"what's fortnight"
Κάποιοι από εμάς (εγώ, που αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Ναύπλιο για ακόμα ένα συνέδριο, εσείς, η Λέιντι Γκάγκα) δεν το πήραμε χαμπάρι, αλλά 150 εκατομμύρια άνθρωποι έζησαν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία τις προηγούμενες ημέρες: το Fortnite τελείωσε. Το Fortnite, σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, είναι ένα online παιχνίδι στο οποίο ομάδες παιχτών προσπαθούν να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο κι όποιος μείνει στο τέλος κερδίζει, και το οποίο έχω επιλέξει να μην βάλω στη ζωή μου επειδή μου αρέσει η ζωή μου όπως έχει γίνει και δεν θέλω να τηνε τινάξω στον αέρα. Το παιχνίδι διαδραματίζεται σε έναν κόσμο που έχει διάφορα χαρακτηριστικά που αλλάζουν, κοινά για όλους (εμφανίζονται καινούριες περιοχές, πέφτουν μετεωρίτες κλπ) και αυτό δίνει τη δυνατότητα στους δημιουργούς του να κάνουν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, "πειράζοντας" τη συνταγή και την υπόθεση, και δημιουργώντας μια εμπειρία μυθοπλασίας για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε πραγματικό χρόνο -κάτι που δεν έχει προηγούμενο και κατά τη γνώμη μου είναι εξαιρετικά σημαντικό και ενδιαφέρον.
Πριν από λίγες ημέρες, λοιπόν, εμφανίστηκε μια μαύρη τρύπα σε αυτό τον κόσμο και κατάπιε τα πάντα. Και οι παίκτες έμειναν να κοιτάνε μια μαύρη οθόνη. Για 40 ώρες, όποιος έμπαινε να παίξει, έβλεπε το τίποτε. Αυτό έγινε ένα παγκόσμιο ηβέντ, κόσμος προσπαθούσε να μαντέψει τι συμβαίνει, τι θα γίνει μετά, η συζήτηση άναψε. Την ώρα που εμείς ασχολούμασταν με τον παράφρονα πρόεδρο που κυβερνά απ' το τουίτερ, πολύς, πάρα πολύς κόσμος, ζωντανός κόσμος, σοβαρός κόσμος, παρακολουθούσε μια μαύρη οθόνη και αναρωτιόταν, και συζητούσε.
Και μετά, το ίδιο ξαφνικά, το Fortnite επέστρεψε.
επίσης πολύ ενδιαφέρον
Το τρομερό, ιστορικό ρεκόρ του μαραθωνοδρόμου Ελιούντ Κιπτσόγκε, που έτρεξε για πρώτη φορά την απόσταση σε κάτω από 2 ώρες, ενθουσίασε τους πάντες αυτή την εβδομάδα. Όμως κάποιοι ίσως να μην παρατήρησαν ότι το ρεκόρ αυτό δεν έγινε σε κανονικό αγώνα. Δεν έτρεχαν άλλοι αθλητές εκτός από μια στρατιά από "λαγούς", οι οποίοι μάλιστα έτρεχαν σε ομάδες, παραταγμένοι σε ακριβή σημεία μπροστά από τον Κιπτσόγκε, τα οποία επισημαίνονταν με λέιζερ από τα προπορευόμενα αυτοκίνητα, ώστε να του κόβουν τον κόντρα αέρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν ήταν αγώνας. Ήταν περφόρμανς.
(χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επρόκειτο για ένα απίστευτο, μνημειώδες επίτευγμα, βέβαια. Μην τρελαθούμε κιόλας).
|