Had Adolf Hitler de plek van zijn toespraak niet dertien minuten eerder verlaten, dan zou meubelmaker Georg Elser met de door hemzelf gefabriceerde bom de wereldgeschiedenis hebben veranderd en miljoenen levens gered. Maar op 8 november 1939 verliet Hitler de plek van de geplande aanslag eerder dan verwacht, waardoor het plan van Elser jammerlijk mislukte.
Recensent Jos van den Burg schrijft over de film in de Filmkrant: ‘Regisseur Oliver Hirschbiegel (Der Untergang) beperkt zich in Elser niet tot de historische feiten, maar lardeert het levensverhaal van de aanslagpleger met een stevige scheut melodrama. (…) Hirschbiegels hommage aan Elser — na Klaus Maria Brandauers Elserfilm in 1989 het tweede eerbetoon aan de heroïsche solist — voelt als een daad van rechtvaardigheid’.
Niet de hoogopgeleide vrouwen uit de hoogste klassen waren de werkelijke strijders bij de Suffragettes, maar de arbeidsters die ervoeren dat hun vreedzame protesten tot niets leidden. De enige kans op verandering die overbleef was radicalisering en geweld. In hun strijd voor gelijke rechten zetten zij alles op het spel: hun banen, hun gezinnen, hun kinderen en hun leven.
