|
Het is maandag 11 februari 2019. Ziya zit te werken in de huiskamer van de stichting en vraagt terloops aan mij: “Franci, zou jij een voorwoord willen schrijven voor de nieuwe nieuwsbief van Stichting Ik Wil ?” “Euh? Wat zeg je, een voorwoord? Oeps, daar moet ik toch even over denken hoor, Ziya. Je overvalt me!” In gedachte vraag ik me af: kan ik dit wel? Dan zie ik in gedachten het affiche in het flex lokaal, met hierop de vrijgevochten uitspraak van Pipi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!”, dit geeft me goede moed en ik zeg tegen Ziya: “Ja, ik wil wel een voorwoord schrijven”.
Sinds kort ben ik als vrijwilligster betrokken bij de naailes op de maandagochtend en maak ik de stichting van binnen uit mee. Het bruist hier van het leven! In gedachten vergelijk ik de stichting (of eigenlijk de mensen binnen de stichting) met Pipi Langkous: vernieuwend, ondernemend, onderzoekend, ondersteunend, avontuurlijk, stimulerend, openstaand voor, samen sterk, samen doen, rijk aan ideeën, vrijgevochten, optimistisch en vooral een warm en open onthaal. Al deze eigenschappen hebben een gemene deler: Het doel om te verbinden! En dat is zo belangrijk!
In onze buurt leeft iedereen zijn leven, langs elkaar maar niet mét elkaar. De vele verschillende nationaliteiten kijken naar elkaar en leven hun leven achter hun voordeur. Er is een grote behoefte aan cohesie en dan is daar de stichting! Als buurtbewoner kijk ik met bewondering naar de stichting en de ontwikkeling van hun activiteiten die de buurt voor veel mensen leefbaarder maken. Ik hoop dat we nog een hele tijd actief kunnen zijn binnen de verbindende stichting zodat de verbindende kracht van de stichting zich als een olievlek verspreidt over de stad en verder!
Franci van Dongen
|
