1. Dat waar je niet omheen kunt: Gek van Surrealisme in Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam

Al in de jaren 60 begon het Boijmans als een van de eersten met het verzamelen van surrealistische kunst. Zo was ook ooit de eerste Europese overzichtstentoonstelling van Salvador Dalí hier te zien. En nu slaat het Boijmans weer toe, met een groot en te gek overzicht van deze crazy kunststroming.

Gek van Surrealisme staat bommetjevol met werken van onder andere de totalloco Salvador Dali, de wat grimmigere René Magritte en spijkerstrijker Man Ray. Klassiekers en minder bekende parels. En props voor het Boijmans – de uitleg en context van de kunststroming hebben ze prima toegankelijk gemaakt: niks hoeft je te ontgaan.

Deze tentoonstelling is populair, dus we raden je aan van tevoren een ticket (of een toeslag voor museumkaarters) te kopen.

Te zien t/m 28 mei

Tillmans is geen fotograaf van de gelikte foto’s. De kracht zit in de de schoonheid van het alledaagse. Hij ziet in een treurige hotelkamer een kleurendans van vlakken en in een harige balzak een (harig) sculptuur. De tentoonstelling is veelzijdig en vet, zeker in de rauwe omgeving van Tate Modern.

Te zien t/m 11 juni

Bonus: van 3 t/m 12 maart is er een speciale installaties van Tillmans te zien in een oude olietanker.

Als je ons al een tijdje volgt, weet je het: wij zijn suckers voor internet art. Al twee jaar gooien we de tofste en raarste klikkunst op je. Internetkunst is allang niet meer alleen op het internet te zien, het hangt ook in musea. Zo ook in de Rotterdamse Kunsthal, waar nu werk uit de Brown Family Collection hangt.

Human/Digital is een verzameling van de vreemdste internetkunst: kunst die gemaakt is op het internet of geïnspireerd is op de beeldtaal van het internet. Deze kunst staat midden in de digitale tijd waarin we leven. In de onderwerp én in looks. Check als voorproefje http://refreshingdarkness.com/ van Ryder Ripps (2013), die ook in de tentoonstelling te zien is.

Een perfecte tentoonstelling voor iedere millenial of voor iedereen die de millenial wil snappen.

Te zien t/m 2 april

Meet Probe, een virtuele ruimte waar exposities gemaakt worden die in de fysieke wereld onmogelijk zijn. De ruimte heeft wel vaste afmetingen, maar is qua architectuur flexibel, ramen kunnen worden toegevoegd of verwijderd en een muur staat binnen een paar seconden. Hierdoor kunnen kunstenaars experimenten met ruimte, maar ook met materialen.

Denk aan een metershoge papieren paal die in het echt nooit zou blijven staan, maar hier wel. Of een gigantische steen die eigenlijk veel te duur is om fysiek te transporteren. Sinds 2008 zijn er al 37 exposities geweest in Probe en het leuke is dat ze allemaal nog steeds te zien zijn. Tsja, daar heb je als fysieke expositie niets op terug te zeggen. Mijn favoriet is NOMAN, Something will happen, 2015. Geniet!

Ko tipt:

Screengif van David Claerbout, Die Reine Notwendigkeit (2016), trailer IFFR.

Hoe zien de dieren in Disney’s The Jungle Book (1967, de oude versie) eruit op onbewaakte momenten? Zijn het dan misschien wel gewoon dieren? Die vraag moet de Belgische videokunstenaar David Claerbout zich ook hebben gesteld. Zijn film Die Reine Notwendigkeit (De Pure Noodzaak) duurt een uur, maar ook deze trailer spreekt al een potje tot de verbeelding.

Alec Soth, Two Towels, 2006

Alec Soth is een interessante knaap. Hij experimenteert volop en schuwt oude én nieuwe technieken niet. Een paar jaar terug verkocht hij foto’s via Snapchat, inderdaad ja, foto’s die je maar een paar seconden kunt zien. Ja toch!

Nu hangt hij voor het eerst in België en dat retourtje Anvers is zeker de moeite waard. Veel van het getoonde werk is geschoten met oude technieken, zo trok hij voor zijn serie Sleeping by the Mississippi (2004) 4000 kilometer langs de rivier met een loodzware technische camera. Het resultaat: treurige maar mooie portretten en dito landschappen.

In onze andere favoriete Soth-serie zie je de ietwat tacky huwelijksindustrie rondom de Niagara Falls, waar stelletjes massaal trouwen en honeymoonen. Het zijn wederom treurige en eerlijke foto’s die allesbehalve romantisch aanvoelen. En dat is precies wat Soth knap kan: hij oordeelt niet met zijn werk, maar laat de sfeer wel verdomd goed doorsijpelen.

Te zien t/m 4 juni

PS: En maart is natuurlijk de maand waarin we naar de stembus gaan. Wij gaan je niet vertellen wat je moet stemmen (wel dát je moet stemmen), maar wil je weten hoe de verschillende partijen over kunst en cultuur denken, check dan deze en deze ‘culturele stemwijzers’. Zo weet je zeker dat je op 15 maart lekker bezig bent.

PPS: Net als vorig jaar zijn we ook nu weer ambassadeurs van het Opera Forward Festival. Een festival, met opera's, omdat opera helemaal niet zo saai en stoffig hoeft te zijn als je misschien denkt. Wij houden in ieder geval wel van een goeie opera op z'n tijd. En tijdens dit festival zijn de prijzen ook nog eens schappelijk. Give opera a chance.

PPPS: Vorige week overleed superfotograaf Ren Hang, wiens werk nu te zien is in Foam in Amsterdam. Kho schreef een korte ode aan hem voor Vrij Nederland.

Dat was 'm weer! Tot de volgende keer!