεσης και αφετέρου δυο κραυγαλέα προφανείς λέξεις, που κάποιος, κάπου θα έπρεπε να έχει αναφέρει, είπα να γράψω κι εγώ την αποψάρα μου. Με δυσκόλεψε πάρα πολύ επειδή πλέον διαπιστώνω ότι μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να γράφω αρνητικά πράγματα για πραγματικούς ανθρώπους, (με τις γνωστές εξαιρέσεις τύπου Μασκ, Τραμπ και τα συναφή). Οι δύο προφανείς λέξεις είναι "Red" και "Flags". Το άρθρο θα το βρείτε, όπως πάντα, στη Σαββατιάτικη Καθημερινή και από το Σαββατόβραδο και μετά και εκεί.
|
|
αντέχουμε για λίγα ακόμα;
έχουμε και μερικά λινξ
|
|
Εκπληκτικό: για κάθε $1 που επενδύει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ σε φορολογικούς ελέγχους φορολογούμενων που ανήκουν στο πλουσιότερο 0,1% του πληθυσμού, εισπράτει $6 και 30 σεντς.
Αν θέλατε να διαβάσετε το τι συμβαίνει ακριβώς με την υπόθεση του γλοιώδους προέδρου της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας στα ελληνικά, ορίστε. Μια πλήρης καταγραφή μιας απαίσιας ιστορίας, που προσφέρει και χρήσιμο υπόβαθρο -γιατί βεβαίως δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο, ξεκούδουνο περιστατικό. Τι θα μπορούσε να αμαυρώσει την τιτάνια επιτυχία μιας ομάδας σπουδαίων γυναικών; Τι άλλο. Ένας άντρας.
Σε αυτό το βίντεο, ένας μελισσοκόμος προβλέπει ότι ο χειμώνας φέτος στον Καναδά θα είναι πολύ σκληρός. Σύμφωνα με τα σχόλια, πέρυσι το είχε πετύχει. (TikTok)
31% των Ελλήνων πιστεύουν ότι έχει βρεθεί το εμβόλιο κατά του καρκίνου αλλά δεν μας το λένε. Από την άλλη, εγώ μόλις σας έβαλα ένα μελισσοκόμο που υποστηρίζει ότι προβλέπει τον καιρό. Πού έγκειται η διαφορά 🤔;
Μια απροσδόκητη συνέντευξη: ο Αλέξις Οχάνιαν, δημιουργός του Reddit (και σύζυγος της Σερίνα Γουίλιαμς) μιλάει στο Θανάση Αντετοκούνμπο. (YouTube)
Κάτι άλλο που μου φάνηκε καταπληκτικό και που δεν γνώριζα και έμαθα αυτή την εβδομάδα: εκείνο το παλιό τραγουδάκι που μπορεί να θυμάστε από τα '90s, το "Scatman", ήταν ένα τραγούδι για το τραύλισμα. Δεν είχα ιδέα. (TikTok) |
|
|
τέλος, μερικά πολύ ενδιαφέροντα λινξ από sites με paywalls:
|
|
|
|
