1 mei staat voor de deur. Het ideale moment om te onderstrepen hoe belangrijk een job wel is. Zeker wanneer er in eigen land en in Europa enkel nog plaats lijkt te zijn voor verhalen van onzekerheid. Er is de aanhoudende crisis, die gezorgd heeft voor grote onzekerheid bij de mensen, niet in het minst over hun spaarcenten of over de extra kosten die ze hebben omdat ze als belastingbetaler mee de redding van de banken hebben moeten betalen. Er is onzekerheid over de school van hun kinderen, over de kinderopvang, over hun job, over hun pensioen, over prijs van verwarming en elektriciteit, over de prijs van brandstof voor hun auto, over hun huis. Maar ook over de kwaliteit van het leven en van de lucht die we inademen. 

 

En toch zijn er wel degelijk alternatieven voor een beleid dat enkel wil besparen, burgers verantwoordelijk wil stellen voor het miljardengeknoei van hebzuchtige bankiers en megafraudeurs, en dat diegenen die écht verantwoordelijk waren voor de crisis wil ontzien. Wij willen de mensen in elk geval een realistisch toekomstperspectief bieden waaraan ze zich kunnen optrekken en dat houvast biedt voor wat nog komen zal. Aan pessimistisch gestemde berichten hebben we geen boodschap als we er geen optimistisch verhaal tegenover plaatsen.

 

Neem nu Europa, het bestuursniveau waar ik dagelijks bij betrokken ben. Nog nooit was er zoveel ongeloof in het Europese project, zoveel woede bij de bevolking over wat Europa al dan niet zou gedaan hebben. Op die emoties drijven eurosceptische krachten, die steeds sterker worden en Europa tot de laatste steen willen afbreken. Tot de laatste steen? Niet echt. Als je goed luistert, willen conservatieven een mager Europa, dat enkel het grote geld, de bedrijfswereld en ‘de economie’ ter wille is, maar dat zich verder niet bezig houdt met mensen, met hun zorgen, met hun sociale zekerheid, met hun gezondheidszorg... De discussie die nu aan de gang is over méér of minder Europa heeft niets te maken met een Europa dat meer van hetzelfde biedt. Dat zou inderdaad geen goed Europees project zijn omdat het de Europese burger in de kou zou laten staan.

 

Als wij zeggen dat we meer Europa nodig hebben, dan bedoelen we dat we een ander, socialer en democratischer Europa willen. Om dat te bereiken, moeten er méér bevoegdheden naar Europa gaan, moet er dus méér Europa komen. Alleen zo kunnen we datgene bewaren wat Europa echt uniek maakt. Want wat maakt ons tot echte Europeanen? Alvast niet onze historische monumenten, onze grote kunstenaars, onze wetenschappers, onze rijkdom aan talen en culturen... Die zijn niet onbelangrijk, maar ze maken ons niet uniek in de wereld. Wat Europa echt uniek maakt, is dat wij de enige samenleving zijn waar sociale rechtvaardigheid - in alle lidstaten - zo hoog op de agenda staat. Sociale bescherming zoals die in Europa bestaat, vind je niet elders in de wereld. Die bestaat enkel hier. Die belangrijke Europese waarde, onze basiswaarde, moeten we niet enkel beschermen, maar zelfs verstevigen. Het is een waarde waarop we als Europeanen trots kunnen zijn en die we moeten koesteren. Het is bij uitstek een sociaaldemocratische waarde. En die waarde die we niet in het minst op de dag van de arbeid trots willen uitdragen.

 

Verder in deze nieuwsbrief: