Beste Lezer,

In de afgelopen vier jaar heb ik geworsteld, gewerkt en gedanst met slijtage aan (vooral) mijn linker heup. Recentelijk ging dat echter even helemaal mis en toen ook nog met mijn rechter heup. Ik kreeg het op mijn heupen in de verkeerde zin des woords. Terug naar minder dan af. Nadat er opnieuw een röntgenfoto en nu ook een CT scan was gemaakt, zag de specialist, Rinus Kooijman, gelijk dat ik aan beide heupen een stevige aangeboren heupafwijking heb, waardoor mijn heupen ongewoon snel zijn versleten. Terugkijkend op mijn tomeloze gebruik van deze lijfelijke tempel lijkt het misschien ook wel ongewoon langzaam. De concrete consequentie is dat ik binnen 4-6 weken op de operatietafel lig voor een heupsparende operatie (pandakplastiek), daarna 6 weken op krukken loop, dan nog eens 6 weken belast moet revalideren en daarna hetzelfde avontuur aan moet gaan met de andere heup. Als het allemaal zonder complicaties verloopt dus minimaal een half jaar voor een heel groot deel uit de running. In de hoop dat de vaak storende, regelmatig tergende, maar meer dan eens zeker ook inspirerende pijn daarmee afneemt en de verrukkende beweeglijkheid weer vrij(er) uit gevoeld gaat geworden.

Voor iemand voor wie het lichaam een bron is van plezier, inkomsten, wijsheid, kracht, ervaring en ander menselijk of bovenmenselijk moois, voelt dat alsof God – of iets van dien aard – de grote ‘Reset Button’ van het leven heeft ingedrukt. Gelukkig nog niet de ‘Reincarnation Button’ :-). Ik ben er (ook) blij mee. Niet alleen omdat het, voorlopig in theorie, betekent dat er een grote kans is dat ik straks minder pijn en meer beweeglijkheid zal hebben, maar ook omdat ik aan voel komen dat het me zal helpen onvruchtbare innerlijke patronen & levensgewoontes los te laten, waardoor meer van mijzelf ‘online’ kan komen. Voor mijzelf en voor anderen. Dat hoop ik allicht van harte. Mooie toekomstbeelden borrelen nu al op. Eindelijk zal ik door kunnen pakken in mijn schrijfwerk, in het trainen van de trainers, kunnen anderen daar in groeien en krijg ik toch nog de kans om te kunnen bewijzen c.q. mezelf wijsmaken dat al die bestellingen bij amazon.com en aanverwanten niet voor niets waren :-).

Ook al gaat het met mij en KenKon steeds beter, ben ik vol met inspiratie en goede intenties, geniet ik enorm van mijn familie, van de dingen die ik doe, de mensen waarmee ik het doe en de ontwikkeling van KenKon, toch zie ik, om Rob Preece’s artikel te parafraseren, dat goedheid of deugdzaamheid een schaduw heeft. Zolang we mens zijn, hebben volgens mij al onze goede intenties ook een spoor van escapisme, onze positieve inzet en doorzettingsvermogen een element van forceren en onze verbinding een aspect van verstrikking. Dat willen we begrijpelijkerwijs vaak liever niet weten en daarom, zeker als alles lekker loopt, zullen we meestal liever de ‘Power Button’ in willen drukken dan de ‘Reset Button’. Daarom ben ik ‘God’ ook dankbaar dat hij, of zij of het, mij met genadeloze compassie een handje geholpen heeft. ‘Ook’, niet alleen maar :-).

Dit schrijvende moest ik even terug denken aan een vrouw die, bij een lezing van Tenzin Wangyal Rinpoche over de vijf elementen, na vijftien jaar voor het eerst in haar leven durfde te vertellen dat toen haar huis geheel in vlammen opging ze een ongewoon diepe blijdschap en gevoel van bevrijding ervoer. Prachtig vond ik dat. Dat ze dat zei. Allicht moet ik er niet aan denken dat de ‘Reset Button’ nog dieper wordt ingedrukt dan al het geval is, ik vindt het diep zat, maar haar verrukking kan ik snappen en voelen.

Hartelijke groet,
Sydney Leijenhorst

KenKon is een 'trainingscentrum', waar een groot aantal mensen vechtkunsten, yoga, meditatie en dans beoefent. Alle activiteiten hebben tot doel een bijdrage te leveren aan de gezondheid en de ontwikkeling van mens en wereld.